Τον τελευταίο καιρό υπήρξε ένας λαϊκισμός αλληλοκατηγοριών και προπαγάνδας, ανάμεσα σε λαϊκίστικα έντυπα Γερμανίας και Ελλάδας. « Οι τεμπέληδες σπάταλοι και ανεπρόκοποι Έλληνες» από την μία πλευρά «οι Γερμαναράδες , Ναζί που κατέστρεψαν την Ελλάδα και δεν την αποζημίωσαν» από τη άλλη πλευρά.
Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
Αυτοί οι χαρακτηρισμοί ένθεν και ένθεν είναι φασιστικοί χαρακτηρισμοί, και ισοπεδωτικοί , και βασίζονται σε στερεότυπα. Πολτοποιούν την διαφορετικότητα των ανθρώπων, και τους εντάσσουν όλους σε μια κατηγορία ως ενιαίο σύνολο. Όμως¨ «Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό δημιούργημα της φύσης που γεννιέται μια φορά και ποτέ ξανά». Όπως έχει γράψει κι ο νομπελίστας Γερμανός συγγραφέας Χέρμαν Έσσε. «Εσείς οι Γερμανοί».
«Εμείς οι Έλληνες». Αυτή η φρασεολογία θυμίζει χούλιγκανς και φανατικούς οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων, χωρίς δική τους σκέψη και άποψη και κυρίως χωρίς γνώση των δύο λαών. Οι λαϊκιστές και των δύο πλευρών ας μην ξεχνούν ότι ο Γερμανικός λαός σε περιόδους απελπισίας ψήφισε και ανέδειξε τους ναζί, αλλά είναι και ο πρώτος που υπέστη τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των αντιφρονούντων , και τις δολοφονίες των Εβραίων και των διαφορετικών , πριν ο ναζισμός αιματοκυλήσει ην Ευρώπη.
Σήμερα η Γερμανία έχει 82.000.000 πληθυσμό, μετά την ενοποίηση της και αν δεν υπήρχε η ενιαία γλώσσα της εκπαίδευσης, λόγω της διαφορετικότητας των διαλέκτων, θα ήταν δύσκολο να συνεννοηθούν και μεταξύ τους. Η σιδηρά καγκελάριος όπως παρουσιάζεται με το ύφος και την αυστηρότητα της Συντηρητικής Γερμανίδας
Αγκέλας Μέρκελ που ως η ισχυρότερη χώρα της Ευρωζώνης εμφανίζεται ως θεματοφύλακας του συμφώνου σταθερότητας, που η ίδια χώρα έχει επιβάλλει το ζήτημα είναι πολιτικό. Η Ελλάδα υπέγραψε ένα σύμφωνο σταθερότητας που δεν εφαρμόζει, {Δεν κρίνω αυτή την στιγμή εάν έπρεπε να το υπογράψει ή όχι, αλλά σίγουρα σε περιόδους κρίσης τέτοια σύμφωνα είναι θηλιά στο λαιμό της οικονομίας ,αλλά μετά την κρίση δεν το εφαρμόζουν και οι άλλες χώρες}και από την άλλη η Ελληνική διοίκηση με την ανεύθυνη σπάταλη, και εις όφελος των μεγάλων και μικρών συμφερόντων διαχείριση, έχει φέρει την χώρα σε δεινή οικονομική θέση.
Ένα άλλο θέμα επίσης το σοβαρότερο, είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζουν τα συντηρητικά και φιλελεύθερα κόμματα της Ευρώπης, πολιτικές οι οποίες απορρέουν από την περιβόητη συμφωνία του Μάαστριχτ οι οποίες ευνοούν τις αγορές, και τις αφήνουν ως κυρίαρχες να καθορίζουν τις πολιτικές των κρατών και κυβερνήσεων. Είναι πολύ εύκολο να διοχετευτεί η οργή του Γερμανικού λαού για το δεκαετές πρόγραμμα λιτότητας που τους υπέβαλε η εκάστοτε Γερμανική ηγεσία, με καθήλωση των μισθών , «στους τεμπέληδες Έλληνες» παρά στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και στις Γερμανικές πολυεθνικές που θησαυρίζουν, όπως είναι ευκολότερο και για τα λαϊκίστικα Ελληνικά έντυπα να στοχοποιήσουν τους Γερμανούς για τα λάθη, και την φαυλότητα των Ελληνικών κυβερνήσεων διαχρονικά.
Οι νεότεροι Γερμανοί δεν εργάζονται πολύ, ούτε έχουν την παλιά πειθαρχία των Πρώσων. Φροντίζουν και για το ευζήν εργάζονται 40 ώρες την βδομάδα έναντι των Αμερικανών που εργάζονται 41 ώρες εβδομαδιαίως. Το μεταπολεμικό θαύμα της Γερμανίας δεν το πραγματοποίησαν μόνοι τους οι Γερμανοί, αλλά με την βοήθεια των ξένων εργατών μέσα στους οποίους ήταν και 300.000 Έλληνες. Σήμερα ζουν στην Γερμανία 350.000 Έλληνες, όπου εργάζονται ή έχουν επιχειρήσεις και προοδεύουν. Για το κατοχικό δάνειο λέει ο Γερμανοελληνας καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών Χάγκεν Φλάϊσερ στην «Ελευθεροτυπία» ότι ¨ «Θα πρέπει να πιέζουν οι Ελληνικές κυβερνήσεις διότι τα δάνεια επιστρέφονται και μεταξύ φίλων».
Οι Γερμανοί διανοούμενοι είναι εκείνοι οι οποίοι λάτρεψαν και διέδωσαν το αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό ίσως και από ανταγωνισμό με τους Γάλλους οι οποίοι ήταν Λατινογενείς. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να καλλιεργείται μια σχέση φιλίας μεταξύ των λαών της Ευρώπης μέσα στα πλαίσια κοινών αγώνων για μια ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ και όχι των τραπεζών και των μονοπολίων.
