Δε χρειάστηκε παρά μόνο ένας μήνας ώστε η πίστη στο διάλογο να μετατραπεί στην αναγκαιότητα να επέμβει η αστυνομία.
Στις 6 Ιούνη ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης δήλωνε στην Εφημερίδα των Συντακτών:
“Εγώ δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να καλέσω τα ΜΑΤ. Στόχος μας είναι με διάλογο και σωστή πληροφόρηση να ενημερωθεί σωστά η τοπική κοινωνία των Χανίων και να βρεθεί λύση”
Ο διάλογος όμως δεν εξελίχθηκε όπως θα περίμενε ο πρύτανης. Η άλλη πλευρά είχε και έχει πολλά και ισχυρά αντεπιχειρήματα. Και ο τρόπος δράσης της πρυτανείας έδειξε ασέβεια προς την τοπική κοινωνία, την ιστορία του τόπου, πέφτωντας από το ένα μεγάλο ατόπημα στο άλλο.
Έτσι ώστε, σήμερα, ούτε ένα μήνα μετά, ο ίδιος άνθρωπος που εξέφραζε την πίστη του ότι μέσω του διαλόγου και της σωστής πληροφόρησης η τοπική κοινωνία θα στηρίξει την απόφαση της πρυτανείας, βρίσκει πάτημα στο πόρισμα της Αρμόδιας Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Πολιτισμού που επισημαίνει την αναγκαιότητα εργασιών για την αποκατάσταση του κτιρίου της Μεραρχίας Κρητών και ετοιμάζεται να καλέσει τα ΜΑΤ. Για να δώσει στους “επενδυτές” ένα “καθαρό” κτίριο.
“Όπου δεν τύπτει λόγος, τύπτει ράβδος“, κ. Διγαλάκη;
Όμως, πέραν της πιθανότητας εισβολής των ΜΑΤ, υπάρχει και κάτι βαθύτερο που προέκυψε από τη σχετική συνέντευξη τύπου του πρύτανη (στην οποία ως εφημερίδα δεν καλεστήκαμε). Η πεποίθηση του κ. Διγαλάκη ότι το δημόσιο συμφέρον και η διάσωση των ιστορικών μνημείων διασφαλίζεται από τη μετατροπή τους σε boutique ξενοδοχεία, φανερώνοντας έτσι ότι ο λόγος της πρυτανείας δεν είναι ουδέτερος, αλλά έχει ξεκάθαρη πολιτική κατεύθυνση, νεοφιλελεύθερη.
Το θέμα τώρα πλέον είναι, αυτό πιστεύει και το Υπουργείο Πολιτισμού;
