Αυτή τη φορά τα ανθρώπινα ή μάλλον τα απανθρώπινα κατορθώματα θα τα πιάσω σαν παραμύθι. Μια φορά κι έναν καιρό που λέτε, τον ανθρώπινο πληθυσμό του Πλανήτη, τον είχαν χωρίσει σε δύο κατηγορίες. Στην κατηγορία του λεγόμενου ανεπτυγμένου κόσμου, ή δυτικού κόσμου- όπως τους άρεσε αυτάρεσκα να αυτοαποκαλούνται, εκείνοι που τον αποτελούσαν και που αντιστοιχούσε στο ένα τρίτο περίπου του πληθυσμού της γης, και στους υπανάπτυκτους ή τριτοκοσμικούς – όπως υποτιμητικά τους αποκαλούσαν οι ανεπτυγμένοι και που αποτελούσαν τα 2/3 του πληθυσμού περίπου.
Ο δυτικός, δηλαδή ο ανεπτυγμένος κόσμος, είχε αναγνωρίσει τον πρώτο ρόλο της «Υπερδύναμης» για να ακούγεται πιο βαρύγδουπα του «πλανητάρχη» σε μια χούφτα από ανεγκέφαλα και ανιστόρητα όντα. Οι ίδιοι δε, ανεγκέφαλοι και ανιστόρητοι όπως ήταν, δεν μπόρεσαν πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και ιστορικά να σηκώνουν στις πλάτες τους, τις ευθύνες που άλλοι νάνοι πολιτικοί- τους είχαν αναθέσει.
Αφού λοιπόν δεν είχαν το ταμπεραμέντο σαν «έθνος» δια της πειθούς προσπάθησαν δια της πυγμής δια της γροθιάς να αποκτήσουν φίλους. Έτσι κατάφεραν να γίνουν ο πιο μισητός λαός του πλανήτη. Ο δυτικός κόσμος λοιπόν, με πρότυπο την «Υπέρ-δύναμη» και σύστημα τον Καπιταλισμό, κατάφεραν με το εφεύρημα της ελεύθερης οικονομίας, προσφορά και ζήτηση όπως έλεγαν, να παράγουν αγαθά- μα προπαντός προϊόντα σίτισης- τόσα, όσα να ζούνε οι κρατούντες του συστήματος στη χλιδή, και οι λαοί υποφερτά. Όταν πλεονάζουν τα αγροτικά προϊόντα στην παραγωγή, είχαν εφεύρει την λεγόμενη απόσυρση.
Κατέστρεψαν τα μισά προϊόντα, για να περιορίζουν την προσφορά στην αγορά, σκοτώνοντας με τον τρόπο αυτό, το όνειρο του καταναλωτή, πως κάποτε θα αγοράσει φτηνά προϊόντα. «Προσφορά και ζήτηση». Τους τριτοκοσμικούς τους είχαν- τεχνηέντως- στην κοινωνική και οικονομική απομόνωση κι ας αποτελούσαν τα 2/3 του πληθυσμού της γης. Ώσπου έγινε από τους αλαζόνες της Δύσης το μοιραίο λάθος. Το εφεύρημα της παγκοσμιοποίησης έφερε τα απάνω κάτω σε εκείνους που αποφάσιζαν πάνω στη Γη, ποιος θα φάει, πόσο θα φάει, και πότε θα φάει.
Και για την διαιώνιση του ανθρώπινου είδους, οι ισχυροί της γης, αποφάσιζαν στους τριτοκοσμικούς. Η πας Αμέρικα, όμως που θέλησαν να επιβάλουν δια της παγκοσμιοποίησης αποδείχτηκε το μοιραίο λάθος για τους «ισχυρούς» τους φουσκωτούς της Γης. Οι υπανάπτυκτοι αποκτούν οντότητα. Φτηνά βιομηχανικά προϊόντα κατακλύζουν την αγορά των αναπτυγμένων, και εκατομμύρια εργατικά χέρια πέφτουν στην ανεργία. Με την απόκτηση εργασίας στους τριτοκοσμικούς, επήλθαν και βελτιώσεις στην σίτιση των λαών, που όπως είπαμε, αποτελούν τα δύο τρίτα του πληθυσμού της γης. Οι λαοί που μέχρι εχθες λιμοκτονούσαν, πεθαίνοντας από ασιτία, τη στιγμή που οι συνάνθρωποί τους της Δύσης πέθαιναν από υπερ-σίτιση.
Σήμερα λοιπόν που κα τα 2.3 του πληθυσμού έμαθαν να τρώνε αυτό που δικαιούνται και που οι «πολιτισμένοι» της Δύσης τους είχαν στερήσει ήρθε η ώρα να ειπωθούν αλήθειες, περί προσφοράς και ζήτησης. Τώρα θα πούμε όλοι μας την … αληθινή αλήθεια, πως η υπερσίτιση- για να πάψουν λαοί να πεθαίνουν από την πείνα- θα ανήκει στο παρελθόν. Ίσως με τον τρόπο αυτόν τελικά, προσεγγίσουμε- έστω και λίγο- τον αληθινό άνθρωπο. Μαθαίνοντας επιτέλους πως η αλαζονεία σκοτώνει.
Κώστας Π. Μανιάς
