Η νέα οικονομική πολιτική και επικράτηση του Σταλινισμού

Το 1929 ο Στάλιν δηλώνει την πρόθεση του καθεστώς «να εξαφανίσει τους κουλάκους (εύπορους αγρότες) ως τάξη». Η εξαφάνιση των ευπορών αγροτών θα επιτυγχάνονταν με την δήμευση των περιουσιών τους καθώς και την ένταξη τους σε αγροτικούς συνεταιρισμούς (κολεκτίβες). «Ο οποιοσδήποτε δεν ενταχθεί σε αγροτική κολεκτίβα είναι εχθρός του Σοβιετικού Καθεστώτος» προειδοποίησε ο Στάλιν. Με αυτόν τον τρόπο πάρθηκε η απόφαση για την βίαιη κολεκτιβοποίηση περίπου 125 εκατομμυρίων αγροτών, ήτοι σχεδόν το 80% του Σοβιετικού πληθυσμού.Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης Αναμφισβήτητα αυτή η ιστορική επιλογή και ο τρόπος που εφαρμόστηκε τα επόμενα χρόνια, καθόρισε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο γεγονός την μετέπειτα πορεία της Σοβιετικής Ένωσης έως την διάλυση της, το 1991. «Ουσιαστικά συνιστούσε μια επανάσταση εκ των άνω» που αποσκοπούσε να μεταβάλει τη Σοβιετική Ένωση από καθυστεριμένη αγροτική χώρα σε ανεπτυγμένη ,βιομηχανικη δύναμη» ΠΑΝΟΣ ΤΣΑΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ – ΕΣΤΙΑΑυτή η φάση της Σοβιετικής Ιστορίας αποτελεί το ποιο αμφιλεγόμενο ζήτημα τόσο μεταξύ των απολογητών του Σταλινισμού και των επικριτών του όσο και μεταξύ των διανοούμενων. Το καίριο ερώτημα είναι το κατά πόσο η βιαίη κολεκτιβοποίηση και εκβιομηχάνιση της δεκαετίας του 30 έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία μιας ανεπτυγμένης οικονομικά και κοινωνικά Σοβιετικής Ένωσης, αντίθετα κατά πόσο αυτή αποτέλεσε την απαρχή του εκφυλισμού και της τελικής κατάρρευσης της.Ο Κ Μαρξ βέβαια δεν περίμενε ότι η σοσιαλιστική επανάσταση θα ξεκινούσε από τη Φεουδαρχική Ρωσία που μόλις είχε καταργήσει τη δουλοπαροικία και είχε περίπου 2 εκατομμύρια εργαζομένους μελέτη του έγινε στο προλεταριάτο της Βιομηχανικής Αγγλίας κυρίως και της Γαλλίας, και λιγότερο της Γερμανίας η οποία ακόμη δεν είχε ενοποιηθεί και βρισκόταν σε πολιτική και οικονομική υστέρηση σε σχέση με τη Αγγλία-Γαλλία. Οι Ρώσοι Μαρξιστές από τον Μιχ. Πλεχάνοφ έως τον Βλαντιμιρ Ίλιτς Ουλιάνωφ (Λενιν) ήταν προσηλωμένοι στην κλασσική μαρξιστική αντίληψη περί «σταδίων» δηλαδή εξελικτική πορεία του σοσιαλισμού ο οποίος τον «δογματισμό» των μπολσεβίκων δεν είχαν ξεκάθαρο σχέδιο όταν κατέλαβαν την εξουσία. Πέρα από τις γενικές αρχές για εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής, την εργατική εξουσία και τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας.Το 1921 καθιέρωσαν τη νέα οικονομική πολιτική (ΝΟΠ). Αυτό συνίστατο σε ένα μείγμα σοσιαλιστικών μέτρων ελέγχου της οικονομίας με παραχωρήσεις στην υπάρχουσα καπιταλιστική δομή. Η αριστερή πτέρυγα των μπολσεβίκων υπερασπίστηκε την πολιτική πλατφόρμα που υιοθετούσε την ονομαζόμενη «κρίση της ψαλίδας» Δηλαδή στην διαμόρφωση υψηλών τιμών για τα βιομηχανικά προϊόντα ως μέσω για τη δημιουργία υπεραξίας και «σοσιαλιστικής συσσώρευσης». Ο κύριος επικριτής του «νόμου της πρωτόγονης συσσώρευσης» ήταν ο Νικολάι Μπουχάριν , ως την εκτέλεση του το 1938.Ουσιαστικά η ήττα και η τελική εξόντωση του σήμαινε ταυτόχρονα και την εξάλειψη της πρότασης του για ένα εναλλακτικό δρόμο προς «ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο» πρόσωπο» όπως ονομάσθηκε το μεταρρυθμιστικό ρεύμα του κομμουνισμού το 1968. Δεν είναι τυχαίο ότι το Ιταλικό ΚΚ εδώ και 30 χρόνοια έκανε ιδιαίτερες προσπαθειες για την αποκατάσταση του Μπουχάριν, κάτι που έγινε επι Μιχ. Γκορμπατσώφ. Όταν εγκαταλείφθηκε η ΝΟΠ από το Στάλιν το Σοβιετικό Καθεστώς απέκτησε ολοκληρωτικό χαρακτήρα.Και τότε η επανάσταση δια του Στάλιν έφαγε τα παιδιά της. (Ζηνόβιεφ-Καμένεφ-Μπουχάριν – Ο Τρότσκι δολοφονήθηκε εξόριστος στο Μεξικό). Το ίδιο δεν έγινε και με τη Γαλλική Επανάσταση όπου ο Ροβεσπιέρος επέβαλε την τρομοκρατία και εξόντωσε όλα τα μετριοπαθή επαναστατικά στοιχεία (Σαιντ Ζωστ, Νταντων κτλπ) Όταν οι επαναστάσεις τρώνε τα παιδιά τους ουσιαστικά τρώνε τις σάρκες τους , και οδηγούνται στην κατάρρευση. Όπως η Γαλλική Επανάσταση οδήγησε στην απολυταρχία του Ναπολέοντα, έτσι και η Ρωσική που είχε δώσει ελπίδα στους φτωχούς και καταπιεσμένους όλου του πλανήτη, τελικά δεν άντεξε και κατέρρευσε το 1989-91 αφήνοντας συντρίμμια και ποταμούς αίματος από τον αυταρχισμό και την καταπίεση.ΠΗΓΗ : » ΠΑΝΟΣ ΤΣΑΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ – ΕΣΤΙΑ