Όσιοι Πατέρες Παρθένιος και Ευμένιος της Ιεράς Μονής Κουδουμά Ηρακλείου
10 Ιουλίου
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης ΙΓΝΑΤΙΟΣ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης – Ακαδημαϊκός
Χαίρομαι, και τιμώμαι ξεχωριστά όταν γράφω για αγίους και μάλιστα ασκητές και οσίους πατέρες.
Αυτή τη χαρά δοκιμάζω και τώρα με την ευκαιρία της εορτής των αγίων Κρητών ασκητών.
Με το σημερινό γραπτό μου, ευλαβική και ικετήρια αναφορά, «μνήμην ποιούμεν» των οσίων και πνευματοφόρων Πατέρων Παρθενίου και Ευμενίου της Ιεράς Μονής Κουδουμά Ηρακλείοηυ Κρήτης, δύο αυταδέλφον πρότυπα μοναστικού και αγίου βίου.
Ο Παρθένιος και ο Ευμένιος κατήγοντο από τα Πιτσίδια Πυργιωτίσσης του Ηρακλείου και ήταν καρποί μιας ευλογημένης συζυγίας του Χαρίτωνος και της Μαρίας Χαριτάκη, που από την μικρή τους ηλικία αποκαλύφθηκε η μοναχική τους κλίσις με τα διάφορα θαυμαστά γεγονότα που έζησαν.
Ο Παρθένιος, κατά κόσμον Νικόλαος, γεννήθηκε το 1829 και ο αδελφός του Ευμένιος, κατά κόσμον Εμμανουήλ, το 1846. Και οι δυο τους ανετράφησαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», όπως παραγγέλνει ο Απόστολος Παύλος (Εφες. 6,4) από τους ευσεβείς γονείς τους. Από την παιδική ακόμη ακόμη ηλικία τους διακρίθηκαν για την σοβαρότητα, το ολιγόλογο αλλά και την τάση της μοναξιάς για να εντρυφούν μέσα στην ησυχία δια της προσευχής και τις θείες αποκαλύψεις. Μετά τον θαάντο του πατέρα τους (1856) και, παρά τους αρχικούς δισταγμούς της μητέρας τους, εγκαταλείπουν τα εγκόσμια και κατευθύνονται προς την Αγγελική Πολιτεία. Μάλιστα πριν από την αναχώρησή τους έγθινε το εξής θαύμα, το οποίον στάθηκε αιτία να φύγει ο δισταγμός της μητέρας τους και να δώσει την ευχήν της για την μοναχική τους πορεία. Μια ημέρα που η μητέρα τους εζύμωνε ψωμί και τους εζήτησε να ανάψουν τον φούρνο, ο Νικόλαος της λέγει «για να δεις μάνα μας εμάς τα δύο παιδιά σου θέλει ο Θεός να γίνομε μοναχοί, να βάλεις τα ψωμιά στον φούρνο χωρίς να τον ανάψομε χωρίς φωτιά». Και όντως, το θαύμα έγινε, τα ψωμιά εψήθηκαν χωρίς φωτιά και η μάνα τους με δάκρυα στα μάτια υποκλίθηκε μπροστά τους λέγοντας: «Παιδιά μου, δεν είμαι πλέον άξια να σας έχω στο σπίτι μου. Στον Θεόν ανάηκετε, φύγετε δοξάζοντας Αυτόν».
Μετά από αυτό το θαύμα φεύγουν στηριζόμενοι στη δύναμη του Θεού, για να διαβούν την στενή και τεθλιμμένη οδόν της Αγγελικής Πολιτείας, φθάνοντας στο τέρμα λαμβάνοντας τον μισθόν τον καμάτων τους από τον Στεφανοδότη Χριστόν.
Με την ευχή της μητέρας τουσς φεύγουν για την Μονή της Οδηγήτριας. Αργότερα, και μετά από δοκιμασία, κείρονται μοναχοί λαμβάνοντας τα ονόματα Παρθένιος και Ευμένιος. Η υπακοή,η προσευχζή και η εργατικότης τους έκαναν αναμορφωτές της περιοχής και κέντρον προσελεύσεως πολλών προσκυνητών, κάτι που θα φθάσει στο αποκορύφωμα με την, κατά θαυμαστυόν τρίοπον με την εντολήν και την δύναμη της Παναγίας, ίδρυση Μονής, αφιερωμένης σ’ αυτήν. Όλα υτα εμπόδια ξεπεράστηκαν και με την πάροδο του χρόνου, αλλά και με τη συνεχή εργασία τους, οι όσιοι Πατ΄ςερεσζ μετέβαλαν τον τόπον του Κουδουμά σε ένα θεοφύτευτο περιβόλι, όπου εφύτρωσαν άνθη, τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου, και που σμιλεύτηκαν ψυχές στην προπτωτική παραδείσια κατάσταση και ζωή΄
Η οσιακή ζωή τους, τους έκανε να συνομιλούν με αγγέλους, όπως ομολογούσαν τα καλογςεροπαίδια τυους και οι δόκιμοι, να μη πατούν στην γη και ένα φωτοστέφανο να τους σκεπάζει, ως Νεφέλη φωτεινή, και να διαχέεται σε όλη την πλαγιά της Μονής.
Μέσα σε αυτή την μακάρια ζωή μετέστησαν στον Θρόνον του Θεού. Η συνείδησις των πιστών και η Εκκλησία τους ανεγνώρισε, τους εσίωσε και ανακήρυξε Αγίους, τα δε εγκαίνια του πρώτου Ναού προς τιμήν τους στον χώρον της Ιεράς Μονής Κουδουμά, ετελέσθηκαν από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Κύριλλον στις 10 Ιουλίου 1983, που καθιερώθηκε η εόρτιος ημέρα των Αγίων.
Ο δραστήριος φιλοάγιος και φιλομόναχος εφημέριος Αγίου Αντωνίου και Δρακώνας Κισάμου π. Γεώργιος Μωραϊτάκης, πανηφυρίζει κατ’ έτος την μνήμη των Οσίων Πατέρων Παρθενίου και Ευμενίου (10 Ιουλίου) στον καθεδρικόν Ναόν των Αγίων Πάντων, όπου φυλάσσονται η Εικόνα και Ιερά Λείψανα των παραπάνω οσίων και θεοφόρων Πατέρων, στο χωριό, που προαναφέραμε, ΆΓΙΟΣ Αντώνιοσδ Κισάμου.
Αξίζει κάθε τιμή η φιλοάγια αυτή πρωτοβουλία του π. Γεώργιου Μωραϊτάκη, ο οποίος περιποιεί τιμή στην Ιερατική μας οικογένεια.
Θα ήταν ωστόσο μεγάλη παράλειψις αν δεν αναφέρομε τον άξιον Καθηγούμενον της παραπάνω Ιεράς Μονής Κουδουμά Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π. Μακάριον Σπυριδάκη. Έναν υποδιεγματικόν ιερωμένον, αντάξιον συνεχιστήν και διαχειριστήν των αναφερθέντων οσίων Πατέρων Παρθενίου κει Ευμενίου, λόγιον, ευπροσήγορον , ταπεινόν και ευγενικόν, τον οποίον ταπεινώς και φιλαδέλφως συγχαίρομε και τον ευχαριστούμε για την μεγάλη του προσφορά στον Μοναχισμόν και στην Εκκλησίαν μας γενικότερα. Τον συγχαίρομε επίσης και την άριστην συγγραφή του βιβλίου του που αναφέρεται στην Μονήν, την οποία αξιοεπαίνως ποιμαίνει και με τίτλον: «Οδοιπορικό στην Ιερά Κοινοβιακή Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Κουδουμά».
Απολυτίκιον των Οσίων
Κουδουμά το σεμνείον
ως όλβον άσυλον
και θαυμασίων ταμείον
την σην αγίαν μορφήν,
Εν τοις καλιποις έχον,
Δέσποινα μητράνανδρε,
γάνυται και αναφωνεί
Παρθενίου Χαρμανή
και κλέισμα Ευμενίου,
των θεοφόρων οσίων,
ίσθι προστάτις των τιμώντων σε.
Κοντάκιον των Οσίων
Την προστασία σου σπεύδοντες, Δέσποινα
των δαψιλών του Χαρίτων πληρούμεθα,
Μονής Κουδουμά εγκαλώπισμα,
δυο φαιδρώς σε αεί μακαρίζοντες
εικόνα την σην ασπαζόμεθα.
