Βρίσκομαι ακόμα στους αναποφάσιστους αλλά, ο σύντροφος Πούτιν, θυμάμαι, όταν πήρε τα ηνία της Αρκούδας από τον μεθυσμένο Γιέλτσιν, χρειάστηκε λεφτά. 
Ένας από τους τρόπους που χρησιμοποίησε για να γεμίσει τα άδεια ταμεία του κράτους του, ήταν η “καταχρηστική” κατάσχεση των περιουσιών ορισμένων από τους αντιπολιτευόμενους που, μια δεκαπενταετία πριν, τη νύχτα της πτώσης του “κομμουνιστικού” καθεστώτος, μετατράπηκαν από διαχειριστές του κρατικού πλούτου, σε μεγιστάνες ιδιοκτήτες του.
Πλούτος υπάρχει, “λεφτά υπάρχουν” και στον τόπο μας, τηρούμενων των αναλογιών. Σωρευμένος πλούτος αποκτημένος άλλοτε με ανηθικότητα κι άλλοτε με μέσα αμφίβολης ηθικής και πάντως αφορολόγητος, εντός, εκτός και επί τα αυτά των ορίων της νομιμότητας. Χρειάζεται να πραγματοποιηθεί όχι μόνον ο λογιστικός έλεγχος του χρέους αλλά και να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για τα αίτια που το δημιούργησαν αυτό το χρέος: την σπατάλη, τον παρασιτικό παραγοντισμό και τη διαφθορά που ακόμα και σήμερα, την εποχή της γελοιότητας και των συσσιτίων, συνεχίζει να διέπει αυτή την κοινωνία οριζόντια και κάθετα.
Κάποια από αυτά τα λεφτά που, πράγματι, υπάρχουν, διακινήθηκαν μέσω τραπεζών και τα ίχνη τους είναι ανεξίτηλα. Άλλα κινήθηκαν με βαλίτσες, κι όσα δεν ξοδεύτηκαν στον αγοραίο έρωτα της κατανάλωσης, έγιναν τσιμέντα και πισίνες στο κύμα. Υπάρχουν όλα τα στοιχεία, κι όσα από αυτά δεν είναι καταχωρισμένα στα αρχεία των τραπεζών, μπορούν να στοιχειοθετηθούν στις χειρόγραφες σημειώσεις, τις διάσπαρτες, στα κιτάπια των υποθηκοφυλακείων της χώρας.
Θα ασχοληθεί κανείς ή θα συνεχίσετε να αναλώνεστε τρώγοντας τα άνοστα μουστάκια σας με επιδόρπιο τις συντάξεις και τα φάρμακα των απελπισμένων?
