Γράφει ο Χρήστος Ι. Πετράκης
«…Αλίμονο Ελλάδα, γιατί οι τωρινοί νεκροί, αν ζούσαν, μπορούσαν να νικήσουν με πόλεμο όλους τους βαρβάρους.» Και όταν βέβαια οι εξόριστοι από τους Κορινθίους του είπαν (σ.σ. στον βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαο) ότι θα παραδινόταν η πόλη τους, και του φανέρωσαν τους τρόπους, με τους οποίους είχαν την ελπίδα ότι θα καταλάβουν τα τείχη, εκείνος αρνιόταν να κάνει επίθεση, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι σωστό να υποδουλώνονται οι ελληνικές πόλεις, αλλά να συνετίζονται. 
Και είπε: «αν θανατώσουμε, όσους από τους δικούς μας κάνουν λάθη, τότε πρέπει να προσέξουμε μήπως δεν θα υπάρχει πια ούτε ένας, με τον οποίο θα μπορέσουμε να νικήσουμε τους βαρβάρους. Και αν πάλι είναι δίκαιο να μισεί κανείς τους Πέρσες, γιατί και ο παλαιότερος βασιλιάς έκανε εκστρατεία, για να υποδουλώσει την Ελλάδα, και ο τωρινός κάνει συμμαχία με όποιους νομίζει ότι θα της κάνουν μεγαλύτερο κακό και δωροδοκεί εκείνους που πιστεύει ότι θα τα πάρουν και θα φέρουν μεγάλες συμφορές στην Ελλάδα, και διαπραγματεύεται την ειρήνη, εξαιτίας της οποίας πιστεύει ότι θα ξεσπάσει πολύ μεγάλος πόλεμος μεταξύ μας, αυτά λοιπόν όλοι τα βλέπουν».
Φρόντισε όμως ποτέ κανείς άλλος, εκτός από τον Αγησίλαο, ή να αποσκιρτήσει κάποιο έθνος από τον Πέρση βασιλιά και να μην αφανιστεί αυτό, ή με κάθε τρόπο να δημιουργεί προβλήματα, ώστε να μην μπορεί αυτός να ενοχλεί τους Έλληνες;
Ο ίδιος και όταν ακόμη η πατρίδα του πολεμούσε εναντίον των Ελλήνων, δεν αδιαφόρησε για το κοινό συμφέρον της Ελλάδας, αλλά ξεκίνησε με το στόλο του, για να κάμει όση ζημιά μπορούσε στο βάρβαρο…»
Όλα τα παραπάνω… απίστευτα διαβάζουμε στην ωραία βιογραφία του βασιλιά της Σπάρτης Αγησιλάου από τον Ξενοφώντα! (Μετάφραση Π. Βλαχάκου).
Και να σκεφθεί κανείς ότι όλα τα παραπάνω ειπώθηκαν και μια τέτοια πολιτική υποστηριζόταν από τον γενναίο και σώφρονα βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαο, όταν η πόλη του (αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα) είχε ριχτεί με πάθος στην προσφιλή στους Έλληνες δίνη του εμφυλίου σπαραγμού!…
(Πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι αν ο Αγησίλαος δεν ανακαλείτο στη Σπάρτη, για να συντρίψει τους συνασπισμένους εχθρούς της, θα ήταν ίσως αυτός που θα κατέλυε την περσική αυτοκρατορία, πολύ πριν τον Αλέξανδρο!…)
Οι παραινέσεις Αγησιλάου έγιναν γύρω στις αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα. Έκτοτε πέρασαν πάνω από 2.400 χρόνια. Οι Έλληνες έδειξαν πολλές φορές πλήρη… αδιαφορία για ομόνοια και επιδόθηκαν επανειλλημένως, από την αρχαιότητα μέχρι την εποχή μας, σε σκληρούς αδελφοκτόνους εμφυλίους πολέμους.
(Προς μεγάλη ικανοποίηση «φίλων» και εχθρών!…)
