του Νίκου Βαβουράκη
Κανείς σώφρων άνθρωπος δεν επιθυμεί ο συνάνθρωπός του να ζει υπό καθεστώς τυραννίας και αθλιότητας.
Σήμερα ο στρουθοκαμηλισμός δέρνει την κοινωνία μας. Διχασμένη στο υπέρ και στο κατά για τους μετανάστες. Το δίκιο και το άδικο αντιμέτωπα.
Αλλά ας δούμε την πραγματική κατάσταση: Σήμερα ο Έλληνας λόγω της κρίσης, άρχισε διάφορες περικοπές. Το καλάθι της νοικοκυράς άρχισε λα αλαφραίνει αισθητά. Συντάξεις και μισθοί έχουν κατακρεουργηθεί. Η ανεργία καλπάζει ασυγκράτητη. Συλλογικές συμβάσεις μειώνονται. Η βόρεια Ελλάδα στην μετανάστευση. Ο Έβρος ξέφραγο αμπέλι για τους μετανάστες. Η πόρτα για μια καλύτερη ζωή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δέχεται μετανάστες. Ο παράνομος μετανάστης βρίσκει σανίδα σωτηρίας στην χώρα μας. Αλλά ως πότε;
Άρα για ποιο παράδεισο φρονούν ότι θα βρουν, όταν ο Έλληνας στερείται και ζητά. Τα ασφαλιστικά μας ταμεία μερικά στο κόκκινο και όμως ο μετανάστης ζητά δουλειά, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στέγη, σίτιση, χωρίς προσφορά εργασίας για την κάθε υποχρέωσή του. Το ερώτημα: Έχει το κράτος την δυνατότητα; Εάν ναι, γιατί υπάρχουν Έλληνες άστεγοι που ζουν το δράμα τους; Τα φιλόπτωχα συσσίτια άρχισαν να μειώνουν τις μερίδες τους λόγω αύξησης των ανθρώπων που καταφεύγουν σ’ αυτά. Πολλοί οι επιδρομείς μετά το πέρας των λαϊκών αγορών για κάτι φαγώσιμο. Και όμως ο μετανάστης έρχεται για ένα καλύτερο αύριο. Ζητά άδεια παραμονής χωρίς προϋποθέσεις, όπως δηλώνουν. Ζητούν η παρανομία τους να απαλειφθεί με παρανομία από το ίδιο το κράτος.
Αλλά ας έρθουμε και στην κατάληψη της Νομικής των Αθηνών. Το πανεπιστημιακό άσυλο κάθε νομοταγής Έλληνας πολίτης το σέβεται. Το σέβεται γιατί σ’ αυτό χύθηκε ελληνικό αίμα για την Ελευθερία του από την Χούντα. Είναι άσυλο ιερό και όχι χώρος για παράνομους. Κάποιοι ταυτίζουν την κατάληψη της Νομικής και του ασύλου ότι ο κάθε αδικημένος έχει το δικαίωμα της κατάληψης, κάνοντας αναφορά για την περίοδο της Κατοχής από τις τότε οργανώσεις ΕΠΟΝ – ΕΑΜ και ότι με την λογική αυτή και το αντιδικτατορικό κίνημα κατά της Χούντας δεν έπρεπε να λάβει χώρα στους χώρους αυτούς. Έλεος… Χώροι άλλοι υπάρχουν για διαμαρτυρίες και αγώνες. Ο χθεσινός καταληφθείς χώρος πληρούσε τους όρους διαβίωσής τους; Ασφαλώς όχι. Ο κάθε χώρος του κάθε πανεπιστημίου δεν γίνεται απλώστρα ρούχων και χώρος ανάμειξης διαφόρων εξωπανεπιστημιακών ανθρώπων με φοιτητές. Οι κίνδυνοι πολλοί. Σήμερα η Πάτρα, τα Εξάρχεια, ο Άγιος Παντελεήμονας, έχουν γίνει χώροι αλληλοσυγκρούσεων αλλοδαπών.
Σήμερα ο κάθε μετανάστης γίνεται σάκος προς πώληση, από δουλεμπόρους, από μερίδα πολιτικών, με το παραμύθι για ένα καλλίτερο αύριο. Το αποτέλεσμα: Σήμερα να βάλλεται με την κατηγορία του παράνομου, μ’ ένα αβέβαιο μέλλον, με την φόρτωση της ανέχειας, με συνέπεια να βγαίνει στην παρανομία και να γίνεται και δέκτης της αποστροφής της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Το πρόβλημα δεν είναι η παραμονή τους αλλά η αλήθεια που δεν γνωρίζουν. Προχθές μια μερίδα ανθρώπων τους «τσουβάλιασαν», βάζοντάς τους στο πλοίο, με σκοπό την κατάληψη της Νομικής, χωρίς όμως να τους γνωρίσουν τους κινδύνους. Σήμερα ξανά «τσουβαλιασμένοι», με χειρότερες συνθήκες, ζουν το δράμα τους. Τα προβλήματά τους παραμένουν και ούτε παράνομα θα λυθούν, όπως γνωστοποιεί η Κυβέρνηση. Εσείς που παίζετε με τον πόνο τους, με μοναδικό σκοπό το πολιτικό σας όφελος, σκεφτήκατε τις δυνατότητές σας για να λύσετε τα αιτήματά τους; Η πράξη δείχνει όχι. Διαβάζοντας την απόφαση της συνέλευσης των 250 μεταναστών, κάπου διάβασα: «Δεν είμαστε αυτό που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, οι καημένοι., οι πάμπτωχοι, χωρίς σπίτι και δουλειά, κλπ. κλπ. Δεν ψάχνουμε κατάλυμα αλλά ήρθαμε για να παλέψουμε για την νομιμοποίησή μας, τα δικαιώματά μας και για αξιοπρεπείς όρους ζωής». Το ερώτημα αφού είχατε στην χώρα σας αυτά, γιατί γίνατε παράνομοι μετανάστες. Πείτε την αλήθεια στους δικούς σας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε. Αυτή την αλήθεια μεταβιβάσετε στους δικούς σας.
Κανένα συρματόπλεγμα δεν έχει τη δυνατότητα να σταματήσει την παράνομη μετανάστευση, παρά μόνο η πραγματική αλήθεια. Ρωτήστε τους υποστηρικτές σας, πόσους από εσάς πήραν στα σπίτια τους, για να απαλύνουν τον στοιβαγμό σας…
