Λίγους μήνες πριν από τις γαλλικές προεδρικές εκλογές που έφεραν τον Σαρκοζί στη εξουσία, από τη θέση ακόμη του υπουργού Εσωτερικών ο «μικρός Νικολά» εντόπισε τον αποδιοπομπαίο τράγο που αναζητούσε η πολιτική ελίτ της χώρας του.
Τα «αποβράσματα» των προαστείων του Παρισιού αποτελούσαν τον τέλειο στόχο για την κυβέρνηση, τα θεμέλια της οποίας έτριζαν υπό το βάρος κινητοποιήσεων από εργαζόμενους και φοιτητές – τις κινητοποιήσεις που είχαν έρθει και αυτές που έκαναν την εμφάνισή τους στον ορίζοντα.
Ο Σαρκοζί κατάφερε να κλέψει χωρίς προσχήματα τη ρητορική αλλά και το πρόγραμμα της άκρας δεξιάς του Ζαν Μαρί Λεπέν και με αυτό να αναριχηθεί στην εξουσία. Και όταν από τη θέση του προέδρου βρέθηκε και αυτός αντιμέτωπος με τις κοινωνικές εκρήξεις βρήκε το επόμενο θύμα του στους ρομά.
Η ιστορία φαίνεται πως επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, πάντα με καθυστέρηση μερικών χρόνων, και στην Ελλάδα. Μια κυβέρνηση που αναμένει ανά πάσα στιγμή μια κοινωνική έκρηξη αποφασίζει να δείξει την αποφασιστικότητά της απέναντι στους μετανάστες. Ακαδημαϊκοί και πρυτάνεις που εδώ και χρόνια σιωπούσαν απέναντι στα προβλήματα του τόπου αλλά και της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας θυμήθηκαν τώρα τον ιερό χώρο των αμφιθεάτρων.
Και φυσικά τα νυχτερινά δελτία ειδήσεων, που εδώ και μια δεκαετία έστρωναν το έδαφος για την άνοδο της άκρας δεξιάς στην Ελλάδα (ελπίζουμε για λόγους τηλεθέασης και όχι σαν ένα οργανωμένο χτύπημα στη δημοκρατία) άρχισαν να τσιρίζουν σαν αδιακόρευτες γεροντοκόρες.
Το TPP δεν υποστηρίζει ότι έχει απαντήσεις στο τεράστιο πρόβλημα της μετανάστευσης. Οι θεωρίες που αποδίδουν τα νέα μεταναστευτικά ρεύματα και στους πολέμους που πραγματοποιεί ή υποδαυλίζει η Δύση στην Αφρική και την Ασία φαίνονται εύλογες αλλά δεν πιστεύουμε ότι δίνουν απάντηση στο άμεσο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Από την άλλη η εύκολη καταδίκη των κρουσμάτων ρατσισμού από την Αριστερά του καναπέ επίσης μας ενοχλεί. Όταν ζείς στο Κολωνάκι ή σε κάποιο υψηλό προάστειο είναι εύκολο να φωνάζεις «φασίστα» τον κάτοικο του Αγίου Παντελεήμονα. Όπως σημείωνε άλλωστε και ο Ζίζεκ, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Democracy Now, η άνοδος της φασίζουσας δεξιάς σε ολόκληρη την Ευρώπη αποδεικνύει την αδυναμία της Αριστεράς να ασχοληθεί με τα προβλήματα των απλών πολιτών και να τους προσφέρει εναλλακτικές λύσεις.
Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να αγνοούμε τον ελέφαντα που κάθεται εδώ και χρόνια στο σαλόνι τν σπιτιών μας. Επιτέλους μια ομάδα μεταναστών μας έφερε αντιμέτωπους μετα προβλήματά μας. Επιτέλους ένα πανεπιστήμιο γίνεται αφορμή σκέψης και προβληματισμού.
Α.Χ
