Ύστερα από την έκδοση του βιβλίου μου «ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η ζωή της Έλενας Σκυλίτση – Βενιζέλου» – είναι μια σύντομη και εκλαϊκευμένη ιστορία – σκέφτηκα να γίνει κάτι διαφορετικό. Να δημιουργηθεί μια τηλεοπτική σειρά που να παρουσιάζει την ιστορική διαδρομή, των ανθρώπων αυτών που σφράγισαν μισό αιώνα περίπου την Ιστορία της Ελλάδος, παρουσιάζοντας έτσι ένα τμήμα από την αιώνια κληρονομιά του Έθνους μας, δεδομένου ότι ο Βενιζέλος είναι από τις ιστορικές φυσιογνωμίες που αντέχουν και θα αντέχουν στους προβολείς της δημoσιότητας.
Πιστεύοντας ότι πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται ή διψούν για Ιστορία, αξίζει τον κόπο να τους μεταφέρουμε σε μια άλλη ιστορική εποχή. Αν κανείς αντλήσει στοιχεία από το βιβλίο μου και με άλλα συμπληρωματικά που ετοιμάζω, θα είναι ένα πλούσιο υλικό για την προτεινόμενη εργασία. Το γεγονός ότι κάποια ντοκυμαντέρ που παρουσιάστηκαν και που ήσαν αρκετά σύντομα και αφορούσαν μόνον το Βενιζέλο και το βασιλιά Κωνσταντίνο, δεν εμποδίζουν να παρουσιαστεί:
- Η ζωή του Βενιζέλου με την πρώτη του γυναίκα Μαρία Κατελούζου, που του ‘δωσε τον Κυριάκο και το Σοφοκλή.
- Τον ερωτικό δεσμό του με την όμορφη Χανιώτισσα χήρα, Παρασκευούλα Μπλουμ, γύρω στα 1900.
- Την τελική φάση του γάμου του με την πλούσια Αγγλοχιώτισσα Έλενα Σκυλίτση, που εκτός των άλλων φιλανθρωπικών έργων της, ίδρυσε το Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» στα 1927.
Επίσης η Ιστορία αυτή έχει και άλλες πηγές εμπλουτισμού, όπως:
- Το γαμήλιο ταξίδι των Βενιζέλων στην Αμερική τον Οκτώβριο του 1921.
- Η παραμονή τους στο Παρίσι, που τόσο αγάπησαν και πέθανε εκείνος, αλλά και το Λονδίνο όπου έζησε και πέθανε εκείνη.
- Τις απόπειρες δολοφονιών του κλπ., θέματα δηλ. που συνθέτουν τμήματα της ζωής των, ζωής αίγλης και ταπείνωσης.
Οι μεγάλες προσωπικότητες αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και η μεταφορά της ζωής των στην τηλεόραση, νομίζω, θα είχε μεγάλη απήχηση και ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να δει σήμερα ο άνθρωπος, μέσα σε μια γενική κρίση που διέρχεται η κοινωνία μας. Επειδή δε, δεν είναι εύκολο να διδάσκει κανείς ηθική, να δίνει μαθήματα πατριωτισμού, ήθους, φιλίας ή ειλικρίνειας, ο Βενιζέλος τ’ απέδειξε περίτρανα, χωρίς φυσικά να είναι κι’ αυτός σαν το απάτητο χιόνι, όπως έχει γράψει ένας βιογράφος του.
Όλ’ αυτά καλείται ο σκηνοθέτης να τα εναρμονίσει, με μηνύματα διαχρονικής αξίας, χρήσιμα στους δύσκολους καιρούς μας. Μια τέτοια φιλόδοξη δουλειά θα μπορούσε να «ντυθεί» με ανάλογη μουσική της εποχής που αναφέρονται τα γεγονότα. Τέλος, αν νομίζετε ότι η προσπάθεια αυτή μπορεί να ευδοκιμήσει, επιλέγοντας την κατάλληλη λύση, απ’ εκεί και πέρα είμαι στη διάθεσή σας.
Με εκτίμηση
Γ. Ρήγας
