«…Τη μιαν ημέρα έτρεμα
την άλλην ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο
μέσα στο φόβο
πέρασε η ζωή μου…» (Μίλτος Σαχτούρης)
Της Ροδάνθης Κουμή
Άραγε πόσοι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν μέσα τους το φόβο αυτό;
Άραγε πόσοι άνθρωποι δεν τολμούν να τον εκφράσουν με λόγια και κρύβονται πίσω από αυτόν;
Πόσοι άνθρωποι δίπλα μας δεν τολμούν να κάνουν την διαφορά στην ζωή τους επειδή τους κρατεί δέσμιος αυτός ο φόβος;
«Ο φόβος του αγνώστου»!
Το άγνωστο ,το ανεξερεύνητο,το “δεν γνωρίζω”.
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας δεχόμαστε μηνύματα περί σιγουριάς. Να είμαστε με τους όμοιούς μας, να μένουμε σε αυτά που γνωρίζουμε καλά. Αλλά πόσα χάνουμε άραγε από το φόβο μας για το άγνωστο;Τι βρίσκεται εκεί πέρα; Στην άγνωστή μας ζώνη;Τι γίνεται αν εμείς θελήσουμε να σπάσουμε τα δεσμά αυτού του φόβου και να πάμε παραπέρα;Τι θα μπορούσε να μας συμβεί αν εξερευνούσαμε απάτητα μονοπάτια και απάτητες κορυφές της ζωής ;
Στην άγνωστη λοιπόν αυτή ζώνη που λέγεται φόβος του αγνώστου μας περιμένει μια καινούργια ζωή.Ένα καινούργιο μονοπάτι ,με καινούργιες εικόνες και εμπειρίες.
Εκεί στην αντίπερα όχθη του φόβου μας βρίσκεται το μεγάλωμά μας. Η ωριμότητά μας. Η εξέλιξή μας!
Πρέπει οι άνθρωποι να τολμήσουν …
Οφείλουν οι άνθρωποι να ανακαλύψουν νέους κόσμους.Ο φόβος αυτός δεν είναι αληθινός είναι πήλινος.
Σπάει ,θρυματίζεται,χάνεται,γίνεται στάχτη αρκεί να κινήσουμε την σκέψη μας και μόνο.Φανταστείτε να σκέφτονταν έτσι οι πρόγονοί μας, οι μεγάλοι εξερευνητές, οι επιστήμονες.. Θα ζούσαμε ακόμα στις σπηλιές!
Εάν είμαστε έτοιμοι να καλωσορίσουμε το άγνωστο, τότε γνωρίζουμε ήδη το μυστικό για να παραμείνουμε νικητές σε όλες τις ήττες και τις αποτυχίες!
