Γράφει ο Χρήστος Ι. Πετράκης
Επί κυβερνήσεων κ. Κ. Σημίτη (και υπουργού Οικονομίας του κ. Ν. Χριστοδουλάκη) η χώρα μας μπήκε στη «ζώνη του Ευρώ», στην ΟΝΕ, όπως την αποκαλούσαν.
Έκτοτε κύλησε πολύ «νερό στ’ αυλάκι». Η Ελλάδα (και με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων) ρίχτηκε σ’ ένα ξέφρενο κυνήγι δανειοληψίας, προφανώς ακολουθούσα την παροιμία «Καλιά να χρωστείς παρά να σου χρωστούνε»! Παρέβλεψε όμως και την άλλη παροιμία που λέει «Εγόοι-ν-του απού χρωστεί, μα να πλερώσει θέλει!»
Η κατάσταση χειροτέρεψε αφάνταστα με την διακυβέρνηση του κ. Κ. Καραμανλή, όταν πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας των δανείων και εντός Ελλάδος εφαρμοζόταν η τουρκική παροιμία: Το Δημόσιο Ταμείο είναι θάλασσα κι όποιος δεν τρώει είναι χοίρος»! Εξ ού και προέκυψαν τα οικονομικά σκάνδαλα εκείνης της εποχής, όπως είναι το σκάνδαλο των «κουμπάρων» (αλήθεια εκείνος ο κουμπάρος που πιάστηκε στα πράσα να εξέρχεται την πόρτα τράπεζας, φέρων εις τα θυλάκιά του… εκατοντάδες χιλιάδων ευρών, προοριζόμενα για δωροδοκία, ΠΟΥ βρίσκεται;…), το σκάνδαλο των «δομημένων ομολόγων’, το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, το σκάνδαλο των υποκλοπών, των Πακιστανών και άλλων (ων ουκ έστι αριθμός).
Γι’ αυτή τη θεμελιώδη επιλογή (δηλαδή την ένταξη στο ευρώ) ο ελληνικός λαός δεν ρωτήθηκε!
Για τους τότε κυβερνώντες, αλλά και όλους τους μετέπειτα, άρκεσε μια έγκριση της Βουλής και μάλιστα κάποιες φορές με… απλή πλειοψηφία!
Όπως ακριβώς έγινε με την πιο πρόσφατη θεμελιώδη επιλογή της χώρας μας, όπως είναι η υπογραφή του διαβόητου μνημονίου!
Και για μεν το ευρώ, είναι περίπου βέβαιο ότι σε περίπτωση δημοψηφίσματος, η λαϊκή απάντηση θα ήταν θετική. (Άσχετα με ποια εντύπωση υπάρχει σήμερα).
Θα μπορούσαν όμως, όλοι όσοι υποστηρίζουν με θέρμη το ευρώ, να απαντήσουν ότι υπάρχει λαϊκή έγκριση και επομένως το ευρώ είναι αδιαπραγμάτευτο. Και θα μπορούσαν επίσης να αποκρούσουν άνετα τους θιασώτες της (ολέθριας) άποψης περί «επιστροφής στη δραχμή».
Για το μνημόνιο δεν είναι βέβαιο ποια θα ήταν η λαϊκή απάντηση. Θα είχε συναρτηθεί βεβαίως και με τη στάση των κομμάτων. Και προπάντων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης (δεδομένης της θετικής στάσης του ΠΑΣΟΚ). Έτσι ώστε να μην μπορεί σήμερα ο κ. Α. Σαμαράς να το παίζει «τσάμπα μάγκας» (Δηλαδή, εντός Ελλάδας είναι λαύρος κατά του μνημονίου και στο εξωτερικό, λέγεται ότι, ψιθυρίζει στ’ αυτί των Ευρωπαίων συνομιλητών του ότι συμφωνεί!)
Σε κάθε περίπτωση, η λαϊκή συγκατάνευση ή άρνηση στα μεγάλα και θεμελιώδη θέματα, που αφορούν και καθορίζουν το μέλλον του λαού μας για… δεκαετίες (ή και περισσότερο!), είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία!
Στην αντίθετη περίπτωση (όταν δηλαδή αποφασίζουν μόνοι οι «πεφωτισμένοι»), τότε είναι βέβαιο ότι οι εκάστοτε κυβερνώντες, θεωρούν απλά τους Έλληνες ως… Κάφρους!…
