Με ανάμεικτα συναισθήματα στην καρδιά και με αναστάτωση στην ψυχή παρακολούθησα στις 12 Φεβρουαρίου 2011, ημέρα Σάββατο, και ώρα 7.30μ.μ. σε αίθουσα του τέως Δημαρχείου Καντάνου την πάνδημη συγκέντρωση των κατοίκων του νέου Δήμου Καντάνου – Σελίνου.
Η οργή, η αγανάκτηση και η θλίψη ήταν έκδηλη στα πρόσωπα όλων των παρευρισκομένων από τη μία άκρη μέχρι την άλλη του Σελίνου. Αιτία η αναγγελία για το κλείσιμο του Γυμνασίου Καντάνου και η υποβάθμιση του Δημοτικού Σχολείου Ροδοβανίου. Κύριοι Δ/ντές μια ήταν η γνώμη και μια η απόφαση όλων, να μη τολμήσετε να εισηγηθείτε το κλείσιμο ή την υποβάθμιση σχολείων του Σελίνου.
Κύριε Δ/ντά της Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης σε συνέντευξη τύπου χρησιμοποιήσατε ξενόγλωσσες λέξεις (non paper), είπατε αστήρικτα λόγια και ως Σελινιώτης υποβάθμισες τον εαυτό σου. Πρότρεξες από το Δεκέμβρη 2010 να δηλώσεις «υποτακτικός» του Μνημονίου και του Δ.Ν.Τ. για να φανείτε αρεστός στην Κυβέρνηση. Ξέχασες την καταγωγή σου. Υπάρχει ακόμη καιρός να διορθώσεις τη γκάφα σου. Σε αντίθετη περίπτωση έχεις μεγάλη ευθύνη και το σφάλμα σου θα βαρύνει και τους απογόνους σου. Θα είναι στίγμα αιώνιο. Εκείνος που κάνει κακό στην Παιδεία, στην Υγεία και στην Ασφάλεια του τόπου του είναι αιώνια και αυτός και οι απόγονοί του ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΣ.
Εγώ δεν μίλησε στη πάνδημη πανσελινιώτικη εκδήλωση αλλά προτίμησα να σας μεταφέρω την οργή, την αγανάκτητη του πλήθους των συντοπιτών μας και να σας παρακαλέσω να διορθώσετε το σφάλμα σας. Μην παραμείνετε εσαεί εφιάλτης. Οι απόγονοί σας και η οικογένειά σας δεν έχουν καμία υποχρέωση να τους στιγματίσετε. Τα οφίκια και τα αξιώματα είναι προσωρινά ενώ η αξιοπρέπεια του ανθρώπου μένει όσο ζει και τον συνοδεύει και μετά το θάνατο.
Αναγκάζομαι, νοιώθω υποχρέωση να απαρριθμήσω ενέργειες, προσπάθειες και αγώνες Σελινιωτών που έκαναν το χρέος των για το καλό του τόπου των και έμειναν στην Ιστορία ως αιώνια παραδείγματα:
1) Τον Μουρντάρη ο σπήλιος στην περιοχή του Πελεκάνου Σελίνου, όπου βρέθηκε ο Κων/νος Κριάρης με τα παλικάρια του το 1869 αφού δεν δέχτηκε την Τουρκικό αμνηστία αυτός που είχε αρχίσει την επανάσταση του 1866 από τον Πύργο Καντάνου και αργότερα δικαιώθηκε και αναγνωρίστηκε ως «Αρχηγός Σελίνου» όπως γράφεται στην προτομή του στην πλατεία 1866 Χανίων.
2) Εκτιμώντας τους αγώνες των Σελινιωτών ο δημιουργός του κρητικού ύμνου αναφέρει: «Απ’ εδώ Σελινιώτες…»
3) Ο απαράμιλλος αγώνας των Σελινιωτών στη μάχη της Κρήτης ανάγκασε τους Ναζί να αφήσουν στη μαρτυρική Κάντανο τα μοναδικά γραπτά μνημεία της βαρβαρότητάς των.
4) Παράλληλα άρθρα του τέως Λυκειάρχη Κυργιακογιαννάκη Στυλιανού και του γράφοντα με τίτλο: «Οι Σελινιώτες και οι Πέτρες» τονίζουν τη σκληρότητα των Σελινιωτών και την επιμονή στα πιστεύω των.
5) Με ενυπόγραφα δημοσιεύματά του ο γράφων στην εφημερίδα Χανίων «ΚΗΡΥΞ»: α) την 14-1-1987 δημοσιεύει «Ανοικτή επιστολή» και επισημαίνει τα τρωτά του Ν.1566/1985. β) την 12-4-1987 δημοσιεύει με τίτλο: «Εμπαιγμός δασκάλων και καθηγητών» που καυτηριάζει τα κακώς κείμενα στην Παιδεία και γ) ευρισκόμενος στην Κάντανο, ως προτελευταίος Λυκειάρχης Γενικού Λυκείου Καντάνου φυτεύει μαζί με το Γυμνασιάρχη κ. Βρουβάκη Γιάννη στην είσοδο του Γυμνασίου Καντάνου τρία πεύκα και δε μπορεί να φανταστεί ότι σε λίγα χρόνια σ’ αυτά θα κελαηδούν σπουργίτες και δε θα ακούγονται μαθητικές φωνές. Και
6) Πιστεύω ότι εντός των ημερών θα δείτε συμπαράσταση στους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Καντάνου – Σελίνου και τοπικές περιοχές του Σελίνου.
Σας θερμοπαρακαλώ κύριοι Δ/ντές της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μην εισηγηθείτε, μην υπογράψετε, όντες Σελινιώτες, το κλείσιμο σχολείων του Σελίνου.
Ι.Γ. Γρηγορομιχελάκης
Επίτιμος Λυκειάρχης
Τέως Διοικητικός Σύμβουλος Δήμου Καντάνου
