Στο Σκοπιανό πρόβλημα πάμε πολύ, πάρα πολύ καλά, λόγω βλακείας! Ακούγεται παράξενα; Σοβαρολογώ και παρακατιών εξηγούμαι: Το Σκοπιανό το δημιουργήσαμε εν πολλοίς εμείς οι ίδιοι την εποχή του Μπάρμπα Τίτο, όταν οι Αμερικανοί του παιζαν «κωλοτούμπες» , οι Έλληνες Δεξιοί κυττούσαν στα μάτια τους καουμπόηδες μην τους πουν όχι και τους στενοχωρήσουν, ενώ η Ελληνική Αριστερά έκανε τουμπεκί ψιλοκομμένο, γιατί ο Τίτο ήταν σοσιαλιστής και συναρχηγός μαζί με τον Νάσερ των Αδεσμεύτων παρέα και με τον Μακάριο τρίβανε την πλάτη τους στην αγκλίτσα του βοσκού μέχρι που ο βοσκός τσαντίστηκε και τους την έχωσε βαθειά στην θήκη.
Αυτό τι είναι; Είναι εξυπνάδα; Αφού, λοιπόν, το δημιουργήσαμε, λόγω βλακείας, πώς είναι δυνατόν να πηγαίνομε καλά και πάλι λόγω βλακείας; Να σας πω, η βλακεία μας είναι πάγια, αλλά δεν μας βγαίνει πάντα σε κακό. Σήμερα μας έχει ανεβάσει στα ουράνια! Πώς; Να σας εξηγήσω:
Τελευταία δεχόμαστε πιέσεις αφόρητες από τους Γιάνκηδες να δεχτούμε την δική τους λύση. Εμείς, υποτίθεται, το πάμε στα μαλακά. «Μετά 10 χρόνια ποιος θα το θυμάται;» είπε ο Κώτσος. Μετά βγάλαμε την άλλη φλούδα που λέγεται «σύνθετη ονομασία». Εν ολίγοις, παρά την προθυμία μας να κάνομε την Κοντολίζα να γελάει μέχρι τ’ αυτιά της, αποφύγαμε την «λύση».
Όχι, γιατί δεν την θέλαμε, αλλά γιατί οι Σκοπιανοί πήραν φόρα και μας ζητούν και τα σώβρακα. Πώς τον λέγανε τον Μεγαλέξανδρο; Τον λέγανε Αλεξαντρώφ Φιλίποβιτς Γκραοέσκι. Και την Ολυμπιάδα; Τσουτσουνόφσκαγια τη λέγανε λόγω ταμπεραμέντου. Έτσι το βλέπουν, έτσι το γουστάρουν. Ανίκανοι, λοιπόν, να δώσομε όποια λύση, λόγω βλακείας, διπλωματικής εννοείται, βαλτώσαμε το πρόβλημα χωρίς να το θέλομε.
Αποτέλεσμα; Μαθαίνει σιγά- σιγά ολόκληρος ο κόσμος τα «βαφτίσια»{ του γείτονα, ξαναδιαβάζει λιγουλάκι Ελληνική Ιστορία και ανακράζει: Για κύττα ρε, οι μπαγάσηδες πού το πάνε! Βρήκανε τους Έλληνες στον ύπνο και πάνε να τους αρπάξουν και τα σεντόνια. Έτσι η παγκόσμια κοινή γνώμη, πληροφορείται αηδιάζει και μεταστρέφεται.
Γι’ άλλη μια φορά μας σώζουν οι πρόγονοι. Τι έλεγαν οι πρόγονοι; Έλεγαν το αμίμητο, το μοναδικό και ανεπανάληπτο:
«Κατ’ αυτής και οι Θεοί μάχονται επί ματαίω»
και εννοούσαν την βλακεία που είναι ακατανίκητη, της διπλωματικής μη εξαιρουμένης.
ΦΩΤΗΣ
