ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΠΑΜΑΝΟΥΣΑΚΗ
Μπορεί οι εκλογές να αποτελούν την πεμπτουσία της δημοκρατίας. Αυτό πάντως δεν συνιστά αναγκαία και ικανή συνθήκη ούτε για την απόλυτη αξία του δημοκρατικού πολιτεύματος, ούτε για την αποτελεσματική επίλυση των προβλημάτων της κοινωνίας.
Η σημερινή δημοκρατία μας δεν έχει σχέση με την αρχαία ελληνική δημοκρατία, ούτε με τη νεότερη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Διαφέρει κατά τους φορείς, τα μέσα, τους τρόπους της συγκρότησης και της άσκησης της. Το κοινωνικό συμβόλαιο δεν συνάπτεται μεταξύ ελευθέρων και ίσων πολιτών σε σταθερές και δεδομένες συνθήκες. Η οικονομική και ιδεολογική επιρροή των ολίγων πάνω στους πολλούς, η εξαφάνιση της κοινωνίας των πολιτών, η υποχώρηση της κοινής αλήθειας έναντι του ατομικού συμφέροντος, χαρακτηρίζει μια δημοκρατία κατ’ όνομα μάλλον παρά κατ’ ουσία. Αντίστοιχα τα σημερινά προβλήματα υπερβαίνουν τις δυνατότητες αυτής της δημοκρατίας να τα διαχειρισθεί με επιτυχία και με δημοκρατικό τρόπο. Ολόκληρο το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα της μεταπολίτευσης κατέρρευσε. Ματαιοπονούν όσοι προτείνουν μια αναδιάταξη, αναδιάρθρωση και ανακατανομή της εξουσίας με τα ίδια πρόσωπα, κόμματα και φορείς για την υπερνίκηση της μεγάλης κρίσης της εποχής μας.
Ήδη στο διεθνές πεδίο προβάλλει ένα τελείως νέο γεωστρατηγικό σκηνικό. Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και των ιδεολογιών μεταφέρει αυτόματα την κρίση σε ολόκληρο τον κόσμο και μεγαλώνει τον φόβο ενός μέλλοντος, που από τη σημερινή νομισματική και πυρηνική διαμάχη κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως θα εξελιχθεί.
Η Ελλάδα ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δοκιμάζεται από τη ίδια την Ευρώπη, που αφού απορρόφησε όλη την ικμάδα της με τους εξοπλισμούς, τα ολυμπιακά έργα, τις μίζες, υποχρεώνεται, και με δική της φυσικά ευθύνη, να εξαγοράσει τους εκμεταλλευτές της με νέα τοκογλυφικά δάνεια. Κυβέρνηση, οικονομολόγοι, μικρομεσαίοι στην καλύτερη περίπτωση εθελοτυφλούν ή στη χειρότερη εξαπατούν, προβλέποντας σύντομη έξοδο από το μνημόνιο, ενώ το χρέος, το έλλειμμα, η ύφεση μεγαλώνουν, με ταυτόχρονη αύξηση του πληθωρισμού, της ανεργίας, των τιμών.
Κ αι τέλος η αυτοδιοίκηση, για την οποία υποτίθεται ότι γίνονται οι εκλογές της Κυριακής, μετατρέπεται, μέσα στα κομματικά διλήμματα, σε επίσημο πλέον θύμα της κυβερνητικής πολιτικής, χωρίς πόρους, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς μέλλον, μέσα στο γενικότερο χάος που φαίνεται να έρχεται αναπόφευκτα. Μετά την Κυριακή χιλιάδες άνθρωποι θα διαπιστώσουν το τραγικό κενό της πολιτικής που οραματίστηκαν για τις τοπικές τους κοινωνίες. Αλλά από το ίδιο το βράδυ της Κυριακής οι υπεύθυνοι αυτής της καταστάσεως του αδιεξόδου των πολιτών θα πρέπει να ανησυχούν για το μέλλον τους. Η δημοκρατία που διαμόρφωσαν δεν αποτελεί και εγγύηση για τη συνέχιση της ίδιας πορείας. Αυτό το γνωρίζουν και προετοιμάζουν από τώρα τη νέα γραμμή άμυνας, βουλευτικές εκλογές, νέο κυβερνητικό σχήμα, οικουμενική κυβέρνηση. Απομένει να το καταλάβουν και οι υπόλοιποι και να ετοιμάσουν την επίθεση τους. Οι αυταπάτες, τα ψέματα, τα δανεικά κάποτε τελειώνουν. Οι εκλογές της Κυριακής πρέπει να φέρουν πιο κοντά αυτό το τέλος. Τέλος της εποχής της κατάρρευσης, αρχή της περιόδου της ανόρθωσης.
