Του Α. Χαρχαλάκη
Είναι σκέτο περιβόλι, κάποιες φορές, να διαβάζει κανείς τον τοπικό τύπο! Διαβάζοντάς τον, το διασκέδασα απερίγραπτα και γέλασα από καρδιάς. Γιατί μη μου πείτε πως δεν είναι κωμωδία (έστω μαύρη) να… ανακαλύπτουν τώρα κάποιοι γραφιάδες πως η υπέρβαση της Σούδας, βλάπτει σοβαρά την υγεία και βάζει υπαρξιακά ζητήματα για όλους μας, ούτε των γραφιάδων εξαιρουμένων! Η οδύνη για κάποιους συμπολίτες και συντοπίτες μας, που «έφυγαν» χτυπημένοι από τις λειτουργίες της Βάσης οι οποίες εκπέμπουν καρκίνο, και τις διοξίνες του πεδίου Βολής, 100% καρκινογόνες, δεν μπορεί να μην άγγιξε εμμέσως ή αμέσως την… ευαισθησία των γραφιάδων αυτών.
Και γενικά των σιωπηλών, που βλέπουν τις κινητοποιήσεις ενάντια στις Βάσεις, και χαμογελούν ειρωνικά, στημένοι στα πεζοδρόμια ή στα μπαλκόνια των σπιτιών τους.. Που εκεί μέσα κατοικούνε η… σοβαρότης και η αξιοπρέπεια! Που φυσικά δεν επιτρέπουν, να συναγελάζονται οι κάτοχοί των με τον χύδην όχλο!!! Κι αυτό τον «όχλο» μόλις που ανέχονταν να τον βλέπουν «εντός των τειχών» της εθνικοφροσύνης και της ευσέβειάς των! Με τη σκέψη προφανώς πως είμεθα όλοι – όχλος και… εκλεκτοί – παιδιά του Θεού και αδελφοί εν Κυρίω! Κι όμως ξαφνικά, ξύπνησαν από βαθύ ύπνο – λήθαργο μάλλον – εξ αιτίας που το ξυπνητήρι, το τοποθετημένο στο μέγαρο συνεδρίασης του ΝΑΤΟ, στο Βουκουρέστι, χτύπησε δυνατά! Κι όπως ξύπνησαν, άλλος άρχισε να φλυαρεί κατά της Βάσης της Σούδας, κι άλλος να σκέφτεται ακόμη και να την… διώξει με τις πέτρες!
Οι οποίες πέτρες φυσικά, μπορούν να ριχτούν και εκ του μακρόθεν, για να μην χαλάσουμε και το κοινωνικό – επαγγελματικό μας προφίλ, με το που θα μας δουν να έχει ανατραπεί η θερμοκρασία της υπάρξεώς μας. Και από μόνιμη υποθερμία να εμφανίσουμε δείγματα (αγωνιστικού) πυρετού!!! Φυσικά μόλις τελειώσει ο τζερτζελές για το θέμα των Σκοπίων, οι κύριοι αυτοί θα επιστρέψουν στα ειρηνικά των έργα, αποφαινόμενοι περιπαντός του επιστητού. Βοηθώντας, έκαστος το κατά δύναμιν, στη διαμόρφωση της ανθρώπινης συνείδησης που βασικοί άξονές της είναι ας πούμε: «Αγαπάτε τους εχθρούς ημών» (π.χ. ΝΑΤΟΑμερικανούς). Το «εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν». Το «Άφες αυτοίς, ού γαρ οίδασι τι ποιούσι» και άλλα που χρειάζεται το κοπάδι. Βοηθώντας έτσι το έργο αυτών που θέλουν να διάγωμεν «εν ομονοία και ειρήνη»!!! Και κυρίως… Ταξική Ειρήνη!
Να είστε καλά αγαπητοί μου, που με κάνατε και γέλασα – ξεκαρδιστικά θα έλεγα – κι ας έχασα προ ολίγου καιρού, λίαν αγαπητό μου πρόσωπο… Συνεχίστε να μας διασκεδάζετε, τόχουμε ανάγκη σ’ αυτές τις γκρίζες και χαλεπές ημέρες! Με τα εθνικά μας θέματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Με το Ασφαλιστικό – που σαν… ασήμαντο δεν απασχολεί την πολυπραγμοσύνη σας – και τις εργασιακές σχέσεις να ανατρέπονται. Θα μου πείτε βέβαια, είναι κοσμητικό να ασχολείστε με τόσον ταπεινά θέματα όπως αυτά τα δύο; «Όρη υα υψηλά τοις ελάφοις» λένε τα ιερά συγγράμματα κι εσείς, υψηλόφρονες, προς αυτά προσπαθείτε να ανέλθετε! Άξιος ο μισθός σας…
Όμως η ταπεινότητά μου σας πληροφορεί πως είναι «Ανάξιος όποιος ακούει το προσκλητήρι των Καιρών, τ’ ακούει και δε λέει παρών» (Σικελιανός). Ο δρόμος προς την καταξίωση, δεν διέρχεται μέσα από τις σελίδες των βιβλίων και των εντύπων, αλλά μέσα από τους ατραπούς του αγώνα. Με πυξίδα το όραμα για το μέλλον (το ειρηνικό) του τόπου και των ανθρώπων του! Και με τη συναίσθηση του ΠΟΛΙΤΗ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Ο Μπρέχτ λέει κάπου: «εγώ προτάσεις έκανα, εσείς πράξη τις κάνατε. Μια τέτοια επιγραφή θάταν τιμή για όλους μας».
Στην περίπτωση που μας απασχολεί εδώ, υπάρχει ένα ερώτημα: Για όλους μας; Γιατί εδώ που τα λέμε, οι προτάσεις – μέσα από την θαλπωρή κάποιων σελίδων – δεν κοστίζουν… Ούτε καταξιώνουν…
