Συνεχίζουν να πυροβολούν τον λαό τα πολιτικά κόμματα, και ιδιαίτερα τα δύο μεγάλα που εναλλάχθηκαν στην εξουσία τα τελευταία τριάντα χρόνια. Συνεχίζουν να αδειάζουν τις τσέπες ενός κόσμου που τα στήριξε σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, πέφτοντας στην παγίδα της πόλωσης και της εμπιστοσύνης για διακυβέρνηση της χώρας από δύο μόνο πολιτικούς σχηματισμούς, που σε πολλές των περιπτώσεων δεν διέφεραν στον τρόπο άσκησης της εξουσίας.
Του Φίλιππου Ζάχαρη
Από κοντά βέβαια και τα κόμματα της Αριστεράς που ο πολιτικός τους λόγος χρεοκόπησε με τον καιρό, και με τα μηνύματα για την ισχυρή παρουσία του ΛΑΟΣ στη Βουλή, που έγιναν πραγματικότητα και κάτι παραπάνω από απειλητικά. Και φθάσαμε αισίως στο 2010 όπου πιο πολύ ακούς για δημοψήφισμα κατά των μεταναστών από κόμματα όπως το ΛΑΟΣ, πιο πολύ προβάλλονται από τα μεγάλα ΜΜΕ οι άναρθρες κραυγές του Άδωνη Γεωργιάδη, και περισσότερο διαφημίζονται οι ξενοφοβικές αντιδράσεις τύπου Α. Παντελεήμονα, παρά το αν η ελληνική κοινωνία υποφέρει από την έλλειψη ρευστού στα νοικοκυριά ή πολλοί πλέον δεν διαθέτουν ούτε καν τα βασικά για να επιβιώσουν.
Βέβαια, τα κλαψουρίσματα πολλών διαθέσιμων θρηνούντων συναδέλφων αυτοαποκαλούμενων δημοσιογράφων της πρωινής ζώνης των τηλεοπτικών προγραμμάτων (ας αφήσουμε στην άκρη τα μεσημεριανά), δημιουργούν μια κάποια ατμόσφαιρα του στυλ «αδικείται ο λαός».
Την ίδια στιγμή όμως αυτό εξισορροπείται στα δελτία των οκτώ, όταν διάφοροι γραφικοί των πολιτικών κομμάτων ελεεινολογούν, με αυτήκοους μάρτυρες άλλους επιεικώς ανιστόρητους συναδέλφους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως η φωνή τους θα εισακουστεί από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα. Και το εκρηκτικό μίγμα της παραπληροφόρησης αντηχεί σε κάθε γωνιά του ελλαδικού χώρου και για όλα μας φταίει η Ευρώπη και συγκεκριμένα η Γερμανία, με το εθνικό φρόνημα να επιχειρείται να εμπλουτιστεί τοιουτοτρόπως, λες και απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν απολέσει διαπαντός την ιστορική τους μνήμη.
Συνεχίζουν λοιπόν τα κόμματα να εφαρμόζουν τις συνήθεις ύποπτες πρακτικές αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης που φτάνουν σε εντυπωσιακές ρήσεις του τύπου «ας πρόσεχε ο κος Γλέζος τις παρέες του!». Δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν η ερωτοτροπία του ΠΑΣΟΚ με τον νεοσυντηρητισμό, ούτε οι «αριστερές» πλαγιοκοπήσεις της ΝΔ, ο ξύλινος και ξεπερασμένος πολιτικά λόγος του ΚΚΕ, η πολλάκις ελλιπής και αντιφατική πολιτική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η περιπετειώδης εμφάνιση στην Βουλή κομμάτων όπως το ΛΑΟΣ που απεκδύονται των ακροδεξιών τους καταβολών, εκφωνώντας όμως ρητά, τσιτάτα και μανιφέστα για την προσήκουσα «ελληνοπρέπεια».
Κοινώς, αν αυτό ονομάζεται Βουλή, με προσωπικότητες στα έδρανα που στοιχειωδώς αναλαμβάνουν την κάθε φορά τις πολιτικές τους ευθύνες κάνοντας τον λαό να καμαρώνει που τους πριμοδότησε στις εκλογές, εγώ θα πάψω να σχολιάζω επικριτικά και θα ασχοληθώ με τα «μεσημεριανά»! Και όμως αγαπητοί μου φίλοι, το επίπεδο της χώρας αναφορικά με την Παιδεία δεν σηκώνει τίποτε περισσότερο. Λένε πως οι πολιτικοί είναι αντανάκλαση της κοινωνίας και είναι σωστό. Λένε πως υπάρχει η δυνατότητα στο λαό να τους αποπέμψει και να τους σβήσει από το χάρτη εν μία νυχτί. Και αυτό είναι σωστό.
Η ανάγκη όμως αναγκάζει τον καθένα να συμβιβάζεται και να απολαμβάνει τα δελτία των οκτώ από τον καναπέ. Να ακούει για τα ταξίδια του πρωθυπουργού και για την μοίρα των απολυμένων των Stage, την φορολόγηση των εισοδημάτων των μικρομεσαίων και την οργίλη αντίδραση της εκκλησίας (sic), όταν διαμηνύεται πως θα την πάρει και αυτήν η μπάλα. Προς αποφυγήν κάθε παρεξήγησης, σας πληροφορώ ότι οι ανώτατοι ιεράρχες μας θα προβούν και σε απολύσεις προσωπικού!
Κάθεται λοιπόν ο κόσμος και αγναντεύει στις οθόνες τα ταξίδια του πρωθυπουργού, καμώνεται για τα άψογα αγγλικά του και περιμένει τις επόμενες κινήσεις του μετά τα λαμπρά ταξίδια σε Γερμανία, Γαλλία και ΗΠΑ. Ο κόσμος ψάχνει την διέξοδο στα δελτία των οκτώ, αναζητά τις συζητήσεις των παραθύρων όπου αυτόκλητοι τηλε-εισαγγελείς αμαυρώνουν το δημοσιογραφικό επάγγελμα, κάνοντας τον καθένα να αποκαλεί τον δημοσιογράφο τσιράκι της εκάστοτε εξουσίας, που δεν είναι όμως πάντα έτσι.
Η ανοχή απέναντι στην εξουσία επιδεικνύεται πιο πολύ εκεί που υπάρχει κάτω από το τραπέζι συναλλαγή. Και να είστε σίγουροι πως υπάρχει, όμως όχι παντού. Η ποδηγέτηση του κόσμου όμως δεν σταματά εδώ. «Έρχονται χειρότερες ημέρες», μας προειδοποιούν, και μας αποστέλλουν ως επείγον sms τα νέα μέτρα που αναμένεται να ληφθούν για την σωτηρία της δύσμοιρης αυτής χώρας.
Προσπαθούν λοιπόν οι πολιτικοί να μανιπουλάρουν τις διαθέσεις του κόσμου που ολοένα και περισσότερο ξεφεύγει από την αρχική παγωμάρα στο άκουσμα των μέτρων και ψιθυρίζει όλο και από κάτι περί κοινωνικής εξέγερσης. Θα έρθουν όμως πάλι οι κυβερνώντες, και συνεπικουρούμενοι και από την νωθρή αντιπολίτευση, θα κάνουν έκκληση για συμμόρφωση με τα νέα μέτρα. Θα καλέσουν εκ νέου το Έλληνα πολίτη να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και να μην αγκομαχήσει. Θα του πουν πως τα μέτρα είναι «άδικα» αλλά αναγκαία!
Πως ξεφεύγουν από το «ιδεολογικό» τους πλαίσιο, αλλά «τι να κάνουμε, αντιμετωπίσαμε δυσάρεστες εκπλήξεις όταν αναλάβαμε την εξουσία…» Λέτε να μην ήξεραν τι παραλάμβαναν; Ποιος τους πιστεύει; Αυτό για το οποίο περηφανεύονται οι νέοι κυβερνώντες είναι πως πήραν άμεσα μέτρα που αρέσουν, λέει, στην Ευρώπη. Και η αντιπολίτευση της ΝΔ όπου μπορεί, σιωπά ένοχα και βγάζει την ουρά της απέξω. Από κοντά και η Αριστερά που παρά τις εκκλήσεις για γενικευμένο ξεσηκωμό, δεν πείθει.
Το ΛΑΟΣ φιγουράρει ως ο τελευταίος αβανταδόρος της λαίλαπας των νέων μέτρων. Ο υποβοηθών το σοσιαλιστικό (;) image making τρόπον τινα… Μέχρι το κοινωνικό μανιπουλάρισμα να ολοκληρωθεί εντός ολίγων μηνών, θα έχει φτάσει ο καιρός για τις δημοτικές εκλογές. Και μετά από λίγο καιρό όπου η Ελλάς θα ξαποσταίνει στα τηλεπαράθυρα με τους υποψηφίους δημάρχους, ξανά με νέα τυραννικά οικονομικά μέτρα προς την δόξα θα τραβά.
