Όχι, ευχαριστώ δεν θα πάρω! Απαντούσα στις τράπεζες που μας είχαν τρελλάνει την προηγούμενη δεκαετία για να μας χορηγούν τα δάνειά τους. Γιατί χωρίς δάνεια δεν υπάρχουν Τράπεζες. Ούτε κάρτα είχα βγάλει, ούτε δάνειο διακοπών είχα πάρει, ούτε εορτοδάνειο είχα πάρει. Γιατί είχα το Δώρο μου των Χριστουγέννων ολόκληρο και όχι αυτά που μοιράζουν τώρα στους μη άπορους δικούς τους, χαρακτηρίζοντάς τους ως άπορους. Γιατί είχα το δώρο μου, που το είχε ο κάθε εργαζόμενος χωρίς να χρειάζεται να βάλει μέσον και να καταθέσει ψεύτικα χαρτιά και κομπίνες για λίγα ψίχουλα.
Και μπορούσα και είχα κάνει κάποιες εκδρομές από αυτές που αρέσουν στον καθένα μας. Να γνωρίζει διαφορετικά μέρη, πολιτισμούς και κουλτούρες. Και επειδή εγώ δεν είχα πάρει τέτοια δάνεια ποτέ όμως δεν κατηγόρησα αυτούς που παίρναν τότε αυτού του είδους τα δάνεια. Γιατί όπως εγώ ένοιωθα ευτυχία όταν έκανα μια «εκδρομική απόδραση» έτσι και ο κάθε άνθρωπος θέλει και χρειάζεται την εκδρομή του όταν είναι απλά εργαζόμενος και δεν έχει άλλους πόρους δεν σημαίνει πως πρέπει να τον καταδικάσομε στο να μην έχει αυτό το δικαίωμα. Να κάνει και αυτός ένα ταξίδι. Χωρίς δάνειο δεν περίσσευε το ποσό που χρειάζεται. Για την δόση του δανείου διακοπών όμως έφτανε απ’ τον μισθό του να πληρώνει. Που να φανταστεί ο άμοιρος πως θα του κόβαν τον μισθό ή την σύνταξη τα Δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, τα επιδόματα αδείας, τα επικουρικά του και όλα τα κεκτημένα του δικαιώματα; Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση μέχρι την εποχή και λίγο μετά που δίναν τα δάνεια. Η χειρότερη περίπτωση τότε ήταν να μην πάρεις αύξηση. Και έρχονται οι «αριστεροί» της δήθεν «αριστεράς» και λένε: «Καλά να πάθουν που παίρναν δάνεια για εκδρομές». Δεν έχω ξαναδεί ανθρώπους πιο κομπλεξικούς και πιο μισάνθρωπους απ’ τους δήθεν αριστερούς της δήθεν αριστεράς.
Άννα Κωνσταντουδάκη – Αγγελάκη
