Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας ημέρας κατά του Ρατσισμού – Επιλογή από την Νέγρικη ποίηση

Date:

Μοναγκάμπα (του Αντόνιο Τζάκιντο)

Ο ποιητής αυτός, γεννήθηκε στη Λουάντα της Αγγόλας στα 1927 και φοίτησε στα σχολεία του τόπου. Επιμορφώθηκε στην Πορτογαλία. Πήρε μέρος σε κινήματα για την πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη του μαύρου στοιχείου.

«Σ’ αυτό το μεγάλο κτήμα δεν υπάρχει βροχή

είν’ ο ιδρώτας, του μετώπου μου, που τις σοδειές ποτίζει.

Σ’ αυτό το μεγάλο κτήμα υπάρχει ώριμος καφές
κι αυτή της κερασιάς η κοκκινίλα
είναι σταγόνες απ’ το αίμα μου που έγινε χυμός.

Ο καφές θα ψηθεί, θα πατηθεί και θα σπάσει
θα γίνει μαύρος, μαύρος, με το χρώμα της «αντίθεσης».

Μαύρος με το χρώμα της «Αντίθεσης»!!

Ρώτησε τα πουλιά που κελαηδούν
τα ρυάκια που πλαντώνται αμέριμνα
και τον ψηλό τον άνεμο που’ ρχεται απ’ το νησί!

Ποιος ξυπνάει αυγή; Ποιος μοχθεί;

Ποιος κουβαλάει στο μακρύ δρόμο
τη λινάτσα ή την αρμαθιά της ψίχας;

Ποιος θερίζει και πληρώνεται με περιφρόνηση;
με σάπιο καλαμπόκι, βρωμισμένο ψάρι,
κουρελιασμένα ρούχα, πενήντα αγκολάρες (1)
δαρμένος για να μιλήσει;

Ποιος;

Ποιος κάνει το κεχρί να μεγαλώσει
και τα πορτοκαλόδασα ν’ ανθίσουν;

Ποιος;

Ποιος δίνει στον αφέντη χρήματα ν’ αγοράσει
μηχανές, αυτοκίνητα γυναίκες
και νέγρικα κεφάλια για τα μηχανήματα;

Ποιος δίνει στο λευκό την καλοπέραση, τη μεγάλη κοιλιά- τα πολλά λεφτά;

Ποιος;

Και τα πουλιά που κελαηδούν
τα ρυάκια που πλανώνται αμέριμνα
και ο ψηλός άνεμος που’ ρχετ’ απ’ το νησί
θα σ’ απαντήσουν: Μονογκάμπα! Ω άφησ’ επί τέλους στις χουρμαδιές ν’ ανέβω
να πιω κρασί, κρασί καρύδας
και μεθυσμένος απ’ το πιστό να ξεχάσω… Μονογκάμπαα!

Άλλος ένας νέγρος ποιητής
Το όνομά του είναι Νταβίντ Ντιόπ, από τη Σεναγάλη. Δεν ξέρω πολλά πράγματα γι’ αυτόν. Το ποίημά του που παραθέτω έχει τίτλο: «Η εποχή του Μαρτυρίου»

«Ο άσπρος σκότωσε τον πατέρα μου,
ο πατέρας μου ήταν περήφανος.

Ο άσπρος βίασε τη μάνα μου;
η μάνα μου ήταν όμορφη.

Ο άσπρος καμπούριασε τον αδελφό μου
στους δρόμους κάτω απ’ τον ήλιο,
ο αδελφός μου ήταν δυνατός.

Ο άσπρος γύρισε σε μένα
με χέρια κόκκινα από αίμα

Μαύρο
και με φωνή αφέντη μου’ πε:

«Ε, μπόυ, σκαμνί πετσέτα και νερό!»

Επιμέλεια- Παρουσίαση Α. Χαρχαλάκης

(1) Νόμισμα της Αγγόλας τα χρόνια της Αποικιοκρατίας

Ακολουθήστε το agonaskritis.gr στο Google News, στο facebook και στο twitter και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Κοινοποιήστε:

Εγγραφείτε

spot_imgspot_img

Δημοφιλή

Περισσότερα σαν αυτό
Related

Φόρος τιμής στους πρωτοπόρους Έλληνες μετανάστες στις Δυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ | Φωτός

Του Μανώλη Βεληβασάκη, Προέδρου ΠΣΚ Πριν από ενάμιση αιώνα, Αμερικανοί πολίτες...

Η άγνωστη ιστορία πίσω από τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς

Του Αιμίλιου Δασύρα | Έχετε προσέξει ότι τα κάλαντα...

Έθιμα των Χριστουγέννων στην Κρήτη

Τα Χριστούγεννα ή οι «Γιορτές» στην Ελλάδα δεν είναι...