Το Καθίδρυμα του Τιμίου Σταυρού – Ο Άγιος Ραφαήλ και ο Πατήρ Λεωνίδας Ηλιάκης
Το Άρθρο – Κείμενο που ακολουθεί, εδόθηκε κατά δημοσιογραφικήν δεοντολογία, στα «Χανιώτικα Νέα», ως απάντηση στο άθλιο και συκοφαντικό δημοσίευμα, του Ιωάννη Λαμπρόπουλου που δημοσιεύθηκε στην συγκεκριμένη εφημερίδα, την 30 Αυγούστου 2011, εις βάρος του ιερού «καθιδρύματος του Τιμίου Σταυρού», του Αγίου Ραφαήλ, αλλά και προσωπικώς εναντίον του λίαν αγαπητού μας πατρός Λεωνίδα Ηλιάκη. Το κείμενο δόθηκε χέρι με χέρι, εις τον εκδότη των Χ.Ν. κ. Γιάννη Γαρεδάκη το μεσημέρι της Παρασκευής 8 Σεπτεμβρίου, από τον υποφαινόμενον.
Πλην όμως ο εκδότης, και ύστερα από 4 ημέρες (τοι εσπέρας της Δευτέρας 12-9-2011) μου αρνήθηκε την δημοσίευσιν, με την δικαιολογίαν ότι το θέμα έχει εξαντληθεί, αφού όμως, την ίδιαν ημέραν (12-9), είχε δημοσιεύσει και δευτέραν υβριστικήν επιστολήν του Ι. Λαμπρόπουλου, εις βάρος του Πατέρα Λεωνίδα Ηλιάκη! Επισημαίνοντας τα γεγονότα αυτά, όμως, δεν επιθυμώ να σχολιάσω αυτήν την πρακτική (του Γ.Γ.) περαιτέρω!
(Ακολουθεί το κείμενο):
Μεγάλη λύπη μου προξένησε κι εμένα, όπως και σε πολύ κόσμο, το άθλιο και συκοφαντικό δημοσίευμα, του υπογράφοντος Γιάννη Λαμπρόπουλου, στα «Χανιώτικα Νέα» της 30-8-2011, εις βάρος του πολύ – αγαπητού μας πατρός Λεωνίδα Ηλιάκη. Και επειδή τα Χανιά ας μου επιτραπεί, είναι μία κλειστή κοινωνία, και είναι λίγο έως πολύ γνωστό το έργο και το ποιον του καθενός μας, τοιουτοτρόπως σας λέγω λοιπόν, ότι, το πρόσωπο του πατέρα Λεωνίδα, είναι σεβαστό, και χαίρει μεγάλης εκτιμήσεως, και στην ιδιαίτερη πατρίδα του τις Καλύβες, και τον Αποκόρωνα και στα Χανιά, και στο Ρέθυμνο, αλλά και σε άλλα μέρη, όπου και όταν υπηρέτησε, ως στρατιωτικός ιερέας. Απ’ όπου και αν τον έταξε το χρέος, και η εκκλησιαστική του συνείδηση, επρόσφερε τα μέγιστα, και στον πνευματικό τομέα, αλλά και (αφάνταστα δημιουργικός και εργατικός), ως κτήτωρ, πολλών ιερών ναών, από νεαράς ιερατικής ηλικίας, έως την σήμερον. Από το Νιο Χωριό, αρχικά, που ως εφημέριος έκτισε τον Άγιο Θεράποντα, έως τις Καλύβες, και την Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας, όπου και είχε ανταποκριθεί στην πρόσκληση του μεγάλου (συγγενούς του), Ειρηναίου Γαλανάκη (τότε επισκόπου Γερμανίας) για ένα χρονικό διάστημα.
Επιστρέφοντας στο Νιό Χωριό, διοργανώνει το πνευματικό κέντρο καθώς και τη βιβλιοθήκη του μεγάλου αυτού χωριού, καθώς και στο Σαμωνά (Αποκορώνου). Φιλομαθής και ανήσυχος, δεν αρκείται στις γνώσεις του Απολυτηρίου της εκκλησιαστικής σχολής Πάτμου, αλλά εγγράφεται, στο Ποιμαντικό τμήμα, της Θεολογικής σχολής Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα τοποθετείται, εφημεριακός προϊστάμενος σε ενορία, πλησίον της Διεθνοιύς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης΄ Πλούσια και εκεί και πολυσχιδής η δράση του, ιδίως η προσφορά του στους σεισμοπαθείς το 1978. Τότε παίρνει από την Μητροπολίτη Παντελεήμονα το οφίκιο του Οικονόμου – πρωτοπρεσβύτερου.
Τον Ιούνιο του 1979, παίρνει το πτυχίο της Θεολογικής σχολής Θεσσαλονίκης και επιστρέφει στο Νιό Χωριό. Για ένα διάστημα διδάσκει στο Δημοτικό Σχολείο του Ναυστάθμου Κρήτης στη Σούδα. Τότε, με παρέμβαση του τότε Διοικητή του Ναυστάθμου κ. Κωνστ. Μανιουδάκη, επιλέγεται και κατατάσσεται στο θρησκευτικό τμήμα των ενόπλων Δυνάμεων, ως Στρατιωτικός ιερέας, με τον βαθμόν του Λοχαγού.
Με παρέμβαση του ΓΕΣ, τοποθετείται αργότερα στη Μυτιλήνη. Εκεί οργανώνει την Διεύθυνση θρησκευτικού του νησιού, και σε συνεργασία με τους Διοικητές των στρατοπέδων, ανεγείρονται και άλλοι Ι. Ναοί σε όσα στρατόπεδα της Λέσβου δεν υπήρχαν! Στενή συνεργασία αναπτύσσει με τις Ι. Μονές του νησιού, και ιδιαίτερα με το ιερό προσκύνημα του Αγ. Ραφαήλ, στη Θέρμη Καρυών, απ’ όπου επήγασε και η επιθυμία ανέγερσης αργότερα του Ι. Ναού του Αγίου, σε ιδιόκτητο κτήμα του στη θέση «Τρία Καμαράκια» Καλυβών Αποκορώνου. Το έτος 1985, μετατίθεται στην 5η Μεραρχία Κρήτης, στη Διεύθυνση Θρησκευτικού με έδρα τα Χανιά. Στα πλαίσια των καθηκόντων του, πρωτοστατεί στην ανέγερση και του Ι. Ναού του Αγ. Γεωργίου, εντός του στρατοπέδου της Ε’ Μεραρχίας στον Βλητέ Σούδας. Κατά την τελευταία αυτή περίοδο, πραγματοποιεί, με την Δύναμη του Θεού, και την βοήθεια των Αγίων, το σημαντικότερο έργο της ζωής του΄ – την κορύφωση της ενθέου δραστηριότητος του – την ανέγερση (δηλαδή) του ιερού Ναού του Αγίου Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης, στο 18ο χιλιόμετρο της νέας Εθνικής οδού Χανίων – Ρεθύμνης καθώς και του ιερού Καθιδρύματος του Τιμίου Σταυρού. Αν και υπάρχουν πλείστες όσες, δημιουργικές προσφορές και περγαμηνές, του Πατέρα Λεωνίδα, για να εκθειάσει κανείς (Αποστολή στη φρεγάτα Έλλη, στην Ερυθρά Θάλασσα, και στον Περσικό, το έτος 1990. Αποστολή το έτος 2000 στο Κόσσοβο, στο στρατόπεδο «Ιζμπερίς» όπου ευρίσκετο εγκατεστημένο Ελληνικό Σύνταγμα, ενεργός συμμετοχή στη διανομή τροφίμων και εφοδίων για τους πρόσφυγες του άδικου και εγκληματικού πολέμου κατατεμαχισμού της Σερβίας. Ζωολογικό Πάρκο Στρουθοκάμηλων «Η ΚΙΒΩΤΟΣ» κτλ.
Σταματάω εδώ, σεβόμενος τον χώρο της εφημερίδας που με φιλοξενεί.
Και έρχομαι, στο δεύτερο μέρος του Άρθρου μου, το οποίο αποτελεί και μία απόπειρα αποκαταστάσεως της δικαιοσύνης!
Αυτός είναι, από λίγο έως πολύ ο Παπά Λεωνίδας! Εσείς ποιος είστε κ. Ι. Λαμπρόπουλε; Και από πού μας ήρθατε; Άκουσα διότι δεν σας γνωρίζω προσωπικός ότι είστε Πελοπονήσσιος και πολύτεκνος! Ακόμη ότι στο επάγγελμα μάγειρος και το ότι, είχατε δεχτεί κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα, έστω και εις τον βαθμό που εσείς το είχατε αποδεχθεί… και πνευματικήν βοήθειαν, από το Ίδρυμα, για εσάς και τα παιδιά σας. Ποια βάσκανος μοίρα και συγκυρία, σας έστρεψε, εναντίον του Π. Λεωνίδα και του Ιδρύματος, κατασυκοφαντώντας του, (και) δια του Τύπου;
Κ. Λαμπρόπουλε, εάν καυχάσθε στο επιχείρημα ότι είστε πολύτεκνος, πρέπει να ξέρετε ότι, αυτό καθ’ αυτό δεν αποτελεί καύχημα, διότι, καλύτερα είναι να έχετε καλά παιδιά, από τα πολλά παιδιά!
Ακόμη ήθελα να (σας) αναφέρω, ότι καθήκον των Χριστιανών, όλης της Εκκλησίας, των ενοριών της, μεμονωμένων ευσεβών, αλλά και του Ιερού καθιδρύματος, είναι η σίτισις φτωχών, πολυτέκνων, και ανημπόρων συνανθρώπων μας, πλην όμως, «ουκ επ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος, αλλά εν πάντι ρήματι εκπορευομένου δια στόματος Θεού» (Ματθαίου Δ’ 4). Και αυτό διότι από τα πρώτα Αποστολικά χρόνια παρουσιάζονταν «δυσαρμονίες» εις την περιποίηση των χηρών, των ορφανών, των πτωχών και των πολυτέκνων! Εξ ου, και η ανάγκη εκλογής των επτά Διακόνων…!
Αναφέρετε κ. Λαμπρόπουλε ένα σωρό πολυλογίες, για το πού υπάρχει το Τίμιο Ξύλο! Όπως ανέφερε λοιπόν και ο κ. Α. Πλυμάκης (Χαν. Νέα 1-9-2011), καταρρίπτοντας τους ισχυρισμούς σας, Τίμιο Ξύλο, υπάρχει και σε άλλα μέρη, όχι μόνο στο Άγιον Όρος και σε άλλα χέρια ευσεβών ανθρώπων, ακόμα και γυναικών όπως η «Χατζίνα» (Φιλοθέη Τσαγκαράκη) και η Στεφάναινα Βασιλάκη (αμφότερες εκοσμούσαν την γείτονα πόλη του Ρεθύμνου) και δια μέσου αυτών, συνοδούσης και της ακραδάντου πίστεως και νηστείας και προσευχής των εντεταλμένων Λειτουργών του Υψίστου, αξιώθηκαν να εκδιώξουν τα δαιμόνια που είχαν πρόσκαιρη εξουσία, στα σώματα ορισμένων, καταγομένων από χωριά των Κεραμιών. Δυστυχισμένων χωρικών που είχαν αναμειχθεί σε ζωοκλοπή εις βάρος της Ι. Μονής της Αγ. Τριάδος Ακρωτηρίου (ίδετε στο βιβλίον του αντων. Κωστουράκη «Τα Κεραμιανά») Εκδόσ.1970.
Επίσης, να ξέρετε κ. Λαμπρόπουλε και οι όπισθεν υμών υποβολείς σας, ότι ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ήλθε χωρίς τυμπανοκρουσίες (που αναφέρετε για το Τίμιο Ξύλο), έγινε άνθρωπος, και δια της Σταυρικής του Θυσίας, επανέφερε τον παρεκτραπέντα άνθρωπο, εις δυνατότητα Σωτηρίας.
Και ακόμα ότι, δεν υπάρχει καμία ανάγκη, ούτε το θέλησε ο ΙΔΙΟΣ να του αποδοθούν τιμές αρχηγού Κράτους! Το καύχημά μας κ. Λαμπρόπουλε (των Χριστιανών) είναι ο ΣΤΑΥΡΟΣ.
Πρέπει να ξέρετε ακόμα κ. Λαμπρόπουλε ότι με τα γραπτά σας αυτά, σκανδαλίσατε πολύ κόσμο, αλλά και προσβάλλετε και υβρίσατε, εκτός του Π. Λεωνίδα και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνό ότι είναι (μόνον) για τα «πανηγύρια»!
Δεν ξέρω εάν, στην σύγχυση φρένων την οποίαν ευρίσκεσθε, και υπογράφετε όλα αυτά, εάν έχετε επίγνωση ότι τα υπογραφόμενα από σας δύο λεβελλογραφήματα (30-8 και 12-9), εις βάρος των σεπτών προσώπων του Σεβασμιωτάτου Δαμασκηνού Παπαγιαννάκη και του Αιδεσιμολογιωτάτου Λεωνίδα Ηλιάκη, σας φέρνουν στα πρόθυρα του εγκλεισμού σας εις την φυλακήν, εάν υποβληθεί μήνυσις, εκ μέρους των θιγομένων, δια κακόβουλον δυσφήμησιν, και συκοφαντίες αποδεδειγμένες, δια της υπογραφής σας! Όπως πιστεύω όμως, επειδή και οι Δύο είναι άνθρωποι του Θεού, θα σας αγνοήσουν, συγχωρώντας τα φοβερά ολισθήματά σας.
Οι πληροφορίες μας κ. Λαμπρόπουλε όμως, λένε ότι είστε ολιγογράμματος άνθρωπος, και ακόμη ότι, ζηλέψατε την «δόξαν» του Ιούδα του Ισκαριώτου΄ Διότι είτε είναι δικά σας, αυτά τα κείμενα, είτε άλλοι σας τα συνέταξαν (δήθεν μορφωμένοι ή ακόμη και Θεολόγοι) και εσείς απλώς τα υπογράψατε, προσφέρατε μιαν κακίστην υπηρεσίαν, στο κοινωνικό σύνολον σκανδαλίζοντάς το! Τελειώνοντας θα αναφέρω ότι ο ευσεβής και αγωνιστής και Μακαριστός Επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, έγραφε τότε που ήταν εν ζωή, στην μηνιαία έκδοση «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»: «Ορισμένοι άνθρωποι αλλά και κληρικοί ζουν ιεραποστολικά, δια τον Χριστόν», και ένας από αυτούς (όπως πιστεύω ότι) είναι, και ο αγαπητός μας παπά – Λεωνίδας Ηλιάκης. Διότι κάθε δένδρον, από τους καρπούς του αναγνωρίζεται! Δυστυχώς όμως υπάρχει και η άλλη κατηγορία ανθρώπων και κληρικών, οι οποίοι ζουν, και (αλλοίμονον διότι προσπορίζονται) από τον Χριστόν! Συνεχίζοντας τοιουτοτρόπως, το έργο των υποκριτών Γραμματέων και Φαρισαίων…!
Δεν μπορώ να γνωρίζω, τα βαθύτερα και εσώψυχα ελατήρια σας, κ. Λαμπρόπουλε. Το θέμα είναι, ότι διαπράξατε μιαν τεράστια αδικία΄ Αλλά όπως σας γράφει και ο πρώην δημοτικός σύμβουλος Χανίων κ. Γεώργιος Ξενάκης (Χαν. Νέα 8-9-2011), θα πρέπει να ζητήσετε συγνώμην, και από τον Θεόν πρώτα αλλά και από τους ανθρώπους τους οποίους ηθικά εβλάψατε!
Γένοιτω!
Χανιά 13-9-2011
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧ. ΔΡΑΚΩΝΑΚΗΣ
