Όταν η ισορροπία των δυνάμεων διαταράσσεται, τότε έχομε πόλεμο. Αυτό αποτελεί διαχρονικό ιστορικό αξίωμα. Τα Βαλκάνια αποτέλεσαν και αποτελούν την πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης ήδη από το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα. Αιτία; Αυτή ακριβώς η ανισορροπία δυνάμεων που επιχειρήθηκε να επιβληθεί κατά καιρούς. Ο ανταγωνισμός Γερμανίας, Γαλλίας, Αγγλίας και Ρωσίας στην περιοχή έβγαζε κακούς καρπούς. Σήμερα ο Βλαντιμίρ Πούτιν με αφορμή την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου έστειλε ή υπενθύμισε το παραπάνω ιστορικό αξίωμα στους Αμερικανούς, αλλά εις ώτα μη ακουόντων.
Εκείνοι επιμένουν να ρουφήξουν μόνοι τους όλη τη Βαλκανική «σούπα» χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Αυτήν ακριβώς την «λιγουριά» κι’ αυτή την πρεμούρα εκμεταλλεύεται η Σκοπιανή ηγεσία σήμερα. Διεθνώς γελά και το παρδαλό κατσίκι με την Αμερικανική εξωτερική πολιτική που δεν είναι ικανή να νουθετήσει κάποιους απίθανους πολιτικούς, ερασιτέχνες τυχοδιώκτες και έχει γίνει ρεντίκολο.
Αυτό προκύπτει ευκόλως από την απάντηση στο ερώτημα: Τι συμφέρει αυτή την στιγμή στην περιοχή; Συμφέρει η άμεση εξασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας. Ποιους συμφέρει περισσότερο απ’ όλους; Τους Αμερικανούς; τους Έλληνες; τους Σκοπιανούς; Φυσικά τους πλέον αμφισβητούμενους και τους πλέον αδύνατους. Δηλαδή τους Σκοπιανούς.
Και γιατί «κλωτσάνε», γιατί κατασκευάζουν ιστορικά εκτρώματα, γιατί απειλούν, προσβάλλουν και λοιδωρούν; Γιατί δεν τους ενδιαφέρει ο τόπος τους, η «πατρίδα» τους, αλλά η καρέκλα τους. Βιλαέτι αλά Μπερίσα ονειρεύονται. Να τα πιάνουν από παντού ονειρεύονται. Κάποιοι απ’ τους ομοίους τους έφτιαξαν στο παρελθόν τον εμφύλιο που τίναξε στον αέρα το σοσιαλιστικό κίνημα και γέμισαν την πατρίδα μας πληγές. Ο θάνατος του Άρη Βελουχιώτη ήταν καθαρός;
Η περιθωριοποίηση του Μάρκου Βαφειάδη που ήταν καθαρός τι μπορεί να σημαίνει; Μήπως κάποιοι, πλην των παραπάνω, ονειρεύονταν την καρέκλα του Γενικού Γραμματέα της δικής τους Μακεδονίας; Μήπως προσπαθούσαν να πείσουν τον Στάλιν που ποτέ δεν τόχαψε και που τους προειδοποίησε, ότι σε λίγο καιρό πατάμε και την Θεσσαλονίκη όπου και θα επεκτείνομε το προσωπικό βιλαέτι μας; Και ο Μπους, τι κάνει σήμερα ο Μπους;
Η απάντησή μου είναι: Καλά να πάθει. Πολύ καλά να πάθει. Αφού έφτασε στο σημείο να τον τραβούν από την μύτη κάποιοι μικροκατεργάρηδες, ρεντίκολο θα γίνει. Κι εμείς; Εμείς τι κάνομε σήμερα; Εμείς στέλνομε τον πρέσβη Βασιλάκη, εκείνο με το παλιομοδίτικο, επαρχιακό και τσιγγούνικο σακκάκι σφιχτοκουμπωμένο απάνω στην κοιλιά, να αγκομαχεί καλοθρεμμένος σέρνοντας την τσάντα του, για να βγάλλει τα κάστανα από τη φωτιά. Καλός και Άγιος ο άνθρωπος, αλλά η αγιογραφία του δεν περπατά.
Ενώ η Ντόρα; Αυτή όλους τους έχει περάσει από πρέσσα. Με το υπερουράνιο χαμόγελο και την αυξανόμενη γκαρνταρόμπα που πιστοποιεί πως είμαστε γνήσιοι απόγονοι του Μεγαλέξαντρου. Ευτυχώς που πηγαίνοντας στα Σκόπια ο Αλαβάνος δεν πήρε μαζί του και τον Τσίπρα, για ν’ αρχίσουν οι διάφοροι Πουπουρέσκι να διεκδικούν εκτός της Θεσσαλονίκης και το Κατάκωλο.
ΦΩΤΗΣ
