Από τα Χανιά στα πλοία για τη Γάζα βίωσε τη βαναυσότητα ενός κράτους που χαρακτήρισε «βάρβαρο» — Το χαρτί που έφθασε από τη μηχανή του φαξ έγραφε: συνέντευξη τύπου θα δοθεί στις 5 το απόγευμα της Παρασκευής για την επιστροφή του Αμπντουλαχέμπ Χατζί, επιβάτη στο πλοίο «Σφενδόνη» της «Ελεύθερης Γάζας». Νωρίτερα, την ίδια μέρα, συζητούσα με γνωστούς για το γεγονός πως παρέμενε άγνωστη η τύχη του Αμπντούλ, όπως είναι γνωστός στα Χανιά. Θεωρούσαμε και ήταν πράγματι προβληματικό πως δεν υπήρχε καταγεγραμμένος στις λίστες των επιβατών. 
Ο Αμπντουλαχέμπ Χατζί, ενεργό μέλος της κοινωνίας των Χανίων και μέλος του Φόρουμ Μεταναστών, δεν ήταν ο πιο γνωστός από τους επιβάτες των πλοίων της «Ελεύθερης Γάζας». Δεν ήταν συγγραφέας, ή ακαδημαϊκός, δημοσιογράφος ή πολιτευτής. Ήταν μετανάστης, κυνηγημένος πολιτικά από τη χώρα του, δίχως ευρωπαϊκό ή ελληνικό διαβατήριο. Ακόμα χειρότερα, επίσημα, δεν ταξίδευε. Δεν υπήρχε στη λίστα.
Στη συνέντευξη τύπου έφθασα αργοπορημένα. Μετά από κάποιες φωτογραφίες προσπάθησα να παρατηρήσω το πρόσωπό του. Παρέμενε ο ίδιος Αμπντούλ που είχα γνωρίσει. Αποφασιστικός και με σταθερότητα στον τόνο της φωνής του, δυνατά δίχως αυξομειώσεις. Το βλέμμα του σίγουρο. Όσο σίγουρος είναι πως κάποια μέρα η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη. Το χέρι του όμως ήταν μπαταρισμένο – μ’ ένα πανί που έγραφε «Ελεύθερη Γάζα» και σε κάποια σημεία φαινόντουσαν μελανιές.
Έλεγε: «Δέσανε όλους τους επιβάτες χειροπόδαρα. Τους κτυπούσανε ενώ ήταν ακινητοποιημένοι. Όποιος σηκωνότανε για να διαμαρτυρηθεί τον κτυπούσανε ξανά και ξανά για να μη ξανασηκωθεί. Υπήρχε ένας Αμερικάνος, ο Πωλ. Τον χτυπήσανε πάρα πολύ, ενώ ήταν δεμένος χειροπόδαρα. Είχε μελανιάσει ολόκληρος. Αυτός νωρίτερα, σε μία ύστατη προσπάθεια να καθυστερήσει τους Ισραηλινούς είχε πηδήξει στη θάλασσα. 1 ώρα βρισκότανε στη θάλασα μα όταν έφτασε το ισραηλινό σκάφος τον περιποιηθήκανε. Ο καπετάνιος, που ήθελε να σώσει το καράβι, έτρεξε στη μηχανή του πλοίου και της προξένησε ζημιά. Έφαγε πολύ ξύλο. Προξένησε όμως μία επιπλέον καθυστέρηση στους Ισραηλινούς».
Με μπουκάλια νερό και παπούτσια η αντίσταση των επιβατών
Υπήρξε μάρτυρας της επίθεσης στο πλοίο «Μάρμαρα». Δήλωσε σοκαρισμένος. Ήταν μπροστά τους ακριβώς και «ήταν ανθρώποι με μπουκάλια νερό, με τα παπούτσια τους προσπαθούσανε να αντισταθούνε, με απόγνωση, με τη γνώση πως δε μπορούν να νικήσουν, να εμποδίσουνε πάνοπλους στρατιώτες που κατεβαίνανε από σκοινιά και άλλους που ανεβαίνανε από πλοιάρια μέσα στο πλοίο. Μέσα στο πλοίο αυτό που ήταν άνδρες αλλά ήταν και γυναίκες ήταν και μικρά παιδιά».
Θυμάται κάποιες εικόνες. «Το πρώτο ελικόπτερο που κατέβηκε είδε ότι η θέση που ήθελε να χρησιμοποιήσει ήταν γεμάτη κόσμο. Κατεβήκανε τότε οι στρατιώτες με σκοινιά. Δεν είχαν κανένα δικαίωμα να εισβάλλουν. Έδρασαν πειρατικά, πέρα από το δίκαιο και τη διεθνή νομοθεσία, σε διεθνή ύδατα, και επιβαλλόταν κάποιας μορφής αντίδραση. Ήταν σοκαριστικό. Σκοτώσανε πολύ κόσμο. Μόνο επειδή αντιστάθηκε, επειδή προσπάθησαν να προασπίσουν τα δικαιώματά τους. Έδρασαν πειρατικά.»
Η ισραηλινή προπαγάνδα
«Μετά την κατάληψη του πλοίου και καθοδόν προς το λιμάνι, στρατιώτες πήρανε τα φαγητά του πλοίου και διέταξαν κάμεραμαν που είχαν μαζί τους να μαγνητοσκοπούν την ώρα που μας δίνανε να φάμε. Αρνηθήκαμε το φαγητό φωνάζοντας πως αυτό ήταν από το πλοίο μας και πως αν δεν κλείσουνε τις κάμερες δεν πρόκειται να φάμε. Ήταν εμφανές πως ήθελαν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις σκηνές για την προπαγάνδα τους».
Φυσική και ψυχολογική βία στο Ισραήλ
Τα πράγματα δεν άλλαξαν όταν φθάσανε στο Ισραήλ. Περιγράφει ο Αμπντούλ:
«Όταν φθάσαμε στο λιμάνι μετά από πολλές ώρες ταξιδιού όπου μας είχαν απαγορεύσει τα στοιχειώδη δικαιώματα, δε μας επέτρεπαν να εκπληρώσουμε τις βασικές ανάγκες μας ούτε την προσευχή που είναι ιερή για μας τους μουσουλμάνους, κι αφού πρώτα φύγανε οι τραυματίες, είδα 500 στρατιώτες πάνοπλους που είχαν κατασκηνώσει στο σημείο, γιατρούς και νοσοκόμους, αστυνομικούς και πράκτορες με υπολογιστές και κάμερες. Εκεί, περνούσαμε από το ένα τραπέζι στο άλλο, και κάθε ένας που μας ανέκρινε μας έδερνε και μας έβριζε. Φυσική και ψυχολογική βία. Μας έλεγαν, εσείς περάσατε από τα νερά του Ισραήλ και πρέπει να περάσετε από δικαστήριο. Εμείς το αρνούμασταν, ήμασταν σε διεθνή ύδατα, τους λέγαμε πως δεν έχετε δικαίωμα. Οι περισσότεροι από την αποστολή έφαγαν άγριο ξύλο και καταγραφότανε αυτό από κάμερες. Μας αρνηθήκανε νομική βοήθεια ή επαφή. Αλλά κάποιοι είχαν μια πιο σκληρή μοίρα αφού τους πήρανε σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους όπου γίνονταν βασανιστήρια».
Στις «σύγχρονες» φυλακές
Στις φυλακές που ο πρέσβης της Ελλάδος διαβεβαίωσε πως οι συνθήκες ήταν καλές, ο Αμπντουλαχέμπ Χατζί δίνει μια άλλη μαρτυρία:
«Μας πήγανε μετά στις «σύγχρονες φυλακές» τους. Πράγματι, τα είχαν όλα. Το μόνο που έλειπε ήταν τα ποντίκια. Χωρίς νερό, χωρίς φως, χωρίς φαγητό, χωρίς ύπνο γιατί μας ξυπνούσανε συνεχώς. Τους παρακαλούσαμε να μας αφήσουν έστω για 5 λεπτά να πάρουμε αέρα γιατί είχε πολύ ζέστη. Πήραμε μία απόφαση οι 10 που ήμασταν στο δωμάτιο να σπάσουμε την πόρτα για να μας αφήσουνε να βγούμε. Τελικά ήρθανε οι δυνάμεις της αστυνομίας και μας δώσανε 5 λεπτά για να κάνουμε ένα τσιγάρο. Αρνηθήκαμε να επιστρέψουμε γιατί τα 5 λεπτά ήταν λίγα και δικαιούμασταν 1 ώρα και φάγαμε ξύλο πάλι. 1 μέρα μετά δε βγήκαμε λεπτό έξω. Επί τρεις μέρες δεν έχουμε φάει, επί τρεις μέρες δεν έχουμε κοιμηθεί, επί τρεις μέρες δεν έχουμε βγει 5 λεπτά έξω. Το φαγητό που μας φέρνανε ήτανε σάπιο, γεμάτο σκουλήκια».
«Δεν είδα άνθρωπο να διαμαρτύρεται»
Συνειρμικά κατέληξε στο ότι «το Ισραήλ είναι ένα βάρβαρο κράτος, και βάρβαροι είναι κι οι πολίτες του. Μας φτύνανε όταν πήγα στο νοσοκομείο επειδή με είχανε χτυπήσει άγριο. Το ίδιο βάρβαρα φέρθηκε και το προσωπικό. Μας φερότανε πολύ άσχημα. Μας χλευάζανε. Μας περιγελούσανε. Η βαρβαρότητα είναι κυρίαρχη. Δεν είδα άνθρωπο να διαμαρτύρεται».
«Το Ισραήλ είναι ένα κράτος στρατιωτικό. Είναι άνθρωποι από Ρωσία, από Γερμανία, από την Αιθιοπία. Άσπροι, μαύροι, κίτρινοι. Γνωρίζετε πως δεν είμαι ρατσιστής. Το Ισραήλ όμως είναι ενα κράτος πολλών χρωμάτων και πολλών γλωσσών όπου τους ενώνει η εβραϊκή γλώσσα και ο στρατός. Αυτό γινόταν εμφανές σε μένα βλέποντας τη γενικότερη αντιμετώπιση αυτές τις μέρες.»
Η προσωπική του περιπέτεια για την επιστροφή
Ο Αμπντουλαχέμπ Χατζί όμως είχε και μία μεγάλη δυσκολία να επιστρέψει πίσω. Τον θεωρήσανε τρομοκράτη και ετοιμάζονταν να τον στείλουν στην Τυνησία όπου είναι ο τόπος που γεννήθηκε. Περιγράφει σχετικά την προσωπική χροιά της όλης ιστορίας. Τη δικιά του περιπέτεια μέχρι να επιστρέψει, αφού αποτέλεσε μία ιδιαίτερη περίπτωση, όπως κι εξηγεί ο ίδιος:
«Ήμουν ο μοναδικός μετανάστης σε αυτή την αποστολή από την Ελλάδα. Με ξένο διαβατήριο, όχι ελληνικό ή ευρωπαϊκό. Είδα ότι ο πρέσβης της Ελλάδος είχε έρθει, του λέγανε οι Έλληνες έχουμε εδώ ένα σύντροφο μαζί μας μετανάστη που μένει μόνιμα στην Ελλάδα. Ο πρέσβης απάντησε πως αυτό δεν είναι δικό μας πρόβλημα, εμείς ερχόμαστε για τους Έλληνες. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συντρόφους από το Φόρουμ Μεταναστών γιατί αυτοί ήταν οι μόνοι που συντρέξανε να με βοηθήσουνε να γυρίσω πίσω. Πραγματικά, φως ελπίδας είδα από τους συντρόφους που έκαναν ολόκληρο αγώνα και μέσα απο πιέσεις στην πρεσβεία από εδώ και μέσα στις οργανώσεις του Ισραήλ και μέσω πιέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών από την Ελλάδα. Όμως δε βρήκανε ανταπόκριση οι προσπάθειές τους. Όχι άμεσα τουλάχιστον».
Η απέλαση προς Ιορδανία
«Εμένα με απελάσανε 2 η ώρα το μεσημέρι χθες [Πέμπτη] για την Ιορδανία, σ’ ένα μικρό αεροπλάνο. Αυτοί που με συνοδεύανε είχανε μια επιστολή που έλεγε πως είμαι επικίνδυνος τρομοκράτης και πρέπει να με στείλουν στην πατρίδα μου. Βάλανε δύο πράκτορες της Μοσάντ στο αεροπλάνο μαζί μου. Όταν κατεβήκαμε στο αεροδρόμιο της Ιορδανίας, ζήτησα από τους αστυνομικούς να πάμε να δούμε τον υπεύθυνο του αεροδρομίου. Του εξήγησα την κατάσταση. Ήξερε τους θανάτους, ήξερε τα γεγονότα. Κατάλαβε πως είναι ψεύτες. Μ’ έκρυψε και με προστάτευσε και μέσω του Μάρκου του Χατζησάββα εξασφαλίστηκε εισιτήριο από Ιορδανία για Ελλάδα.
Για όσους τον βοήθησαν να επιστρέψει
Ο Αμπντουλαχέμπ Χατζί, Ευχαριστώ πολύ τον διοικητή του αεροδρομίου στην Ιορδανία. Όπως και τον καπετάνιο στο πλοίο που ήρθε χθες από την Αθήνα μόλις κατάλαβε πως παρακολουθούμε με έβαλε σε δικό μου δωμάτιο, σε μέρος που είχε ασφάλεια. Ευχαριστώ και τον αντιδήμαρχο Χανίων κ. Σαματά γιατί κι αυτός έβαλε πιέσεις για να γυρίσω στην Ελλάδα. Ευχαριστώ και τους χιλιάδες ανθρώπους των Χανίων που στήριξαν όλο αυτό τον καιρό την προσπάθεια μας και διαδηλώσανε πολλοί για την «ελεύθερη Γάζα». Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συντρόφους που ήταν στην αγωνία και στον αγώνα τόσες μέρες μέχρι που έφθασα σήμερα το πρωί».
«Πήγαμε με τα χέρια μας μόνο»
Συμπεραίνει πως αποδείχθηκε άλλη μια φορά πως υπεύθυνος για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή είναι το Ισραήλ. Συνεχίζει να πιστεύει:
«Εμείς πήγαμε στην Παλαιστίνη με τα χέρια μας μόνο. Δεν είχαμε πάει με όπλα, και το γνωρίζανε. Είχανε γίνει πολλοί ελέγχοι μέχρι να φθάσουμε. Είχαμε πάει με ανθρωπιστική βοήθεια, είχαμε πάει ειρηνικά. Κατασχέσανε τα πάντα που κουβαλούσαμε. Από τα ρούχα μας μέχρι ακριβά εξαρτήματα των δημοσιογραφικών αποστολών. Την ανθρωπιστική βοήθεια. Τα πάντα τα κατασχέσανε, τα καράβια τα κρατήσανε εκεί και μας δολοφονήσανε. Όμως τώρα όλοι γνωρίζουνε. Και θέλω να πω πως η δύναμη είναι ο λαός όχι τα κράτη.
Για το πώς πάρθηκε η απόφαση να συμμετάσχει
Για το πως βρέθηκε τελικά μέσα στο πλοίο «Σφενδόνη» με προορισμό τη Γάζα, ανέφερε σε σχετική ερώτηση:
«Ήταν όνειρό μου από μικρός να πάω στην Παλαιστίνη. Το Φόρουμ Μεταναστών συμμετείχε στις διαδικασίες από την Κρήτη. Πολύ δύσκολα βρέθηκε μία θέση για άνθρωπο από την Κρήτη. Και τελικά είμαι πολύ χαρούμενος που το Φόρουμ Μεταναστών με έστειλε σε αυτή την αποστολή, αλλά και σαν Αμπντούλ που συμμετείχα σε αυτή την προσπάθεια. Σκοπός βέβαια ήταν να φτάσουμε στη Γάζα. Όμως θα δοκιμάσουμε κι άλλες, κι άλλες φορές, μέχρι να τα καταφέρουμε».
Για το «Ρέιτσελ Κόρυ» και τη συνέχεια της προσπάθειας
Σε άλλη ερώτηση, γ ια το πλοίο «Ρέιτσελ Κόρυ», την αργοπορία του και αν σχετίζεται με κάποιο σχέδιο για την πιθανότητα που τα πράγματα δε θα πήγαιναν όπως είχαν προγραμματιστεί, δήλωσε:
«Υπήρξε σαμποτάζ πριν ξεκινήσει στο πλοίο. Μετά, στην πορεία του, δέχθηκε επίθεση από οργανωμένους φασίστες με σκάφη. Απ’ αυτό έγινε η καθυστέρηση. Είχαν προβλήματα σε διάφορα λιμάνια. Δεν ήταν οργανωμένο να καθυστερήσει μερικές μέρες. Καταφέρανε σήμερα να πάρουνε το δρόμο και μακάρι να φτάσουνε αυτοί. Εγώ δεν πιστεύω το Ισραήλ να τους αφήσει. Είναι βάρβαρο κράτος. Παρότι δεν έχει δικαίωμα στη Γάζα. Η Γάζα είναι ελεύθερη, έχει ελεύθερο λιμάνι για τον οποιοδήποτε να ταξιδέψει εκεί και το Ισραήλ δεν έχει τη δύναμη για να ελέγχει όλη τη γη και όλη τη θάλασσα. Κάποια στιγμή κάποιος πρέπει να του κόψει το χέρι».
Σε αυτό το σημείο παρέμβαση έκανε ο Μάρκος Χατζησάββας ο οποίος ενημέρωσε πως αυτή τη στιγμή που μιλάμε το Ρέιτσελ Κόρυ έχει διακόψει την επαφή που σημαίνει πως δεν έχουμε επικοινωνία. Άρα βρίσκεται στο σημείο εμπλοκής. Η συνέντευξη τύπου έληξε. Ο Αμπντουλαχέμπ Χατζί επέστρεψε. Δίχως επίσημα να έχει ξεκινήσει. Ο μόνος μετανάστης από Ελλάδα που ταξίδεψε για να δει τη Γάζα. Συνάντησε το θάνατο και τη βία των Ισραηλινών. Όπως και οι Παλαιστίνιοι. Ως ότου επιστρέψουν.
