Μερικά συμπεράσματα από τη «Γιουροβίζιον»

Άλλος ένας ασήμαντος – και φαιδρός – διαγωνισμός, της ασήμαντης Γιουροβίζιον, έλαβε τέλος. Και οι… προεορτάζοντες για την ελληνική πρωτιά (!!), κλαάμα… Οι κυρίες και οι κύριοι! Γέλασα με την ψυχή μου. Και μέσα σ’ όλα, ένας παρωχημένος και αηδιαστικός αντικομουνισμός. Δείτε δύο δείγματα: «Αφ’ ότου έπεσε το Σιδηρούν παραπέτασμα»! (πολύ…φρέσκια λεκτική!). Άλλο: «Οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης μέσα στη στέρησή τους, ικανοποιούνται με τέτοιου είδους (σαν τη γιουροβίζιουν) διαγωνισμούς». Και άλλα χαριτωμένα από τους λελέδες και τις μπουμπούδες των καναλιών, που…σκοτώνονται ν’ ανεβάσουν την αισθητική και το πολιτιστικό επίπεδο των παιδιών μας και ημών… εύγε τους!!!

Του Α. Χαρχαλάκη

Όμως αν φύγουμε απ’ αυτά, που προκαλούν αναγούλα, κι ας πάμε στον καθ’ αυτό διαγωνισμό, και στις σκοπιμότητες που υποκρύπτει. Ερώτηση: Γιατί τα τραγούδια, πρέπει να είναι στην Αγγλική; Μήπως στοχεύετε να επικρατήσει ευρωπαϊκή γλωσσική ομοιογένεια, σε βάρος των εθνικών γλωσσών και πολιτισμών; Πολύ φοβάμαι πως έτσι είναι! Κάτι θα…ξέρει να μας πει η προσκεκλημένη στο πρόσφατο συνέδριο της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ κ. Άννα Διαμαντοπούλου… Που σαν επίτροπος στην Ε.Ε. παλιότερα είχε προτείνει να διδάσκονται στα Ελληνικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, πλάι στην ελληνική, σαν δεύτερη επίσημη γλώσσα η Αγγλική! Βλέπετε…εθνικών φρόνημα; Φτου να μην τη ματιάσουμε, τη Σοσιαλίστρια!!

Ποια αξία λοιπόν, έχει ο διαγωνισμός για μας, διότι αυτό πρώτα και πάνω απ’ όλα μας ενδιαφέρει. Γιατί το κάθε φορά τραγούδι, να μην έχει «εθνίκ» χρώμα, κοινώς τα παραδοσιακά μας μουσικά στοιχεία και χρώματα; Παρά είναι εγκεφαλικό «μουσικό» δημιούργημα, των εκλεκτών του μουσικού στάρ σύστεμ; Που ακόμα κι αν δεν έχουν μουσικά στοιχεία οι φωνές των (και οι συνθέσεις – ενορχηστρώσεις), επενδύονται πολλά, ή για την ακρίβεια τα πάντα σ’ αυτούς! Κι αυτοί έχουν την «πετριά» πως προάγουν το μουσικό πολιτισμό μας, που τον θεωρώ σπουδαίο κομμάτι του πολιτισμού μας γενικά! Να πω ότι αυτά αποτελούν κατάντημα; Δεν θα είναι υπερβολή.

Πέρα όμως απ’ όσα είπαμε ως τώρα, πείτε μου σας παρακαλώ, ποιος ή ποιοι τραγούδησαν ή θα τραγουδήσουν, σε κάθε χώρα, και σ’ εμάς, αυτά τα τραγούδια;

Κάθε τραγούδι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν πρέπει νά ‘ναι στο στόμα καθενός λαού, από τους συμμετέχοντες, και πολύ περισσότερο που μιλάμε για τραγούδια με διεθνική προβολή! Τουλάχιστον μέχρι το λανσάρισμα των τραγουδιών της επόμενης Γιουροβίζιον… Όμως για να λέμε την αλήθεια, αφ’ ενός δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν οι ανάγκες των λαών για μουσικές ποιότητας. Και αφετέρου πρόκειται μόνο για θέαμα με ενδυματολογικούς εξτρεμισμούς, απατηλή λάμψη μέσα στη ζοφερότητα που ζουν οι λαοί, και για καθόλου μουσικό μέρος. Αλλά με πολλά εκατομμύρια ευρώ, σε εποχή κρίσης πρωτοφανούς!

Δηλαδή, σαν να λέμε, η Ευρωπαϊκή αστική τάξη… αστειεύεται, δίνοντας το «κόκαλο» της κάλπικης ανταγωνιστικότητας στους λαούς της Ευρώπης! Άρτον χωρίς θεάματα, και την ψευδαίσθηση πως «όλα πάνε καλά, όλα είναι ανθηρά»!

Έχω την άποψη, πως διαγωνισμοί τέτοιου είδους (και επιπέδου) πρέπει να αντικατασταθούν από εθνικούς μουσικούς αγώνες. Από τους οποίους θα αναδείχνονται τα ιθαγενή μουσικά στοιχεία. Έτσι θα τονωθεί ο μουσικός μας πολιτισμός που μπαίνουν συχνά στο «περιβόλι» του παρείσακτοι και ασελγούν.

Επίσης, έτσι θα έχουν τραγούδια ποιότητος τα πλατειά λαϊκά μας στρώματα, κι όχι κατασκευάσματα όπως φέρ’ ειπείν «Βας βας ο Παρασκευάς» και άλλα που ανήκουν σε περιθωριακές ομάδες