Του Ηρακλή Αναγνωστόπουλου, Προέδρου της Ένωσης Συν/χων ΙΚΑ Ν. Χανίων
Σήμερα 8 Μαρτίου,
Με την ευκαιρία της γιορτής της γυναίκας, απευθύνω θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες, στη συναδέλφισα, στην εργαζόμενη, στην άνεργη, στη γυναίκα της πόλης, του χωριού στη γυναίκα της καθημερινής σκληρής βιοπάλης.
Μαζί παλέψαμε και χθες και συνεχίζουμε να παλεύουμε και σήμερα εμείς οι απόμαχοι της δουλειάς, δίπλα δίπλα με τη γυναίκα, για ίσα δικαιώματα στη δουλειά και στη σύνταξη, και εξακολουθούμε ν’ αγωνιζόμαστε για τα παιδιά και τα εγγόνια μας, για μια κοινωνία χωρίς δάκρυα.
Σήμερα πάλι θ’ ακουστούν πολλά λόγια που χαϊδεύουν τα αυτιά και θα δοθούν βαρυσήμαντες υποσχέσεις για σένα γυναίκα που αύριο θα ξεχαστούν όπως πάντα.
Σήμερα είναι η γιορτή σου ΓΥΝΑΙΚΑ.
ΓΥΝΑΙΚΑ του πόνου και του μόχθου, ΓΥΝΑΙΚΑ της ομορφιάς και της λατρείας, ΓΥΝΑΙΚΑ αγνοημένη, ΓΥΝΑΙΚΑ καταπιεσμένη, ΓΥΝΑΙΚΑ λατρεμένη, ΓΥΝΑΙΚΑ της επανάστασης και του αγώνα, της αγάπης, και της αγωνίας, της χαράς και της λύπης, του έρωτα και της μητρότητας, ΓΥΝΑΙΚΑ της επαρχίας και των αστικών κέντρων.
Σε τιμώ ΓΥΝΑΙΚΑ γιατί είσαι πάντα κοντά μας, αγωνίζεσαι χρόνια τώρα, είσαι εσύ η ΠΡΩΤΗ που σήκωσες τη σημαία του αγώνα στο Σικάγο μαζί με τις άλλες γυναίκες τότε, για να διεκδικήσεις το δικαίωμά σου στη ζωή, στη δουλειά, για ένα καλύτερο αύριο. Και σήμερα παλεύουμε μαζί αγκαλιά για την Υγεία, την Περίθαλψη, την Κοινωνική Ασφάλιση που τώρα πάνε να τα καταργήσουν.
Σε τιμώ εσένα χήρα γυναίκα που σου δίνουν ψίχουλα και σε περιφρονούν.
Σε τιμώ εσένα γυναίκα εργαζόμενη που δουλεύεις όλη μέρα με εξευτελιστικό μεροκάματο για να ζήσεις τα παιδιά σου.
Σε τιμώ εσένα γυναίκα άνεργη που δεν μπορείς να βρεις δουλειά και μαραζώνεις γιατί δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα.
Σε τιμώ εσένα γυναίκα του χωριού που σκάβεις με τα χέρια σου τη γη για να καρπίσει.
Σε τιμώ εσένα γυναίκα συνταξιούχε με την πενιχρή σύνταξη που αγωνιάς πως θα καταφέρεις, να επιβιώσεις με τα ψίχουλα που παίρνεις αλλά και από το φόβο μην σε σκοτώσουν, για να σε ληστέψουν.
Σε τιμώ εσένα γυναίκα, που τα βράδια ξενυχτάς, κλαις και αγωνιάς για το αύριο.
Ποια γυναίκα λοιπόν πρέπει να γιορτάζει σήμερα; Η μητέρα η εργαζόμενη που τρέχει και δεν φτάνει και αγωνίζεται για ένα εξευτελιστικό μεροκάματο, η χήρα γυναίκα που δεν μπορεί να ζήσει τα παιδιά της, η μάνα που το παιδί της βουλιάζει μέρα με τη μέρα στα ναρκωτικά, η νέα κοπέλα που τελείωσε το πανεπιστήμιο και δεν μπορεί να βρει δουλειά, η γυναίκα η ξενιτεμένη που ήρθε στο τόπο μας κατατρεγμένη αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Η γυναίκα είναι η ΠΗΓΗ της ζωής, είναι η στοργική μάνα, η φιλεύσπλαχνη αδελφή. Είναι αυτή που πονά και υποφέρει καρτερικά, προκειμένου να διαιωνιστεί το ανθρώπινο γένος. Της αξίζει μια καλύτερη και αξιοπρεπή ζωή. Αγωνίζεται δυναμικά για να είναι ισότιμο μέλος στην κοινωνία. Όμως, ποια μέτρα έχουν παρθεί για να καλυτερεύσουν τη ζωή της γυναίκας, που δουλεύει τόσες ώρες και μέσα και έξω από το σπίτι για να συνεισφέρει κι αυτή στα οικονομικά της οικογένειας;
Δυστυχώς τα νέα μέτρα πλήττουν περισσότερο τις γυναίκες οι οποίες αναγκάζονται να δουλεύουν τα διπλάσια χρόνια με το πιο φτηνό μεροκάματο σε εξοντωτικές συνθήκες για να πάρουν σύνταξη αν τα καταφέρουν, σε βαθιά γεράματα. Και ερωτούμε ποια γυναίκα θ’ αντέξει να δουλεύει τόσα χρόνια; Πότε θα της μείνει χρόνος ν’ αναθρέψει τα παιδιά της; Πώς θα μπορέσει η νέα γυναίκα να δημιουργήσει οικογένεια αφού είναι αναγκασμένη να δουλεύει όλη μέρα και αν δεν συμφωνεί με τις προϋποθέσεις αυτές την απολύουν και την πετάνε στο δρόμο, καταπατώντας τα δικαιώματά της.
Γι’ αυτό χρειάζεται ενότητα και αγώνας για να μην επιτρέψουμε να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα που ισοπεδώνουν πραγματικά και καταργούν κεκτημένα δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων, που καταργούν το 8ώρο, την κοινωνική ασφάλιση, τις συλλογικές συμβάσεις που μετατρέπουν τις γυναίκες και γενικά τους εργαζόμενους σε σκλάβους. Πρέπει να συμπορευτούμε όλοι μαζί για μια κοινωνία χωρίς δάκρυα για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Σ’ αγαπώ και σε τιμώ γυναίκα.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
