«Ντοπαρισμένος είναι όποιος πιάνεται ντοπαρισμένος», δήλωσε ο εξπέρ σε αυτά τα πράγματα (μάνατζερ κ.λπ., του Κεντέρη και Θάνου) Χρήστος Τζέκος. Οι αρσιβαρίστες μας στάθηκαν άτυχοι. Κάποιος τους κάρφωσε; Τυχαία έγινε η εξέταση; Εάν δεν συνέβαινε, ωραία και καλά θα πηγαίναμε στους Ολυμπιακούς, θα δρέπανε και τα… ντοπαρίσματά τους, να τα μετάλλια! – και ελόγου μας θα ξελαρυγγιαζόμαστε στα «Ζήτωωω!», κορδωμένοι για το μεγαλείο της φυλής.
Του Δημήτρη Κυριαζή
Πόσοι από τους πρωταθλητές των Ολυμπιακών είναι ντοπαρισμένοι; Κανένας δεν το ξέρει… – μιλάμε για όλες τις χώρες. Το βέβαιον είναι, ότι όλοι οι των Ολυμπιακών αγώνων αθλητές, κατά περιόδους, μικρότερες ή μεγαλύτερες, έχουν καταπιεί ντόπα… ανεξάρτητα αν έχει πιστοποιηθεί ή όχι – αυτή η γνώμη είναι η κυριαρχούσα σε αθλητικούς και γενικότερους κύκλους. (Απόδειξη, ότι η πιστοποίηση του ντοπαρίσματος έγινε πολλά χρόνια αργότερα από τότε που οι πρωταθλητές νίκησαν, όταν αυτές οι ουσίες σαραβάλιασαν τον οργανισμό τους).
ΟΛΟΙ ανεξαίρετα (αθλητές, γιατροί, προπονητές…) δηλώνουν, ότι προπαντός στους νέους και νέες που κάνουν πρωταθλητισμό, τους χορηγούν, παίρνουν διάφορα αναβολικά και από μικρή ηλικία και με τη… φούχτα… Αυτές οι ουσίες δεν αναπτύσσουν κάποιες δυνατότητες του οργανισμού που αλλιώς δεν θα αναπτύσσονταν; Ασφαλώς. Το πρόβλημα με τις απαγορευμένες είναι ότι αυτές είναι και επιβλαβείς.
Το γενικό συμπέρασμα: οι νίκες στους ολυμπιακούς αγώνες – και όχι μόνον – δεν οφείλονται στις φυσιολογικές ιδιότητες, ας πούμε, αυτές που του καθενός το DNA προσδιορίζει, αλλά στις φαρμακοβιομηχανίες, στο ποια θα εφεύρει αποτελεσματικότερες ουσίες και στην περίπτωση των απαγορευμένων, αυτές που ακόμα δεν θα ανιχνεύονται. Είναι οι Ολυμπιακοί και το πανηγύρι, το «διαφημιστήριο» των γιγαντιαίων πολυεθνικών επιχειρήσεων που με το «σποντάρισμα» αποχτάνε το αποκλειστικό δικαίωμα διαφήμισής τους – τις γελοιότητες τις ζήσαμε και στους δικούς μας – όπως, βέβαια, είναι και «διαφημιστήριο» των φαρμακευτικών επιχειρήσεων αναβολικών, που ο ετήσιος τζίρος τους ξεπερνά τα 19 δις δολλάρια! – στη χώρα μας καταμετριούνται 11 εκατομμύρια κουτιά με αναβολικά…
Τι σχέση έχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αρχαίας Ελλάδας με τους τωρινούς; Καμία! Τι σχέση έχει το στεφάνι του Ολυμπιονίκη, ο κότινος αγριελαίας; Καμία! Το πνεύμα της ειρήνης, κατάπαυση εχθροπραξιών; Η ολυμπιακή φλόγα διατρέχει τη γη και το ανθρώπινο αίμα ποτίζει τη γη… Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη – Ισραήλ, Ασία, Αφρική, Λ. Αμερική… Να κατεβεί το αρχαίο πνεύμα – που το καλεί ο εθνικός μας ποιητής – να στεφανώσει τι; Τη ντόπα και τους σπόνσορες των Ολυμπιακών, πολυεκατομμυριούχους επιχειρηματίες; Που έχουν βρει ένα παγκόσμιο ταμπλό για διαφήμισή τους;
Αλλά, και τα ολυμπιακά αγωνίσματα των προγόνων μας προς τα οποία θέλανε να στρέψουν, να διαπαιδαγωγήσουν τους νέους είχανε πρακτικούς στόχους. Για παράδειγμα: το ακόντιο – με αυτό πολεμούσαν, κατατροπώνανε τον εχθρό΄ το λιθάρι, το ίδιο΄ η πάλη, το ίδιο΄ ο Φειδιππίδης, δεν έτρεξε από το Μαραθώνα στην Αθήνα για… ρεκόρ, αλλά για να φέρει το άγγελμα της νίκης. Και ασφαλώς με τον αθλητισμό, γενικά, αποβλέπανε σε υγιείς ανθρώπους.
Στην εποχή μας, αν ένας αθλητής, π.χ., τρέξει τα 100 μ. σε 10,7 δευτερόλεπτα, τι προσφέρνει στο καλό, στην ευτυχία της ανθρωπότητας… Το ίδιο με όλα τα αγωνίσματα – τίποτα… Η τεχνολογική ανάπτυξη, έχει κάνει όλα αυτά χωρίς αξία. Μπορεί να υποστηριχτεί ότι αυτά τραβάνε τη νεολαία προς τον αθλητισμό, τον απομακρύνουν, π.χ., από ναρκωτικά και ανάλογες ζημιογόνες συμπεριφορές. Η πράξη βεβαιώνει ότι δρα έτσι σε ασημαντότατο ποσοστό της νεολαίας…
Δηλαδή, ο αθλητισμός είναι άχρηστος; ΚΑΘΟΛΟΥ! Εντελώς το αντίθετο! Αλλά ένας αθλητισμός με σωστό προσανατολισμό, που στοχεύει να συμβάλλει, να ενισχύσει την υγεία όλου του πληθυσμού. Έτσι πρόχειρα «ρίχνω» κάποιες ιδέες:
- Υποχρεωτική γυμναστική – άθληση και στις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης – και στ’ αντίστοιχα ιδιωτικά ιδρύματα.
- Γήπεδα αθλητισμού και στο τελευταίο χωριουδάκι (γιατί σε όλα ανεξαιρέτως τα χωριά, τα καλοκαίρια γεμίζουν από νέους) και στα μεγαλύτερα, στελεχωμένα με ειδικό προσωπικό
- Σε κάθε γειτονιά των πόλεων ελεύθεροι χώροι, πάρκα για να μπορούν να κάνουν τις βόλτες τους, τζόκιν, όσοι θέλουν, και με άλλες εγκαταστάσεις αθλητισμού
- Προπαντός στις μεγάλες επιχειρήσεις – με πέραν κάποιου αριθμού εργαζόμενους – να υπάρχει χώρος γυμναστικής και για κάποια λεπτά τη μέρα να μπορούν να γυμνάζονται οι εργαζόμενοι.
Με μια λέξη, το βάρος πρέπει να ριχτεί στη μαζική γύμναση και άθληση όλου του λαού – αυτά συμβάλλουν στη «μαζική», ας πω, υγεία κι όχι κάποιος πρωταθλητής μέσα στη γενική, αθλητική ξηρασία που δέρνει τη χώρα… Με ένα μικρό ποσό από τα 14 δις ευρώ που μας στοίχισαν οι Ολυμπιακοί αγώνες (οι φαραωνικές κατασκευές, που σιγά – σιγά καταστρέφονται, κ.λπ.), μπορούσαν να γίνουν όλα τα αθλητικά γήπεδα κλπ που παραπάνω ανέφερα…
Κλείνω με την άποψη, πως τ’ αναβολικά – και αυτά που θεωρούνται μη επιβλαβή – πρέπει ν’ απαγορευτούν αυστηρότατα σε όλους τους αθλούμενους νέους/ες, κι ας μην πάρουμε ποτέ ούτε ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς – καρικατούρα, προσβολή των Ολυμπιακών των αρχαίων προγόνων μας.
