Η απάντηση στο ερώτημα, είναι πέρα για πέρα αρνητική. Γιατί- σύμφωνα με τα στοιχεία- «3 στους 4 Έλληνες βιώνουν την κρίση!!!» Κι αυτό δεν είναι βέβαια θέμα λειψής αστυνόμευσης, ούτε χαλαρότητας των Νόμων όσον αφορά την εφαρμογή των. Και σφάλλουν απόλυτα, όσοι νομίζουν πως με περισσότερη αστυνόμευση θα γίνουμε περισσότερον ασφαλείς, όσον αφορά τα σπίτια μας, τα μαγαζιά μας, τ’ αυτοκίνητά μας. Και τελικά τη σωματική μας ακεραιότητα. Το πρόβλημα δεν έγκειται στα παραπάνω, όσο κι αν δίνουν μια ψευδαίσθηση ασφάλειας.
Του Α. Χαρχαλάκη
Όλο αυτό το λεφούσι που παρανομεί, που εγκληματεί, δεν είναι… ανώτερο και πιο δραστήριο, από τον κόσμο του εγκλήματος του Σικάγου του μεσοπολέμου; Σαφώς είναι! Και δυστυχώς δεν πιστεύει πως με μαζικούς αγώνες θα εκβιάσει τα πράγματα προς βελτίωση της ποιότητας της ζωής του. Απολίτικα στοιχεία, που έχουν αναγάγει το τομάρι τους σε ανθρώπινη μοναδικότητα. Στοιχεία μπουκωμένα με τηλεοπτική και διαδικτυακή υποκουλτούρα, που θεωρούν τους άλλους περίπου κορόιδα και αναλώσιμους προκειμένου να τα «κονομήσουν». Εδώ που τα λέμε, το στομάχι το άδειο είναι πολύ επικίνδυνο! Και χωρίς να διεκδικούμε ταλέντο μάντη, φοβούμαι πως όσο περνά ο καιρός, μέσα σ’ αυτή τη λαίλαπα (που προσωπικά δεν βλέπω «έξοδο») , ο άνθρωπος θα γίνεται όλο και περισσότερο λύκος για τον άνθρωπο… Οι άνθρωποι των μεσαίων και κάτω στρωμάτων, θα γίνουν ένας αχταρμάς που θα χάνει κάθε ειδή και κάθε ταξικό διακριτικό.. Λυπάμαι που το λέω, αλλά το φοβάμαι…
Οι πόρτες των διπλανών του καθενός μας δεν θ’ ανοίγουν εύκολα και συνήθως θα είναι θωρακισμένες, ενώ οι ένοικοι του κάθε σπιτιού θα οπλοφορούν. Τα παιδιά, κατά μεγάλο ποσοστό θα γνωρίζουν πολεμικές τέχνες, για να γλυτώνουν το κινητό τους ή το χαρτζιλίκι τους. Όπως είδα κιόλας σε δελτίο ειδήσεων του Σαββάτου των 8μ.μ. Μπήκαμε αγαπητοί μου σε μια περίοδο αγριανθρωπισμού και το μέλλον προδιαγράφεται δυσοίωνο…
Η «εξέλιξη» κάποιων παρανόμων πράξεων, που γίνεται αιματηρή (τραύμα ή θάνατος) δείχνει πως έχει πάθε διαστροφή η ανθρώπινη ουσία, που προκαλούσε το χαμόγελο , τη συμπόνια, τη βοήθεια προς κινδυνεύοντα, τις ευαισθησίες, γενικά. Και γράφει σκηνές «σίτισης» θηρίων στη ζούγκλα. Όπου το νηστικό θηρίο γρυλίζει ή χρησιμοποιεί νύχια και δόντια, προκειμένου ν’ αρπάξει την τροφή ενός άλλου ή να απολαύσει τη δική του!…
Υπερβολές; Καθόλου πιστεύω… Και θυμάμαι εν προκειμένω έναν ποιητή: «Τις σπηλιές μας τις τετραγωνίσαμε, τα φύλλα που ξαπλώναμε με κρεβάτια τ’ αντικαταστήσαμε, όπως τους ενοίκους ίδιους τους αφήσαμε»!!!! Η Κρίση λοιπόν κραυγάζει- όσο κι αν δεν ακούμε τις κραυγές της: Τόπο στα θηρία μου!!! Οι «καθ’ ύλην» υπεύθυνοι, επαναλαμβάνουν συνεχώς πως παρά το μέγεθος της , η κρίση θα ξεπεραστεί εν καιρώ. Κι εγώ αντί γι’ αυτά τα λόγια, ακούω: «Ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι…» Κι αυτός, μάλλον αυτοί οι «μαύροι», είμ’ εγώ, είστε σεις, είναι ακόμη κι αυτοί που απασχολούν τα αστυνομικά και τηλεοπτικά δελτία…
Που δεν φταίμε σε τίποτα γι’ αυτή την κρίση, ούτε φταίμε ο ένας του άλλου… Κι όμως είμαστε τα μεγάλα και μοναδικά σχεδόν θύματα. Ενώ οι πραγματικοί (και μεγάλοι) θύτες, συνεχίζουν να ζητούν Συναινέσεις» δηλαδή ελάτε να συναινέσουμε στη συνέχιση της Ακρίβειας, της Ανεργίας, της Απραξίας έργων, που σας επιβάλουμε «ασθενέστερες τάξεις»!!! Τέτοια προστυχιά.. Με τις τράπεζες να μας κρατάνε από το λαιμό, την αγορά να επιμένει στην «ελευθερία» της, τα έργα να χάσκουν σαν σκελετωμένα πτώματα, τις φυλακές νάχουν το αδιαχώρητο τα κανάλια να ταΐζουν όλους μας με …ψεκασμένο κουτόχορτο, και πίσω απ’ τα χαμόγελα να ενεδρεύουν οι στόχοι που κάνουν επίκαιρη την παροιμία: «Ο Θάνατος σου η ζωή μου»… Μην μου πήτε, «όμορφος Κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος»! Γεμάτος θύματα και ανθρώπινα εκτρωματικά κουφάρια. Μέσα σ’ ένα περιβάλλον, μολυσμένο ανεπίστροφα… ω τι κόσμος μπαμπά…»
