ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ Π. ΜΑΝΙΑΣ
Από καιρό σε καιρό, αφήνουν ορισμένοι κύκλοι από τον πολιτικό κόσμο, να διαρρέει ο κίνδυνος τάχα, να βρεθεί κάποιος από τον επιχειρηματικό κόσμο, που να θελήσει να σώσει τη χώρα από την κρίση. Ο τρόπος που το αφήνουν να διαρρεύσει, είναι σα να πρόκειται – αν συμβεί – για τη συντέλεια του κόσμου. Τρέμουν στην ιδέα μήπως βρεθεί και στη χώρα μας κανένας Μπερλουσκόνι, που θα θελήσει να βγάλει τη χώρα του, από τον βάλτο που τη βάλανε οι φαύλοι πολιτικοί της. Ο Μπερλουσκόνι βέβαια θα μπορούσε να είναι ότι το χειρότερο, όχι γιατί είναι επιχειρηματίας, και μάλιστα επιτυχημένος, αλλά γιατί είναι από τη φύση το γελοίος. Φανταστείτε όμως, πως όταν ανέλαβε την Ιταλία, οι πολιτικοί της χώρας αυτής, είχαν περιέλθει από πλευράς σήψης και διαπλοκής, στην κατάντια των δικών μας σημερινών πολιτικών.
Μπορεί λοιπόν ο σημερινός πρωθυπουργός της γείτονας χώρας να είναι ένας παλιάτσος, μα οι Ιταλοί τον ψηφίζουν και τον ξαναψηφίζουν γιατί δεν ξεχνούνε τις περιπέτειες που περάσανε πριν τους προκύψει αυτός ο παλιάτσος. Ας πάψουν λοιπόν οι κοπρίτες που μας κυβερνούν την τελευταία δεκαετία να αναγκάζουν επιτυχημένους επιχειρηματικούς παράγοντες αυτού του τόπου, να βγαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι στα παράθυρα, και να διαβεβαιώνουν πως δεν πρόκειται να ασχοληθούν με την πολιτική. Ας καταλάβουν επιτέλους οι γόνοι των πολιτικών τζακιών πως αν ο Λαός μας είπε το άει σιχτίρ στη βασιλεία το έκανε γιατί είχε κουραστεί πια στο ανακάτεμα των χαρτιών, μιας παλιοτράπουλας πάντα στα βρώμικα χέρια βρώμικων υπανθρώπων. Ας καταλάβουν επιτέλους πως το Ανθρώπινο Δυναμικό αυτής της χώρας, ικανό να δώσει ηγέτες που θα πάρουν τις τύχες της στα χέρια τους, δεν είναι οι δέκα οικογένειες Καραμανλήδες, Παπανδρέηδες, Μητσοτάκηδες, Κεφαλογιάννηδες, Βαρβιτσιώτηδες και Σαμαράδες που μας ταλαιπωρούν τόσα χρόνια. Αλλοίμονο αν είναι έτσι. Η χώρα μας διαθέτει αστείρευτες δυνάμεις, εγκλωβισμένες σ’ ένα σάπιο σύστημα, σάπιων και διεφθαρμένων συνειδήσεων. Ας καταλάβουν επιτέλουν οι γόνοι των παραπάνω οικογενειών, πως οι πρόγονοί τους, άλλοι καλώς, και άλλοι κακώς, τον κλείσανε τον κύκλο τους, και πως οι ίδιοι ότι κακό είχαν να κάνουν στη χώρα και στο λαό της το κάνανε. Ο λαός δεν τους εμπιστεύεται πια, γιατί κι αν έχουν τις καλές προθέσεις να κάνουν κάτι καλό, δεν έχουν τα κότσια. Δεν έχουν το ηθικό ανάστημα, γιατί είναι ευάλωτοι στις πιέσεις που τους ασκούνται. Μπορεί να θέλουν να χτυπήσουν τους νταβατζήδες – όπως οι ίδιοι λένε – μα δε το μπορούν, γιατί οι νταβατζήδες τους έχουν στο χέρι. Γιατί όπως ήρθαν τα πράγματα, στη συνείδηση του λαού, όλοι τους είναι νταβατζήδες. Γι’ αυτό αντί των τυχάρπαστων, και ανεπάγγελτων πολιτικών που μας τα κάνανε σκατά, ας έλθει ένας επαγγελματίας, ένας επιτυχημένος επαγγελματίας, που τουλάχιστον γνωρίζει πως βγαίνει το ψωμί. Τ’ ακούς Βγενόπουλε: Γι’ αυτό λοιπόν, ποτέ μη λες ποτέ. Τόσοι τεμπελχανάδες, ανεπάγγελτοι, προσπαθούν στο κεφάλι του κασίδη, και βλέπεις τα χάλια μας.
Ένας Μπερλουσκόνι λοιπόν, δεν είναι απαραίτητο να είναι και γελοίος.
