Η εποχή μας είναι η εποχή των ειδικών πάσης φύσεως. Για κάθε θέμα που μας απασχολεί υπάρχει κι ένα βιβλίο το οποίο μας έρχεται από την Αμερική, την χώρα που συνέχισε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού την Ευρωπαϊκή Κουλτούρα, η οποίο επανεξάγεται στα καθ’ υμάς μαζί με τον Φαστ φουντ τρόπο ζωής και τους τόνους υποκουλτούρας. «Πως θα αποκτήσετε φίλο» « Γυναίκα στο σπίτι μόνη ψάχνει» «Σοπ θέραπι» είναι μερικοί ευτράπελοι τίτλοι αυτών των βιβλίων με φαστ φουντ συμβουλές.
Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
Η εποχή που ο πάτερ φαμίλιας στο χωριό αγωνιζόταν να θρέψει την οικογένειά του, είχε το λάδι του, το αμπέλι με το κρασί του, τον κήπο με τα κηπευτικά και όσπρια, τα κουνελάκια και τις κοτούλες του και τον κύρ Μέντιο τον γαιδουράκο για τις μεταφορές πέρασε ανεπιστρεπτί. Τότε η μαμά και ο μπαμπάς αναγκαζόταν να κάνουν το τσαγκάρη για να σολιάσουν τα παπούτσια να κάνουν την ράφτρα ή την μοδίστρα για την μεταποίηση των ρούχων ή να πιάσει η γιαγιά το νήμα με το βελόνι για αν πλέξει το μάλλινο πουλόβερ. Μέσα σε 40-50 χρόνια και στη χώρα μας ανατράπηκαν οι παραδόσεις αιώνων. Μέσα σε λίγα σχετικά χρόνια υποχρεωθήκαμε να μεταπηδήσουμε από τον αγροτικό τρόπο ζωής στην λεγόμενη μεταβιομηχανική κοινωνία. Η χώρα μας έχει υποστεί πολιτισμικό σοκ και βρίσκεται υπό καθεστώς συγχύσεως.
Δεν ξέρουμε που πατάμε και που βρισκόμαστε. Η παράδοση που μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά δεν υπάρχει πλέον. Ο παππούς και η γιαγιά αν υπάρχουν στη ζωή, βρίσκονται εκτός της οικίας μας «συντροφιά» με την Αλλοδαπή οικιακή βοηθό ή στο γηροκομείο «Τα παραπεταμένα Γηρατειά» Στην Ελλάδα εκτός από τα διαζύγια που εκδίδονται σε ρυθμό πολυβόλου πλέον έχουμε και 5,5% γεννήσεις παιδιών εκτός γάμου. Είμαστε βέβαια πολύ «πίσω» από τους Σουηδούς με εκτός γάμους γεννήσεις 52% και τους Γάλλους 47% . Πάλι καλά λοιπόν που σ’ αυτό το θέμα είμαστε «οπισθοδρομικοί». Ο τρόπος ζωής μας είναι έτσι ρυθμισμένος ώστε να ζούμε στην καθημερινότητα μας μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια. Ο χρόνος μας είναι ελάχιστος για να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας, την οικογένεια μας, τα παιδιά μας. Σκεπτόμαστε λίγο γι’ αυτό καταφεύγουμε στους ειδικούς για να μας λύσουν τα πάντα. Σήμερα ζούμε στην τυρρανία των ειδικών.
Π.χ. μια νέα γυναίκα για να γεννήσει ένα παιδί χρειάζεται σωρεία εξετάσεων και σωστά μέχρι να το φέρει στον κόσμο. Για να το μεγαλώσει σωστά θα πρέπει για να μην αποκτήσει ψυχικά τραύματα , να έχει αγκαζάρει ένα παιδοψυχολόγο για να της δώσει οδηγίες με τι πρέπει και δεν πρέπει με το πώς και το γιατί. Παράλληλα να έχει ένα ψυχολόγο η ίδια και άλλο ένα ο σύζυγος για να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να βελτιώσουν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής. Για καθετί που μας απασχολεί στην ζωή, δεν χρειάζεται να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε γιατί υπάρχει ο ειδικός για να προστρέξουμε αρκεί το πορτοφόλι μας να είναι γεμάτο και χωρίς πάτο. Έτσι που τα σκέφτομαι όλα αυτά μου έρχονται στο νου οι στίχοι ενός παλιού τραγουδιού «Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν για να περνάω φίνα… κλπ, κλπ.
