Η βόμβα που είχαν έτοιμη να την πυροδοτήσουν οι εκσυγχρονιστικοί μηχανισμοί του Σημιτικού Πλέγματος του κινήματος εξερράγη πριν την στιγμή που είχε προγραμματισθεί η έκρηξή της, για να αποκαλυφθεί ο μεθοδευμένος σκοπός μιας βομβιστικής καταστροφής, για μια ανατροπή της σημερινής ηγεσίας του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο Γ. Παπανδρέου δεν είναι στα μέτρα τους
Αυτή την ηγεσία επιδίωξαν να καταπολεμήσουν γιατί δεν ήταν στα μέτρα τους για να υποταγεί, απόλυτα, σε ξένα συμφέροντα, δεδομένων στρατηγικών, γεωστρατηγικών και γεωοικονομικών διαμοιρασμών. Συμφέροντα τα οποία, εδώ και χρόνια υπηρετούν οι συναρμοσμένοι με αυτά πολιτικοί φορείς της Ελλάδας. Σε συνάρτηση με το ντόπιο κεφάλαιο, που οπωσδήποτε δεν έχει καμία σχέση με τα ευρύτερα συμφέροντα της χώρας αλλά και με τα αναφαίρετα συμφέροντα του Ελληνικού λαού.
Αυτά, ουσιαστικά, από την εποχή της μεγάλης αρπαγής των Ελλήνων μικροεπενδυτών στο Χρηματιστήριο, υπέστησαν καταλυτική ζημιά. Για να ακολουθήσει η κρίση που δημιούργησε η είσοδός μας στη ζώνη του ευρώ (με τους καταστροφικούς όρους διαπραγμάτευσης που έγιναν τότε). Για να προκύψει στη συνέχεια η καταστροφική οικονομική πολιτική την οποία έφερε (με συνενοχή και πρώτη ευθύνη Καραμανλή) ο Αλογο – ΣΚΟΥΦΙΣΜΟΣ.
Αγωνιζόμενος λαός κατά του ξεπουλήματός του
Σε όλη αυτή τη «Μαύρη» περίοδο 7 χρόνων, που συνεχίζεται τώρα, με οξύτερη μορφή (με οξύτατη επιδείνωση στα επόμενα εφτά χρόνια, ως το 2015) ο Ελληνικός λαός αγωνίσθηκε με όλες τις δυνατότητες που διέθετε για να διαδηλώσει την αντίθεσή του, σε όλες αυτές τις πολιτικές, που αποτελούσαν, αποτελούν και θα αποτελούν την διαβαθμισμένη ολοκλήρωση καταστροφής Ελλάδος – Ελλήνων.
Σ’ αυτές τις πολιτικές αντιτάχθηκε με δικούς του, νέους δημιουργικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, διεθνείς και πολιτιστικούς τρόπους ο Γιώργος Παπανδρέου, από τη στιγμή κατά την οποία ο τ. Πρωθυπουργός (έντεχνων επιτυχιών και άτεχνων αποτυχιών) κ. Κώστας Σημίτης, φόρτωσε τα βάρη της αποτυχημένης (στην πραγματικότητα) πολιτικής του στην πλάτη του Γιώργου Παπανδρέου.
Όχι μόνο, λόγω ονόματος, αλλά, κυρίως, λόγω δικής του επιτυχούς Διεθνούς πολιτικής παρουσίας, και λόγω, απήχησής του στη Νεολαία και σε μεγάλη μερίδα του λαού του ΠΑΣΟΚ.
Οι απογοητευμένοι πρόμαχοι της αλλαγής
Πρόμαχοι της αλλαγής που είχαν απογοητευτεί από την (δήθεν ρεαλιστική) αντιλαϊκή – αντι-σοσιαλιστική πολιτική του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ της Σημιτικής συνομολόγησης με τα Διεθνή Συμφέροντα των G7, των συμφερόντων των μεγάλων της Ευρώπης και των συμφερόντων της Παγκοσμιοποιημένης οικονομικής κυριαρχίας. Για να αλλάξει γενότυπο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, μεταβάλλοντάς τον σε παραμορφό – τυπο της Διεθνούς Ληστρικής, Υπερ – εκμετάλλευσης, με επικίνδυνη κρατική ανευθυνότητα, αλλά και κρατική γραφειοκρατικότητα.
Όλη αυτή τη διαδικασία, από τη στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε το βάρος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, προσπάθησε να αναστρέψει τον ρουν της εκτροπής της από τη βασική Σοσιαλιστική, Κοινωνική Κοιτίδα, του πραγματικού Δημοκρατικού Σοσιαλισμού΄ ο οποίος αφουγκράζεται τις ανάγκες των καιρών, κρατώντας τις θεμελιώδεις αξίες των αρχών, τόσο για το κομματικό, όσο και για το κοινωνικό και εθνικό καλό.
Ο Γ. Παπανδρέου πέρα από τους ύποπτους… διαχειρισμούς
Όμως, ο Γ. Παπανδρέου προτείνει ένα δύσκολο δρόμο, με εμμονή στην κατάκτηση των ιδεωδών του, πέρα από ευκαιριακούς (πολιτικάντικους και όχι πολιτικούς) χειρισμούς και διαχειρισμούς.
Η φθορά του εύκολου (πλην καταστροφικού) χρηματιστηριακού πολιτισμού του 2000, ο μαγνητισμός της ευρωζώνης και του ενιαίου ευρώ, η καταναλωτική μανία της ψεύτικης ευημερίας, στην 8ετία του Σημιτισμού η οποίο ακολουθήθηκε από τον Καραμανλικό επανιδρυτισμό (του κράτους) οδηγήσανε στα πολλαπλά πολιτικά σκάνδαλα, στην αδιαφάνεια, στην κοινωνικοπολιτική ανηθικότητα και στην αγωνιστική αποδυνάμωση των πολιτών, κυρίως των Νέων.
Με αποτέλεσμα να συμπλεύσουν στον δρόμο της δημιουργίας πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, εκπαιδευτικής και πολιτιστικής – πνευματικής κρίσης τα δύο κόμματα εξουσίας τα οποία συμπλεύσανε εξουσιαστικά, αντί να λειτουργήσουν με πνεύμα συμμετοχικής δημοκρατίας. Αλλά με αντίληψη αντιδημοκρατικής επιβολής δεδομένων και προαποφασισμένων καταστάσεων στο λαό και στη χώρα.
Μοντέρνο όραμα η «συμμετοχική δημοκρατία» του Γιώργου
Από όλη την αντιδημοκρατική (στην πραγματικότητα) επιβολή μιας ευρείας πολιτικής – κοινωνικής διαφθοράς τα μικρά κόμματα αύξησαν τις δυνατότητες των κομματικών τους ωφελειών, τόσα τα 2 αριστερά κόμματα, όσο και το ακροδεξιό κόμμα ΛΑ.Ο.Σ.
Παρά την ωφέλειά τους, όμως δεν μπόρεσαν να αλλάξουν ριζικά το πολιτικό τοπίο του δικομματισμού, των κληρονόμων προηγούμενων ηγετών που σημάδεψαν και μαζί, ενίσχυσαν τον τόπο… Έτσι, ο λαός αναζήτησε την Νέα λύση από τα 2 μεγάλα κόμματα χωρίς να τη βρει στη Σημιτική περίοδο του ΠΑΣΟΚ ή στη μετά – σημιτική του Κ. Καραμανλή. Και ο ένας και ο άλλος απογοήτευσαν το λαό και δεν πραγματοποίησαν τις προσδοκίες του. Όμως, η συμμετοχική Δημοκρατία του Γιώργου Παπανδρέου έχει απήχηση.
Δεν την άφησαν όμως να ολοκληρωθεί με υπερψήφιση του νέου ΠΑΣΟΚ στη διαδρομή. Με τις γνωστές εσωκομματικές υπονομεύσεις κατά του ΓΓ. Παπανδρέου, σε συνδυασμό με την καταπολέμησή του από τα Δημοσιογραφικά – τηλεοπτικά συγκροτήματα και από το Ντόπιο, μαζί και το Διεθνές, Κεφάλαιο, και από τον απόλυτο ευρωπαϊκό καταναγκασμό.
Απαίτηση η δημοκρατική διακυβέρνηση στην Ευρώπη
Τώρα, κάνανε μια ολοκληρωμένη επίθεση, με κεντρικό φορέα της τον πρώην ηγέτη του ΠΑΣΟΚ και της καταρρακωμένης πολιτικής εκσυγχρονιστικής ομάδας του. Αλλά, ο Γιώργος Παπανδρέου χτύπησε το παλιότερο και τον σημερινό ευρωπαϊκό «Δημοκρατικό Ολοκληρωτισμό» που θέλει να επιβάλλει τη συνθήκη συμφερόντων της Λισσαβόνας, αντί για την προώθηση της ευρωπαϊκής πολιτικής ολοκλήρωσης…
Παρά την προώθηση της συνθήκης της Λισσαβώνας, χωρίς λαϊκή συμμετοχή, με δημοψηφίσματα, αυτή, όμως, έγινε διάτρητη με το Ιρλανδικό ΟΧΙ, παρά τις σκοτεινές μεθοδεύσεις που έγιναν σε διάφορες χώρες (από αυτές που δεν την είχαν εγκρίνει ακόμα όπως η Αγγλία όμως που την ενέκρινε εχθές). Εντούτοις, θα υπάρξουν χώρες που θα επιμένουν σε δημοψηφίσματα. Με απαίτηση την πραγματική δημοκρατική διακυβέρνηση στην Ευρώπη.
Ο Γ. Παπανδρέου προμαχεί για το νέο ευρωπαϊκό ιδεώδες
Αυτή η απαίτηση στην οποία επανέφερε το ΠΑΣΟΚ, με συμφωνία και των δύο αριστερών κομμάτων, αποτελεί ένα ενεργό, πολιτικά πεδίο για την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη… μια ιδεολογία που την αξιοποιεί, αποκλειστικά πια, ο Παπανδρέου με ενσαρκωτή μιας νέας κοινωνικοπολιτική αγωνιστικότητας στον μαχόμενο Δημοκρατικο – αριστερό και Μέσο χώρο για ανατροπή του εκμεταλλευτικού και καταστροφικού Φιλελευθερισμού της αγοράς. Ο οποίος πια έχει αρχίσει να απορρίπτεται διεθνείς με όλες τις συνέπειες της παγκόσμιας, της Ευρωπαϊκής και της Ελληνικής κρίσης που δημιούργησε.
Παράδειγμα, ακόμα και ο Καραμανλής, χθες μίλησε για μεγάλη συγκυριακή κρίση στην Ευρώπη. Όμως ο κ. Σημίτης αρνήθηκε να πάει στη Βουλή κατά τη συζήτηση της πρότασης Παπανδρέου για Δημοψήφισμα, το οποίον, απορρίφθηκε μεν αλλά αποτελεί δε το πολύτιμο δημοκρατικό όπλο στα χέρια Παπανδρέου για επαναφορά της Δημοκρατικής Διακυβέρνησης. Πέρα από την ψευδή Δημοκρατία, του λαϊκού αποπροσανατολισμού.
Πάντως, ο Γ. Παπανδρέου όσο κι αν, σωστά, επιδιώκει ενότητα είναι υποχρεωμένος να υποδυθεί στο μεγάλο αγώνα απομάκρυνσης των υπονομευτών του αγωνιστικού ΠΑΣΟΚ της πολιτικής και της κοινωνικής ευθύνης. Μια μεγάλη πράξη του, ήταν η χθεσινή απόφαση να αναστείλει την ιδιότητα του μέλους σε όλους όσους μπλέκονται με την υπόθεση της SIEMENS. Κατηγορώντας ταυτόχρονα την κυβέρνηση γιατί αρνείται να συστήσει εξεταστική επιτροπή.
Εξ άλλου, η χθεσινή πανευρωπαϊκή και πανελλαδική αγωνιστική διαμαρτυρία κατά της ακρίβειας και της δημοκρατίας των πολλαπλών εκμεταλλεύσεων και του καταναγκασμού, αποτελεί την απάντηση σε όλους τους Μανδαρίνους της Ευρώπης που, δεν ακούν τη φωνή των Λαών τους, αλλά την εντολή των σκοτεινών συμφερόντων που υπηρετούν.
