Ο δικομματισμός επιδίδεται σε στείρα αντιπαράθεση για πολιτικές για τις οποίες δεν διαφοροποιείται επί της ουσίας. Και δεν αντιμετωπίζει από κοινού με βαθύ χειρουργικό νυστέρι τη βαρύτατη νόσο της διαφθοράς από την οποία πάσχουν και τα δυο του σκέλη. Δεν αντιλαμβάνονται οι ηγεσίες του δισκελούς πολιτικού σκηνικού, ότι στο όνομα της στείρας αυτής αντιπαράθεσης έχουν εγκαταλείψει στην τύχη τους τα μεγάλα και μικρά προβλήματα της καθημερινότητας του Λαού, ο οποίος βρίσκεται στο στάδιο της απόγνωσης;
Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού
Διακατέχονται προφανώς από μία παγιωμένη ιδιοκτησιακή αντίληψη για την πολιτική. Έχουν πάψει, επίσης, να αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους ως εντολοδόχοι (πληρεξούσιοι) του λαού και συμπεριφέρονται ως φεουδάρχες. Δεν συνειδητοποιούν ότι έχουν εξουσιοδότηση (πληρεξούσιο του λαού) για να διαχειριστούν την περιουσία του, τις τύχες του, το μέλλον του, εξουσιοδότηση την οποία έλαβαν σύμφωνα με το εξαγγελθέν πρόγραμμά τους, το οποίο όμως την επομένη των εκλογών παραβιάζουν;
Και το δυστύχημα είναι ότι ο λαός ενώ βλέπει την κακή διαχείριση της περιουσίας του, δεν μπορεί μονομερώς και έγκαιρα να την ανακαλέσει. Έτσι διαιωνίζεται η διαχείριση με φεουδαρχική αντίληψη αλλότριων συμφερόντων και δεν κάνουν τίποτε για να χαράξουν μια από κοινού εθνική στρατηγική, μια σαφή, σθεναρή και αποφασιστική εθνική εξωτερική πολιτική, ώστε να αντιμετωπίσει το έθνος μας με κοινωνική συνοχή, ομοψυχία και υψηλό εθνικό φρόνημα τους κινδύνους οι οποίοι έρχονται από παντού.
Τίποτα δεν συνειδητοποιούν από όλα αυτά; Δεν αντιλαμβάνονται τα κυοφορούμενα σχέδια γειτόνων και προστατών τους σε βάρος του έθνους μας; Ανησυχούν, όμως, για άλλους ενδεχόμενους «κινδύνους» που θα απειλήσουν το δικομματισμό. Φοβούνται τον τρίτο πόλο. Αντιλαμβάνονται ότι μια τρίτη αξιόπιστη, έντιμη, ειλικρινής, πατριωτική και κοινωνική πολιτική πρόταση προς το λαό από ένα νέο φορέα που θα φέρει το διαφορετικό και το καινούργιο, θα έχει λαϊκή αποδοχή. Γνωρίζουν ότι μια τέτοια πρόταση θα συγκεντρώσει ποσοστό. Και φυσικά θα αποδυναμώσει σημαντικά το δισκελές σκηνικό και θα το καταστήσει ανίκανο να ασκήσει μονοκομματικά και ασύδοτα την πολιτική εξουσία. Και σπεύδει εκ προοιμίου να κατασκευάσει φαντάσματα.
Ενυπνιάζεται φαντάσματα μπερλουσκονισμού. Τρέμει με τη σκέψη ότι μπορεί να απειληθεί η πολιτική φεουδαρχία. Αλλά δεν υπάρχουν μπερλουσκόνηδες στην Ελλάδα. Υπάρχουν έλληνες πολίτες οι οποίοι έχουν απογοητευθεί από την πολιτική τάξη της χώρας και πυκνώνουν τις τάξεις της αμφισβήτησης του πολιτικού σκηνικού.
Το ¼ του εκλογικού σώματος κατά τις δημοσκοπήσεις αθροίζεται στο κόμμα του «Κανένα» και το ρεύμα αυτό καθημερινά διογκώνεται. Και υπάρχουν και έλληνες πολίτες με αίσθημα αυξημένης ευθύνης, με κύρος και ικανότητα, τους οποίους έχουν περιθωριοποιήσει, οι κομματικοί μηχανισμοί. Αυτοί οι πολίτες της αυξημένης ευθύνης (πολίτες απλοί, πολίτες της παραγωγής και της εργασίας, πολίτες που υπηρέτησαν την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας, πολίτες του επιστημονικού και επιχειρηματικού κόσμου) αισθάνονται την ανάγκη να πάρουν πρωτοβουλίες για την άρση του αδιεξόδου στο οποίο οδηγεί η ιδιοκτησιακή αντίληψη. Αισθάνονται την ευθύνη να πάρουν πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του πολίτη προς τους θεσμούς της Δημοκρατίας. Νοιάζονται για την ορθή εφαρμογή της λαϊκής εντολής (πληρεξουσιότητα) και όχι για την αντικατάσταση των φεουδαρχών από νέους φεουδάρχες. Αυτή την ευαισθησία, αυτή την ευθύνη, θέλουν εκ προοιμίου να ενοχοποιήσουν ως δήθεν μπερλουσκονισμό.
Αλλά, από πού και ως πού ενοχοποιείται στην Ελλάδα τα δικαίωμα του κάθε έλληνα πολίτη να διεκδικήσει την τιμή να εκπροσωπήσει το λαό μέσα από και δια των κανόνων της Δημοκρατίας; Η αμφισβήτηση αυτού του δικαιώματος αποτελεί ιδιοκτησιακή αντίληψη. Και μια τέτοια αντίληψη είναι επιζήμια για τη Δημοκρατία και την ανανέωση του πολιτικού σκηνικού. Μια ανανέωση που έχει ανάγκη το πολιτικό σύστημα για να επιβιώσει.
e-mail: pkritikos14@yahoo.gr
Ο Παναγιώτης Κρητικός είναι πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» και πρ. Αντ/δρος της Βουλής
