Οι 300 μετανάστες εργάτες έδωσαν για 44 ημέρες έναν συγκλονιστικό αγώνα ζωής και αξιοπρέπειας. Και τελικά δικαιώθηκαν.
Κόντρα σε κυβέρνηση και τους ακροδεξιούς της συμμάχους που δηλητηρίαζαν την κοινωνία με ρατσιστικά μέτρα και κραυγές για φράχτες, πλοία – φυλακές και μαζικές απελάσεις, ο αγώνας αυτός ανέτρεψε το σκηνικό. Ανέδειξε την ανάγκη για ενότητα της εργατικής τάξης, για κοινούς αγώνες ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων. Ανέδειξε ότι οι κοινοί ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να νικήσουν.
Η κυβέρνηση του Μνημονίου και η συμμαχία των προθύμων δεν είναι ανίκητη. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία μπορούν να οργανωθούν και να αντεπιτεθούν διεκδικώντας, όπως κάνανε οι μετανάστες απεργοί πείνας, τα αυτονόητα δικαιώματά τους. Ο αγώνας τους και η νίκη τους είναι πηγή έμπνευσης και ελπίδας για όλα τα κοινωνικά κινήματα, για όλους τους εργατικούς αγώνες που έρχονται. απέναντι σε μια κυβέρνηση και μια πολιτική που την ίδια ώρα που απειλούσε τους απεργούς πείνας με απέλαση και θάνατο, έπνιγε τρεις ανθρώπους έξω από την Κρήτη για να μην τους δώσει άσυλο και κυνηγούσε πρόσφυγες στον Έβρο για να προστατέψει τη Συνθήκη του Δουβλίνου.
Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της πόλης
