“Οι μεγάλοι κλέβουν, οι μέτριοι μιμούνται” είχε πει ο Στραβίνσκυ και η περίφημη φράση μεταφέρθηκε στα καθ ημάς δια στόματος Χατζιδάκι.
Που επίσης έλεγε το ίδιο.
Τι εννοώ;
Κυκλοφορεί ένα λιβελλογράφημα του Γιάννη Ανδρουλιδάκη για το Σαββόπουλο («Ο Σαββόπουλος είναι ένας άρρωστος κλέφτης. Άρρωστος») που αποδεικνύει τις «κλοπές» του Σαββόπουλου από τον Πρεβερ μεχρι τον Ντάλα και το Ντύλαν, στοιχεία χρόνια τώρα γνωστά σε όσους ασχολούνται με τη μουσική, σε όσους ασχολούμαστε με το ρεπορτάζ.
Με τον ίδιο τόπο θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί τα δημιουργικά δάνεια του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη και κάθε άλλου μεγάλου δημιουργού.
Και μιλώ για δημιουργικά δάνεια γιατί κι αν εγώ ή ο κύριος Ανδρουλιδάκης παραλλάξουμε ένα ποίημα του Πρεβερ ή την ατμόσφαιρα του Ντάλα και το μεταφέρουμε στα ελληνικά με μια μουσική, Σαββόπουλοι δε θα γίνουμε.
Μπορεί λοιπόν κάποιος να έχει χίλιες ενστάσεις για τις πολιτικές επιλογές ή τις εμμονές ή την πορεία του Σαββόπουλου.
Δεκτόν κι αυτό να το συζητήσουμε.
Αλλά για το έργο του μεγαλύτερου τροβαδούρου/ποιητή που έβγαλε μέχρι στιγμής η Ελλάδα;
Αλήθεια θα το αποκαθηλώσετε;
Αλήθεια;;;;
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ ΤΟ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟ επαναλαμβάνω.
Και λίγο ντροπή ρε αδελφέ πια…
Λίγο ντροπή και λίγο τσίπα.
Και επειδη ξέρω τί θα ακούσω είναι άλλο επαναλαμβάνω οι επιλογές του και άλλο το έργο του.
Οπως επαναλαμβάνω και το εξής.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ ΤΟ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟ.
