Συνέντευξη στον «Α.τ.Κ.» του μέλους του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης Νίκου Μαρκετάκη για την απεργία πείνας των 300
Ο Νίκος Μαρκετάκης, είναι ένα από τα μέλη του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης – μίας οργάνωσης από και για τους μετανάστες που δραστηριοποιείται στα Χανιά – που μπήκαν στο στόχαστρο της εισαγγελίας αναφορικά με την απεργία πείνας των 300. Από την αρχή του αγώνα των απεργών πείνας είναι εκεί και στηρίζει, γιατί θεωρεί πως τα αιτήματά τους είναι δίκαια, όχι μόνο γι’ αυτούς αλλά και για όλους τους Έλληνες. Χαρακτηρίζει «παράλογη» την εκτίμηση που εκφράστηκε, πως η απεργία πείνας είναι υποκινούμενη, ενώ θεωρεί πως η επιτυχία του αγώνα τους θα εξαρτηθεί από την «ποιότητα» αλλά και την «ποσότητα» της αλληλεγγύης που θα εκφραστεί τις αμέσως επόμενες κρίσιμες ημέρες.
– Τα μέλη του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης φαίνεται πως μπαίνουν στο στόχαστρο μίας επίθεσης με αφορμή την απεργία πείνας των 300. Αλληλέγγυα μέλη του – μεταξύ αυτών και εσύ – δέχεστε εισαγγελικές κλήσεις για το αδίκημα και της «παράνομης διακίνησης μεταναστών». Τι έχετε να πείτε σε αυτό;
Έχουμε πλήρη συναίσθηση του πόσο εχθρική για την κυβέρνηση κίνηση είναι αυτή η απεργία πείνας. Αμφιβάλλω όμως κατά πόσο αυτό είναι αντιληπτό, όχι μόνο στον κόσμο ευρύτερα, αλλά και στενότερα στους κόλπους του λεγόμενου κινήματος αλληλεγγύης και υπεράσπισης δικαιωμάτων κτλ. Και αυτό κατά την εκτίμησή μου συμβαίνει διότι δεν είναι φανερό σε όλες του τις αποκαλυπτικές διαστάσεις το καθεστώς απαρτχάιντ που ισχύει εδώ και χρόνια στις χώρες της ΕΕ. Δεν πρόκειται απλώς για σύστημα διακρίσεων, πρόκειται περί κανονικού απαρτχάιντ με εκατομμύρια ανθρώπους σε καθεστώς εξαίρεσης από την ιδιότητα του πολίτη, με απόλυτο στόχο την άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τους δύναμης. Το κράτος φυσικά γνωρίζει πολύ καλά τι διακυβεύεται, και για αυτό προσπάθησε να τσακίσει την απεργία αυτή με κάθε τρόπο όσο ήταν νωρίς, πριν αρχίσει δηλ. να «αποδίδει», πριν αρχίσουν οι πρώτοι απεργοί να στέλνονται λιπόθυμοι στα νοσοκομεία.
Μέρος αυτής της προσπάθειας από μεριάς των αρχών, είναι και οι επαπειλούμενες εξωφρενικές διώξεις για ένα αδίκημα που και μόνο να διατυπώνεις τη φράση ότι έλαβε χώρα, κουρελιάζεται κάθε έννοια δικαίου, ηθικής και σοβαρότητας. Οι ηθικές δε αυτουργίες για τα αδικήματα της «διατάραξης κοινής ειρήνης» και της «φθοράς ξένης περιουσίας» είναι ακόμα γελοιωδέστερες, καθώς η φθορά είναι της τάξεως των 5 ευρώ και, επιπλέον, καμία ειρήνη δεν διαταράχθηκε με την εγκατάσταση απεργών πείνας σε άδειο κτήριο ύστερα και από πρόσκληση του Φοιτητικού Συλλόγου Νομικής.
Τα μέλη του Φ.Μ.Κ. διώκονται διότι είναι από την αρχή και αταλάντευτα στο πλευρό των αγωνιζόμενων μεταναστών, σε τέτοιο βαθμό, που τα χτυπήματα εναντίον μας επηρεάζουν άμεσα το ηθικό τους. Αυτό όμως που ιστορικά δεν μαθαίνουν ποτέ οι εξουσίες είναι ότι όταν υπάρχει απόλυτη πίστη στο δίκιο του αγώνα και αμοιβαία συντροφική αλληλεγγύη μέχρι τέλους, τα χτυπήματα χαλυβδώνουν το ηθικό των αντιστεκόμενων στην αδικία και στην βαρβαρότητα.
– Πολλοί λένε πώς η απεργία πείνας είναι υποκινούμενη. Ως εκ τούτου, δε θα είχε συμβεί αν μόνοι τους οι μετανάστες έπρεπε να πάρουν αυτή την απόφαση. Αληθεύει αυτό;
Αυτή είναι μια τόσο παράλογη «εκτίμηση» όσο θα ήταν να υποστήριζε το αμερικάνικο ναυτικό κατά την μάχη του Ειρηνικού πως στα αεροπλάνα των καμικάζι επιβαίνει κι ένας αξιωματικός που σημαδεύει τον πιλότο στο κεφάλι.
Πρόκειται για μια καραμπινάτη διαστροφή της λογικής για προπαγανδιστικούς λόγους από μεριάς των εκπροσώπων και υπαλλήλων του δουλοκτητικού καθεστώτος. Πώς μπορεί κάποιος να «σπρωχθεί» να υπομείνει ένα τέτοιο μαρτύριο; Όταν μάλιστα όλες οι συγκυρίες είναι εναντίον του; Τί άλλο έχει να κερδίσει εκτός από το να αναπνεύσει ελεύθερο αέρα, υποθηκεύοντας όμως τη ζωή και σωματική του ακεραιότητα; Είναι απλό: πώς θα μπορούσες εσύ να πείσεις κάποιον να θυσιάσει τη ζωή του για τα συμφέροντα τα δικά σου; Τί αντάλλαγμα θα είχες δηλαδή να του προσφέρεις για να πειστεί;
– Τι πιστεύετε πως διαφοροποιεί την προσπάθεια που έγινε από το Φόρουμ σε σχέση με άλλες μεταναστευτικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα και γιατί πιστεύετε πως σε αυτή τη συγκυρία δέχεται την επίθεση που δέχεται;
Αυτό που με υπερηφάνεια σας καταθέτω είναι πως το Φ.Μ.Κ. είναι μια δομή αυτο-οργάνωσης μεταναστών που απολαμβάνει της εμπιστοσύνης πολύ περισσότερων ανθρώπων από όσους το συναποτελούν ως συλλογικότητα. Οι πολύ λίγοι ντόπιοι που συμμετέχουμε ισότιμα σε αυτή τη δομή βοηθώντας με προσωπικές θυσίες να αναπτύσσεται, επίσης απολαμβάνουμε ως άτομα την εμπιστοσύνη τους. Αυτό αρκεί για να κατανοήσει κάποιος γιατί μας καλούν έναν-έναν να «παρέχουμε εξηγήσεις» ως υπόπτους για βαριά κακουργήματα που ουδέποτε τελέστηκαν – παρά μόνο στην φαντασία εκείνων που μας τα φορτώνουν.
– Ποιοι είναι οι άνθρωποι που συγκροτούν το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης; Ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο;
Δεν ξέρω ειλικρινά τι θα σας απαντούσαν οι υπόλοιποι σύντροφοι και συντρόφισσες του Φόρουμ – ειδικά σε αυτή τη συγκυρία όπου οι πολιτικοί χώροι που παραδοσιακά λογαριάζονταν στο πλευρό των κατατρεγμένων, των αδικημένων και αντιστεκόμενων αποδείχθηκαν «λίγοι», φοβισμένοι και χειραγωγούμενοι από τους τηλεοπτικούς εισαγγελείς. Εγώ θα σας απαντούσα με αρκετή δυσκολία πως «ανήκω» στο χώρο της αντιεξουσίας, καθώς ούτως ή άλλως προτιμώ απλώς να δηλώνω μέλος του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης.
– Η απεργία πείνας βρίσκεται στην 15η μέρα της. Οι απεργοί πείνας από πού βρίσκουν την αλληλεγγύη; Ποιοι είναι οι αλληλέγγυοι;
Οι απεργοί πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη υποστηρίζονται πρακτικά και πολιτικά από οριζόντιες πρωτοβουλίες και συνελεύσεις αλληλέγγυων, οι οποίες φροντίζουν τους απεργούς και οργανώνουν δράσεις αλληλεγγύης,. Επιπλέον, δεκάδες άλλοι άνθρωποι ανταποκρινόμενοι στα καλέσματα των παραπάνω περνούν καθημερινά από την Πατησίων και το Ε.Κ.Θ. για να εκφράσουν την συμπαράστασή τους στους απεργούς και να προσφέρουν στην υλικοτεχνική υποδομή του αγώνα πχ. μια σόμπα, μια κουβέρτα, χρήματα. Από τη μεριά της ηθικής στήριξης, καθημερινά καταφθάνουν κυριολεκτικά δεκάδες νέες ανακοινώσεις και δηλώσεις αλληλεγγύης από φορείς, συλλόγους, οργανώσεις και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο.
– Σε λίγες μέρες οι απεργοί πείνας θ’ αναγκαστούν γι’ ακόμη μία φορά θ’ αντιμετωπίσουν το ζήτημα της στέγασης. Φαίνεται πως ακόμα και στην απεργία πείνας τους, οι μετανάστες, αντιμετωπίζουν ξανά τα ζητήματα της καθημερινότητάς τους. Ανασφάλεια και καμία μόνιμη λύση. Τι πρόκειται να συμβεί;
Δεν γνωρίζω. Οι απεργοί δηλώσαν ξεκάθαρα ότι δεν πάνε πουθενά όταν θα βρίσκονται στην 20η μέρα απεργίας πείνας. Επομένως το ίδιο και μεις. Εύχομαι μόνο να μη χυθεί αίμα, αν τολμήσουν να τους βγάλουν έξω παρά τη θέλησή τους. Κατά την εκκένωση της Νομικής, παρά τρίχα αποτρέψαμε μία βουτιά θανάτου από την ταράτσα του κτιρίου. Θα συνιστούσα στις αρχές να αφήσουν τους ανθρώπους ήσυχους.
– Από τι εξαρτάται η επιτυχής έκβαση του αγώνα των απεργών πείνας; Τι δράσεις θα ακολουθήσουν στο αμέσως επόμενο διάστημα σε ένδειξη αλληλεγγύης;
Από την «ποιότητα», την ενότητα και τη διεύρυνση της αλληλεγγύης. Ο λόγος των απεργών, ανόθευτα ταξικός, ανόθευτα θα πρέπει να μεταφερθεί από τους αλληλέγγυους στο σπίτι πχ της γιαγιάς μου και της κάθε γιαγιάς. Μιλάω σχηματικά, για να καταδείξω πως το ζήτημα εδώ δεν έχει να κάνει μονάχα με 300 μετανάστες – ούτε καν με το μεταναστευτικό γενικώς. Έχει να κάνει με το πώς πορεύεται αυτή η κοινωνία, σε τι κακά στενά μας έχουν στριμώξει, με το ποιος πληρώνει τα σπασμένα και με το ποιος θα έπρεπε κανονικά να τα πληρώνει. Το λέμε και το ξαναλέμε: η μισή εργατική τάξη (οι μετανάστες) δεν μπορεί να μιλήσει, να κυκλοφορήσει, να διεκδικήσει. Όχι μόνο δεν ευθύνεται για τα δεινά που δοκιμάζει τελευταίως η άλλη μισή (οι ντόπιοι εργαζόμενοι και άνεργοι), αλλά μονάχα με τη βοήθεια της μπορεί ο κόσμος του μόχθου να κατακτήσει την αξιοπρέπεια που του αξίζει ως παραγωγός του πλούτου. Αν γίνει κατανοητό αυτό από την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, ότι δηλ ο αγώνας αυτός όχι μονάχα την αφορά, αλλά είναι κατ’ ουσίαν δικός της αγώνας, τότε η απεργία θα δικαιωθεί και θα νικήσει.
