«Οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι και γι’ αυτό κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλει στους άλλους τις ιδέες του»
ΑΝΤΑΜ ΜΙΧΝΙΚ
Ο λαός ανησυχεί για την λειτουργία της Δημοκρατίας την οποία δεν σέβονται τα κόμματα που είναι ταγμένα να την υπηρετήσουν. Ειδικά α δύο μεγάλα κόμματα τα οποία εναλλάσσονται στην εξουσία μετά την μεταπολίτευση το 1974.
Του Μανούσου Γ. Δασκαλάκη
Οικογενειοκρατία νεποτισμός, πατρωνίες πελατειακές σχέσεις, κατασπατάληση τη δημοσίου χρήματος και διαφθορά των πολιτικών παραγόντων, κυριαρχούν στην δημόσια ζωή. Μετά το πέρας της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, καταλάβαμε ακόμη μια φορά ότι η κυβερνώσα πλειοψηφία προσπαθεί να πέσει στα μαλακά μιλώντας για «αντικειμενικές πολιτικές ευθύνες» και για «παραπλανημένους υπουργούς» που δεν κατάλαβαν που έβαλαν την υπογραφή τους. Έτσι θα αποτρέψει την σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής από την Βουλή για εντοπισμό των ποινικών ευθυνών.
Είναι μεγάλη πρωτοτυπία βέβαια να δικάζονται μεταξύ τους οι Βουλευτές για να αθωώνουν εαυτούς και αλλήλους, όπως δεν γίνεται σε καμιά δημοκρατική χώρα του κόσμου. Π.χ. στην «καθυστερημένη» κοινοβουλευτικά Βρετανία συστήνονται δικαστικές επιτροπές, επικεφαλής των οποίων ορίζεται ένας δικαστής. Στην Ελλάδα είναι επίφοβο να έχεις εμπιστοσύνη και στους δικαστές, και για την δικανική τους κρίση, και την αμεροληψία τους, επειδή οι προϊστάμενοι διορίζονται από το κόμμα που κυβερνά. Την αστική δημοκρατία ο φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης την έχει αποκαλέσει «Φιλελεύθερη ολιγαρχία», ενώ ο Συντηρητικός πολιτικός Ουίνστον Τσώρτσιλ έχει πει ότι «Η Δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα από τα υπάρχοντα». Στην αστική Δημοκρατία είναι υποχρεωμένοι να συμβιώσουν οι πολίτες, ενώ ιδανικά πολιτεύματα δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, επειδή δεν υπάρχουν ιδανικοί άνθρωποι. Ο Κ. Μαρξ και ο Φρ. Ένγκελς που ονειρευόταν να δουν τους ανθρώπους σε ισότητα, αδελφότητα και κοινοκτημοσύνη, δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, διότι όπου αυτό επιχειρήθηκε, ο Μαρξισμός στα Κράτη αυτά κατέρρευσε.
Όπως γράφει ο ίδιος ο Κ. Μαρξ στην «Γερμανική Ιδεολογία», «Τα άτομα επιδιώκουν το προσωπικό τους συμφέρον και μόνο το οποίο κατά τη γνώμη τους, ουδόλως συμπίπτει με το κοινό τους συμφέρον». Αναρωτιέται ο φιλόσοφος Αντρέ Κοντ Σπονβίλ στο βιβλίο του «ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΟΣ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ;» (ΚΕΔΡΟΣ). Αλλά τότε γιατί θα υποτάσσονταν σ’ αυτό; Κι αν δεν το κάνουν τι απομένει από τον κομμουνισμό; Εδώ είναι που συναντάμε την ουτοπική διάσταση του Μαρξισμού.» «Δεν υπάρχει ποτέ σύνθεση πλήρως ικανοποιητική, ποτέ υπέρβαση (το Χεγκελιανό AUFHEBUNG) χωρίς απώλεια, ποτέ «άρνηση της αρνήσεως», ποτέ συμφιλίωση οριστική ή ολοκληρωτική, ποτέ παρηγοριά απόλυτη, ποτέ ζωή εύκολη. Το αντίθετο του τραγικού είναι ο παράδεισος. Το αντίθετο του παραδείσου είναι η ζωή, τέτοια που είναι. Τούτο ισχύει για κάθε άτομο, που είναι από μόνο του ήδη μια τραγωδία. Αλλά τούτο ισχύει κατά μείζονα λόγο για τη σχέση ανάμεσα στο άτομο και στην ομάδα» (ΑΝΤΡΕ ΚΟΝΤ ΣΠΟΝΒΙΛ).
Η Ελληνική Δημοκρατία σήμερα περνάει την δική της τραγωδία η οποία επιδεινώθηκε με την περαιτέρω απελευθέρωση της οικονομίας στις δυνάμεις της αγοράς και την αχαλίνωτη διαφθορά ορισμένων κυβερνητικών στελεχών. Η Ελλάδα δεν οραματίζεται συλλογικά το αύριό της, η Ελλάδα δεν έχει ισχυρή παραγωγική βάση, δεν δαπανά αρκετά και έχει υποβαθμίσει την δημόσια Παιδεία. Ούτε μια «ΝΟΚΙΑ» δεν καταφέρναμε να δημιουργήσουμε όπως η Φινλανδία. Μόνο τουριστικές εγκαταστάσεις για μαζικό τουρισμό και REND ROOMS επαιτώντας φθηνό τουρισμό. Εξ’ αιτίας και των εν πολλοίς άχρηστων Ολυμπιακών έργων, το Ελληνικό Δημόσιο είναι υπερχρεωμένο με 270 δις Ευρώ, χρέος δυσβάστακτο για μια χώρα όπως η Ελλάδα. Όταν κινδυνεύει η πατρίδα από το υψηλό δημόσιο χρέος και την οικονομική κρίση, δεν χωρούν κομματικοί ανταγωνισμοί. Τα κόμματα γεννήθηκαν για να υπηρετούν τα συνολικά συμφέροντα του λαού κι όχι ατομικά συμφέροντα των πολιτικών παραγόντων. Δια τούτο χρειάζεται άμεσα Εθνική συνεννόηση για την χάραξη στρατηγικής εξόδου από την κρίση υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ.
