Επιμέλεια: Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος, Ερευνητής, Αναλυτής AEJ/IFJ
«Αν η ζωή σου είχε αξία θα το είχε ήδη αποδείξει πολεμώντας με νύχια και με δόντια για να την διατηρήσεις έστω και ακρωτηριασμένη».
Αναρωτιόμαστε, γράφουμε και προσπαθούμε να αναλύσουμε τι πάει στραβά σε αυτόν τον τόπο και μένουμε άπραγοι στην κατακρεούργηση της θεωρητικής αξιοπρέπειας μας. Θεωρητικά, διότι δεν έχουμε αξιοπρέπεια εφόσον δεν έχουμε αξία ως ζωές. Έχουμε τιμή. Μας έχουν κοστολογήσει για την εκπαίδευση μας, την εργασία μας, την υγεία μας, την ψήφο μας, τον φόρο μας, την κηδεία μας.
Αγωνιζόμαστε για να μην πέσει κι άλλο η τιμή μας.
Ο φράχτης της ελευθερίας σου είναι ψηλός… ξέρω τι θα δω, γιατί το έχω ξαναδεί. Ξένο ανάμεσα στους συμπατριώτες σου να ψάχνεις το γιατί σε πρόδωσαν πάλι τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Θα βρίζεις τον εαυτό σου που πάλι πιάστηκες στα δίχτυα των λόγων και όχι των πράξεων. Που άκουγες αλλά δεν έβλεπες τι έκρυβε το βλέμμα τους όταν ξεστόμιζαν «Πατρίδα, Ελλάδα, Ελπίδα, Αξιοπρέπεια».
Θα σε δω στα σκαλιά της εφορίας να κρατάς τους φακέλους που δικαιολογούν το «δεν έχω» αλά δεν θα δικαιολογήσουν πως έχεις το δικαίωμα να αναπνέεις αφορολόγητα… θα σε δω να περπατάς στους δρόμους και να μην λες «καλημέρα» σε κανέναν. Την επόμενη μέρα θα ανοίξεις το παράθυρο και δεν θα σε συγκινεί πια ο ελληνικός ήλιος. Στα μαγνητάκια στην πόρτα του ψυγείου δεν θα κολλάς πια το «να μην ξεχάσω να ζήσω άλλο» αλλά το «δεν πάει άλλο». Θα δω το περήφανο παράστημα σου να γίνεται φιγούρα με τους ώμους σκυφτούς.
Πουθενά ανάμεσα στις χιλιάδες σελίδες των μνημονίων, δεν υπάρχει η αξία της ζωής. Μόνο η τιμή. Καταντήσαμε εμπόρευμα με μικρή ημερομηνία λήξης κατασκευασμένο με κακής ποιότητας υλικά.
Η εκποίηση της αξιοπρέπειας μας είναι ήδη εμφανή και φρικαλέα. Την επόμενη μέρα δεν θα γνωριζόμαστε. Σίγουρα θα ξέρουμε και οι δύο ότι ο προσωπικός μας φράχτης που μας χώριζε δεν ορίζεται από το ύψος αλλά από την ανάγκη σου για ελευθερία.
