… Μάλιστα κύριοι που λέτε! Είν’ ωραία
σαν μια παρθένα, σαν μια ύπαρξις λεπτή
και δεν μπορούν αυτά τα πλήθη τα χυδαία,
να την προσβάλουν μια ολόκληρη ζωή!
Με ποιο δικαίωμα ο εργάτης να την πιάνη
απ’ την εσθήτα τη λεπτή , την ακριβή,
και ανεπίτρεπτες προτάσεις να της κάνει:
’ Άσε τα λόγια κι άντε φέρε μου ψωμί!’;
Με ποιο δικαίωμα κατά καιρούς καμπόσοι
(που λογιαριάζονται απ’ τον όχλο ξυπνητοί)
έχουν ψηλά τα μεσοφόρια της σηκώσει
να δουν αν έχει στα κρυφά εκπορνευτεί;
Ημείς οι Αρμόδιοι, που ακούμε τη φωνή σας,
μα μας ζαλίζει κι η βαβούρα η πολλή,
την αμολούμε και πορεύεται μαζί σας,
αλλά τα πάντα έχουν όρια στη ζωή!
Όταν , ας πούμε, σε μια φάμπρικα σταθμεύσει
– μια που δεν φέρεται καθόλου ταξικά-
τους εργοδότες σας ολίγον να θωπεύσει,
εσείς ουρλιάζετε απ’ έξω σα σκυλιά…
Γιατί λιγάκι δεν σκεφτόσαστε, να δείτε
πως η ουσία της, κυρίως, είν’ αυτή
μόνο ,μ’ αήθεια τη απρέπεια φωνασκείτε:
«Όχι απολύσεις! , «Απεργία!» και «Ψωμί!»
Του Α. Χαρχαλάκη
Μια Δημοκρατία που κάνει τις πολιτείες αβίωτες, που νοθεύει κοινωνίες με την οικονομική μετανάστευση, που ρημάζει την ύπαιθρο, που πετάει τον άνθρωπο- παραγωγό στα αζήτητα μιας κοινωνίας, όπου κυριαρχεί η Ιατρική επιχειρηματικότητα, που στην ανάγκη τον δολοφονεί όταν πια δεν έχει ανάγκη τα χέρια του, και όταν… σνομπάρει – απενταρίας ένεκεν- την αγορά της!
Μια Δημοκρατία που ψεύδεται πρόστυχα, δια στόματος των πολιτικών της στυλοβατών, των ανθρώπων που προάγουν την κουλτούρα της, των ιερωμένων και των θεολόγων της που επισείουν πάνω από τους «κοπιώντες και πεφορτισμένους» της, έναν Θεό μπαμπούλα. Ο οποίος… αμείβει την Σιωπή, την Υποταγή , τα «καλά έργα» (νηστεία- ελεημοσύνη- συχνούς εκκλησιασμούς- ειλικρίνεια- αγάπη προς τον πλησίον- εγκράτεια κόντρα ακόμα και στις παραινέσεις του στομαχιού κλπ) Και τιμωρεί τα «πονηρά έργα» όπως την κλοπή ακόμα κι όταν δεν έχεις να φάεις. Το θάρρος όταν σου τρώνε το δίκιο σου. Τις ζημιές στο έχει τον εργοδότη όταν σε «σουτάρει». Τις ύβρεις ενάντια σ’ αυτούς που σε αδικούν και σ’ εκμεταλλεύονται! Κι αυτά όλα διατυπωμένα με θαυμαστή υποκρισία: «Αγαπάτε τους εχθρούς ημών» κι ας σου πίνουν το αίμα! «Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν» κι ας είναι ο εκμεταλλευτής σου. «Ούκ επιθυμήσεις όσα του πλησίον σου εστί»κι ας είναι ζυμωμένα με το αίμα και τον ιδρώτα σου. Και πάει λέγοντας… Και κοροϊδεύοντας…
Μια Δημοκρατία που προκαλεί- εν ονόματι «των ίσων ευκαιριών» χρηματοπιστωτικές κρίσεις όπως τις προγενέστερες και την παρούσα. Που οδηγεί σε πολέμους για το ξεπέρασαμα αυτών των κρίσεων, ώστε μεταπολεμικά.. «να ζήσει ο άνθρωπος (όποιοι ζήσουν) καλύτερα». Μέχρι να’ ρθει η επόμενη κρίση. Που αποχαυνώνει τους ποιούντες τη μέθεξη του «πολιτισμού» της, και καταστρέφει την αισθητική τους, διαστρέφοντας τις έννοιες «του μεγάλου, του ωραίου, του αληθινού»…
Μια Δημοκρατία που … εξοπλίζεται όταν κοινωνικές ομάδες την αμφισβητούν δυναμικά. Και ανοίγει εκτός από φλέβες «σωφρονιστήρια» και τάφους! Γιατί σου λένε «η Δημοκρατία είναι το ύψιστον πολίτευμα»! Που πρέπει πάσει δυνάμει να διακριθεί και να αμυνθεί! Αλλιώτικα πως θα λειτουργήσει ο «υγιής ανταγωνισμός», η επιχειρηματικότητα, η «ελεύθερη αγορά», οι «Δημοκρατικές ιδέες και αξίες»! Πως θα διατηρηθεί το διαιώνιο καθεστώς της κοινωνικής κατάταξης και διαφορετικότητας; Ένεκεν όλων των παραπάνω λοιπόν μπορούν «αυτά τα πλήθη τα χυδαία» να «την προσβάλλουν μια ολόκληρη ζωή;». Ακόμα κι αν «στα κρυφά εκπορνευτεί», δεν παύει να είναι το «ύψιστον πολίτευμα»! Διότι κυρίες και κύριοι «που λογαριάζεστε απ’ τον όχλο ξυπνητοί» στα Δηξμοκρατικά (μας) Συστήματα, όλα είναι θέμα και ζήτημα βιτρίνας και ίματζ! Θέλετε μερικά παραδείγματα; Αμέσως: Άνθρωποι που θα υπηρετούσαν ή και υπηρέτησαν, ακραία Συστήματα μπορούν κάλλιστα να υπηρετήσουν σαν … Ηρακλείς της Δημοκρατίας ! Άσημοι, που πιθανόν δεν τους γνώριζε ο θυρωρός της πολυκατοικίας όπου έμεναν, τρώνε τα λυσακά τους να την υπηρετήσουν με το αζημίωτο! Μαζί μ’ αυτήν … υπηρετούν και «αυτά τα πλήθη τα χυδαία» του ποιήματος! Τα οποία από … «διαίσθηση» νοιώθουν πως οι εν λόγω υπηρέτες της Δημοκρατίας, αξίζουν το χειροκρότημα και την ψήφο! Ασχέτως αν οι εν λόγω υπηρέτες τους… δείχνουν χρώμα που καμιά σχέση δεν έχει με το γκρίζο και το μαύρο της καθημερινότητας των!
Γιατί στον Ελεύθερο Κόσμο μας , καθ’ ένας δικαιούται να υπηρετεί τη Δημοκρατία, ασχέτως αν δεν μπορεί να χορτάσει «αυτά τα πλήθη τα χυδαία»!! Ασχέτως αν «θωπεύει» τον εργοδότη που πιθανώς έχει πάψει να έχει οποιαδήποτε σχέση με σας! Και μόνο αυτά; Εδώ καθ’ ένας δικαιούται να φτάσει μέχρι πρωθυπουργός και βάλε! Άμα δεν είναι αυτό Δημοκρατία, τότε τι είναι Δημοκρατία; Δηλαδή Δημοκρατία είναι η ικανοποίηση του κάθε πολίτη στο ζήτημα της εργασίας, της φτήνιας των αγορών , της υγείας, της Παιδείας, και όλων που (δεν) τα χουν ανάγκη όλοι;
Μα τότε πάμε σε άλλου είδους Συστήματα! Ανελεύθερα παρά τις παροχές των… Γιατί εδώ που τα λέμε, δεν είναι προτιμότερο να έχει το άτομο ελευθερία- κι ας φτάνει ας πούμε στην ασυδοσία- παρά να απολαμβάνει όσα είπαμε παραπάνω; Ελευθερία ίσον Δημοκρατία!!! Χορταίνεις δεν χορταίνεις, εργάζεσαι δεν εργάζεσαι, έχεις φωνή ή δεν έχεις, ακούγεσαι ή σε …γράφουν. Ζήτω η … Δημοκρατία!…
