Με αφορμή την επίσκεψη του Γερμ. πρέσβη στην Κάντανο. Η ιστορία δεν θέλει προστάτες και προ παντός «υιοθεσίες», αν θέλει να λέγεται ιστορία. Άλλωστε αυτοί που την γράφουν εκεί που πρέπει, την πιστεύουν και αυτοί που θέλουν να την τιμήσουν εκεί που γράφτηκε, υποκλίνονται με σεβασμό. Ο Μακρυγιάννης στην πολιορκία της Ακροπόλεως έλεγε στα παλικάρια του: « Για τούτανε μωρέ τα μάρμαρα πολεμούμε…» και εμείς αν είναι δυνατόν, παρακαλούμε τους άλλοτε κατακτητές να μας «υιοθετήσουν» δηλαδή να πουλήσουμε τα «μάρμαρα».
Διαβάσαμε τελείως ξαφνικά για την επίσκεψή του πρέσβη της Γερμανίας στον μαρτυρικό τόπο μας, μια επίσκεψη που την αποφάσισε ο Δήμαρχος με τους συμβούλους του. Βέβαια κάθε επίσκεψη επισήμου στον τόπο μας, είναι καλοδεχούμενη, όπως καλοδεχούμενες ήταν και ανάλογες επισκέψεις παλιότερα, επισήμων και μη. Θα ήθελα να επιμείνω λίγο εκτός από τις επισκέψεις «κατοχικών» Γερμανών, στην επίσκεψη πλούσιας Γερμανίδας, που άλλαξε τα έπιπλα του Δημ. Σχολείου το 1960 και των είκοσι φοιτητών που δούλεψαν χειρονακτικά, για την ύδρευση του τόπου.
Όμως όλες αυτές οι επισκέψεις πραγματοποιήθηκαν με ένα πνεύμα «συγγνώμης», που απαιτούσε τότε πρόεδρος της κοινότητας και αξέχαστος Γεωρ. Πυροβολάκης και όχι όπως παραποιημένα «αναφέρει» ο Δήμαρχος ότι είναι «δείγμα καλής θελήσεως και φιλίας». Και το σπουδαιότερο, αν όχι ανατριχιαστικό αναφέρεται για «την υιοθέτηση της Καντάνου από μια Γερμανική πόλη», δηλαδή την απαξίωση και τον εξευτελισμό των ιδανικών, για τα οποία πολέμησαν την κατοχή οι Κρητικοί. Αυτή όμως η «υιοθέτηση» για την Κάντανο, είναι η κατάληξη μια σειράς αντι-ιστορικών ενεργειών του Δημάρχου, όπως:
- Η αποτυχημένη επίσκεψη του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
- Η αποτυχημένη προσπάθεια του για τον ιστορικό δρόμο του Φαραγγιού να τελεί ως «δρόμος υπό κατάργηση».
- Η αποτυχημένη προσπάθεια (δεν τελείωσε ακόμα) για την επέκταση του Λατομείου, με πρόσχημα τους έξη όρους.
- Η κήρυξη του δρόμου του Φαραγγιού ως ιστορικού διαμέσου του δικτύου κατεστραμμένων πόλεων, που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ (έπεα…) και όχι απευθείας στο Υ.ΠΟ. ως όφειλε.
- Η χαλαρή θέση υπέρ της ιστορικότητας του δρόμου του Φαρ. κατά την συνεδρίαση του Κ.Σ.Ν.Μ. ( θα πάρω πίσω τον όρο αν χρειαστεί, μετά την δημοσίευση των πρακτικών), όπου αναγκάστηκε να παρευρεθεί με τον κ. Αντωνακάκη. Δεν μας εκπλήττει ο Δήμαρχος γιατί δεν αναφέρει τον όρο «αδελφοποίηση», αντί της «υιοθέτησης», γιατί απλούστατα, διακατέχεται από πνεύμα κατωτερότητας, με νοοτροπία ραγιά και ταγού.
Και αυτός και η παρέα του μπορεί να πιστεύουν ότι θέλουν, δεν μπορούν όμως να φέρονται όπως θέλουν γιατί ψηφίστηκαν, για να τιμούν και όχι να υποτιμούν την ιστορία του τόπου. Εύλογα ερωτήματα στριφογυρίζουν στο μυαλό μου. Γιατί ο Δήμαρχος δεν ζήτησε την υιοθεσία, δια μέσου του δικτύου των κατεστραμμένων πόλεων; Γιατί δεν ζητά στην επιστολή του, από τον «Μπαμπά» τις οφειλόμενες και περιβόητες γερμανικές αποζημιώσεις;
Γιατί να απολογείται ο Δήμαρχος στην επιστολή του και δεν ζητά να απολογούνται οι Γερμανοί; Δεν μας λέει ο Δήμαρχος ποια ανταλλάγματα θα έχουν οι Γερμανοί από την υιοθεσία; Μήπως θα κάνουμε μαζί εκδηλώσεις στις «πλάκες». Άλλωστε οι «πλάκες» των γερμανο-ναζιστών είναι που είναι στην πλατεία. Άρα η επετειακή υποδομή είναι έτοιμη. Και έτσι τα αποδεικτικά αυτά ντοκουμέντα, για δίκες και καταδίκες, μήπως σκοπεύει να τα μετατρέψει σε μνημεία αναφοράς εκδηλώσεων, όπως έκανε πέρυσι, μιας «και οι πληγές έχουν κλείσει ..» όπως αναφέρει. Εγώ πάντως μια τέτοια βεβήλωση να υπάρχουν τα ονόματα των θυμάτων και των ηρώων δίπλα στα απομεινάρια των κατακτητών, που μας λένε «κτήνη», προσωπικά δεν θα την δεχτώ. Με μαύρη αυτοκόλλητη κορδέλα θα κρύψω το όνομα του παππού μου (ως θύμα της κατοχής και όχι σαν ήρωας) την ώρα των εκδηλώσεων.
Του Ε. Κορκίδη
