Την Δευτέρα το απόγευμα είπα να κάνω μια βόλτα. Συμπεριέλαβα λοιπόν και το υπέροχο, γραφικό και ιστορικό χωριουδάκι του Αζωγυρέ στον προορισμό μου, καθώς μια στάση στο υπέροχο καφενείο εκεί, είναι από τους πιο αγαπημένους μου προορισμούς.
Λίγο πρίν μπώ όμως στον Αζωγυρέ, κοιτώ την ταμπέλα που μας καλωσόριζε στο χωριό, -χειροποίητη από κάποιον κάτοικο με πολύ κόπο και αγάπη-, σπασμένη και ριγμένη στην άκρη του δρόμου! Σχεδόν κομματιασμένη! Ξαφνιάστηκα και αιφνιδιάστηκα, και θεώρησα πως κάποιο ζώο ίσως να την έσπασε με κάποιο τρόπο τέλοσπάντων άγνωστο για τον ανθρώπινο νού.
Προχωρώ, αναρωτώμενος με μια βαριά απορία, τί να έπαθε η ταμπέλα! Λίγο πιο κεί, όμως, βλέπω το υπέροχο ξέφωτο, όπου σταματώ για να αγναντεύσω την υπέροχη θέα, να έχει την αμουσκλιά του ξεριζωμένη και τρείς ελιές (μουρέλα) κατεστραμμένα! Κομμένα με κάποιο εργαλείο έως την μέση της διαμέτρου του κορμού, και έπειτα με κάποια πίεση -ίσως βάρος-, να έχει κοπεί ο κορμός!!
Αρχίζω λοιπόν να καταλαβαίνω, και συνάμα να υποψιάζομαι πως κάποιο χέρι τα έκανε όλα αυτά. Κάποιο χέρι έσπασε την ταμπέλα και στην συνέχεια έκοψε τις ελιές και ξερίζωσε την αμουσκλιά. Μα, είναι δυνατόν;; Μπορούμε να σκεφτούμε τέτοιες πράξεις να γίνονται στον τόπο μας;; Μπορούμε να ανεχτούμε τέτοιες πράξεις στον τόπο μας;; Ποιοι είναι αυτοί που κάνουν τέτοιες πράξεις, και γιατί;;
Ο ιδιοκτήτης πάντως μου είπε πως μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να καταφέρει να βρεί τους δράστες στις κρατικές υπηρεσίες που απευθύνθηκε για να δώσει λύση στο πρόβλημα του, και έτσι επικήρυξε τους δράστες με το ποσό των 2.000 ευρώ!
Είναι δυνατόν για να βρίσκουμε το δίκιο μας να φτάνουμε σε επικηρύξεις;; Αργά ή γρήγορα θα βρεθούν φυσικά. Μέχρι τότε όμως, αυτοί οι «άνθρωποι» πλήγωσαν όχι μόνον τον ιδιοκτήτη των 3 ελιών και της αμουσκλιάς, όχι μόνον το χωριό, αλλά πλήγωσαν και ατίμασαν ολόκληρο το Σέλινο, πλήγωσαν και ατίμασαν όλους τους κατοίκους της Παλαιόχωρας, του αζωγυρέ και τον Κρατικό μηχανισμό. Και κυρίως τους Υπεύθυνους. Πού είναι ο Δήμαρχος, πού είναι οι Αντιδημάρχοι να δηλώσουν ότι καταδικάζουν τέτοιες πράξεις και να βοηθήσουν στην αναζήτηση και παραδειγματική τιμωρία των ενόχων;; Καθώς και στην αντικατάσταση των κατεστραμένων;; Να αντικαταστήσουν τα δεντράκια και να φτιάξουν εκεί με δαπάνη του Δήμου ένα μικρό παρκάκι σε αντίδραση αυτού ή αυτών που το κατέστρεψαν. Αυτοί που κάνουν τέτοιες πράξεις, εκτός ότι δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις για τους ίδιους αλλά και για τα θύματα τους, σίγουρα δεν θα έπρεπε να κυκλοφορούν ελεύθεροι καθώς η επικινδυνότητα τους είναι χαρακτηριστική, και μά το Χριστό, ότι και να «κουβαλάνε στο μυαλό τους» τί μα τί τους φταίει ένα δεντράκι! Αιώνες τώρα, μόνον όσοι χρίζουν πολύ σοβαρής ιατρικής βοήθειας μαλώνουν με τα δεντράκια και με τις ταμπέλες!
Δυστυχώς. Και επαναλαμβάνω δυστυχώς. Τέτοια φαινόμενα δεν αρμόζουν στον τόπο μας. Και δεν είναι τα μόνα. Τις προάλλες περνούσα από μια παραλία οπου τα βοτσαλάκια της είναι τόσο μοναδικά, που είναι κι ένας λόγος καί για την ένταξή της κάποια στιγμή ώς προστατευόμενη, αλλά καί για την επισκέψιμότητα της, καθώς πάρα πολλοί τουρίστες μα καί ντόπιοι πηγαίνουν εκεί κάθε χρόνο για να κάνουν τα μπάνια τους και ταυτόχρονα να απολαύσουν με τα ίδια τους τα μάτια «το Μεγαλείο της Φύσης» όπως αναφέρουν αυτολεξή, δηλ. τα μοναδικά αυτά πετραδάκια! Κανείς όμως από αυτούς δεν διανοείται να τα πάρει σπίτι του! Τι εννοώ: Βλέπω λοιπόν δύο άτομα με δυό μεγάλους κουβάδες σφουγγαρίσματος να συλλέγουν αυτά τα μοναδικά πετραδάκια! Πλησιάζω και τους ρωτώ γιατί παίρνουν τα «διαμάντια» της παραλίας, και μόνο που δεν με έδειραν… Δεν κατάλαβα, είναι σωστό αυτό, είναι λογικό, είναι ηθικό, είναι υγιές…;; Να παίρνουν τα μοναδικά αυτά πετραδάκια από την παραλία για να τα πάνε σπίτι τους όπως μου ανέφεραν;; Το ίδιο γινόταν και με την σπάνια ρόζ άμμο στο Ελαφονήσι!! Αυτές οι πράξεις και μάλιστα από ντόπιους όχι μόνον είναι απαράδεκτες, μα δεν είναι καί καθόλου Υγιείς!!
Τέλος, πρίν μερικές μέρες κλάπηκαν τα καλώδια του ΟΤΕ πάνω από τους στύλους χωρίς κανείς να μπορεί να καταλάβει, χωρίς κανείς Σελινιώτης να μπορεί να κατανοήσει αλλά και να εξηγήσει, για ποιόν λόγο έγινε αυτό από κάποιον ή κάποιους!
Λίγες μέρες νωρίτερα και ενώ έχω μπεί σε ένα καφενείο της Παλαιόχωρας, μέσα στα έκπληκτα μάτια μου και με περισσό θράσος ένας νεαρός «ξήλωσε» έναν «καλόγερο» του μαγαζιού και τον έβαλε στην τσέπη του, περιφερόμενος έπειτα τριγύρω σαν να μην τρέχει τίποτα!
Στην αίθουσα που γίνονται οι εκδηλώσεις του Δήμου έχουν γράψει διάφορα στους τοίχους μεταξύ των οποίων και βρισιά σε ξένη γλώσσα.
Λίγα μέτρα πιο ΄κεί κάποιος τσακώθηκε με τον τοίχο ιατρείου μπουνίζοντας τον και δημιουργώντας μικρή ζημιά αλλά και τεράστια απορία σε περαστικούς και όχι μόνο…
Θα μου πείτε «παιδιά είναι» για να ξεχωρίσουμε και την ήρα από το στάρι. Θα συμφωνήσω μόνον όταν ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι και θεραπεύσουμε όλα αυτά που μας κάνουν να αισθανόμαστε άβολα, που μας κάνουν να νιώθουμε ανασφάλεια, αδικία, και ότι ζούμε σε μια άνομη πολιτεία. Λέμε όχι σε πράξεις που καταργούν τα αυτονόητα Δικαιώματα μας, και πάνω απ΄ όλα την Ελευθερία μας.
ΣΠΥΡΟΣ Θ. ΖΟΥΡΙΔΑΚΗΣ
