Η διαχρονική καταβαράθρωση των ηθικών αξιών στην μετεπαναστική πορεία του Ελληνικούς Γένους και το σημερινό κίνημα της πατάτας, φέρνει στη μνήμη των πανελλήνων, τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος με τις διεθνείς και πολυποίκιλες εμπειρίες του εξελέγη στις 2 Απριλίου 1827 από την Γ’ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας Κυβερνήτης της Ελλάδος.
Οι δολοφονικές όμως σφαίρες των Μαυρομιχαλαίων στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 στην είσοδο του ναού του Αγίου Σπυρίδωνα του Ναυπλίου, του απέκοψαν το νήμα της ζωής του και μαζί και την ολοκλήρωση του έργου του. Με τον τραγικό του θάνατο εξέλειψε παντελώς από την δύσμοιρη Ελλάδα και η αξιοκρατία, με αποτέλεσμα να κυριαρχούν στο δημόσιο βίο της χώρας μας οι άσχετοι, οι κομπιναδόροι και οι κλέπτες.
Ο πρώτος Κυβερνήτης της χώρας μας, σαν άλλος Μωυσής έφερε το 1828 από την Ελβετία, για τον τότε πάμπτωχο, άστεγο, πεινασμένο και εξαθλιωμένο λαό τον παντελώς άγνωστο μέχρι τότε σπόρο της πατάτας.
Αναμένοντας στο λιμάνι της Αγκόνας στις 6 Νοεμβρίου του 1827 το πλοίο του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, που θα τον μετέφερε στην Ελλάδα, για να αναλάβει τα υψηλά του καθήκοντα ή όπως έγραψε ο ίδιος, για να αναλάβει τον ουρανόθεν επικαταβαίνοντα επί των ύμων του Σταυρόν, θα γράψει μια επιστολή προς την Ελβετία, που έμελλε να αλλάξει τις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων, για τα επόμενα 180 χρόνια, μέχρι των ημερών μας.
Η επιστολή αυτή απευθυνόταν σε ένα Ελβετό Γεωπόνο στη Γενεύη, προκειμένου να αποστείλει στους πεινασμένους Έλληνες σπόρους γεωμήλων (πατάτας).
Εάν ερωτηθούν οι σημερινοί Έλληνες, για το έργο του Καποδίστρια, ολίγοι θα το γνωρίζουν, οι περισσότεροι όμως ξέρουν, ότι αυτός έφερε την πατάτα από το εξωτερικό, που αποτελεί ένα από τα βασικότερα γεωργικά προϊόντα, που προμηθεύονται τα ελληνικά νοικοκυριά.
Στη σημερινή εποχή της δεινής οικονομικής κρίσης, που διέρχεται η πατρίδα μας, ο Καποδίστριας «ταΐζει» πάλι τους δυστυχισμένους Έλληνες!!!
Δύο φίλοι από την Κατερίνη έφεραν την επανάσταση της πατάτας, προς ανακούφιση και στήριξη των λαϊκών στρωμάτων και προς καταπολέμηση και απομόνωση των μεσαζόντων, που κατατρώγουν την ικμάδα των Ελλήνων παραγωγών και καταναλωτών μεταπολεμικά, με τις ευλογίες και την ανοχή του επίσημου κράτους.
Αυτοί οι δύο φίλοι ήταν ο πυρήνας μιας εθελοντικής ομάδας. Σύντομα ανέλαβαν δύο πολύ συγκεκριμένες δράσεις, οι οποίες ξέφυγαν από τα στενά όρια της Πιερίας και απόκτησαν πανελλαδικό χαρακτήρα. Οι δύο άνδρες και οι δράσεις τους, είχαν γίνει ο εφιάλτης του «κεφαλαίου».
Πρόκειται για τον Ηλία Τσολακίδη και τον Κωνσταντίνο Τζομίδη, οι οποίοι το φθινόπωρο του 2007 ίδρυσαν την Εθελοντική Ομάδα Δράσης Πιερίας. Έγιναν γνωστοί από το κίνημα: «Δεν Πληρώνω», στο οποίο οι χρήστες της ΠΑΘΕ ηρνούντο να πληρώσουν το αντίτιμο των διοδίων, που προορίζονταν να μπει στην τσέπη ιδιώτη.
Όμως έγιναν περισσότερο γνωστοί από το «κίνημα της πατάτας». Η ιδέα τους να φέρουν σε άμεση επαφή τους παραγωγούς με τους καταναλωτές, αν και εξαιρετικά απλή, έφερε ολόκληρη επανάσταση στην ελληνική κοινωνία.
Οι δύο φίλοι του ελληνικού βορρά, ο Τσολακίδης είναι ο οργανωτικός, γεννήθηκε στην Κατερίνη και μεγάλωσε στη Γερμανία, όπου είχε μεταναστεύσει η οικογένειά του. Εργάζεται ως Τεχνικός Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κολλεγίου Αθλητικών Επιστημών του Μονάχου.
Από τις δράσεις του ξεχωρίζουμε, τον αγώνα του με τους συμπολίτες του για άρνηση πληρωμής των διοδίων, για την περιφρούρηση του Ολύμπου και την μη πληρωμή του χαρατσιού της ΔΕΗ.
Ο δεύτερος επικεφαλής της ομάδος Κ. Τζομίδης είναι ο εκτελεστικός, αυτός είναι ο συνιδρυτής και έχει αναλάβει αυτόν τον τομέα. Είναι αυτός που έχει τρέξει το εγχείρημα της «διακίνησης της πατάτας». Ήρθε σε επαφή με τους παραγωγούς του Νευροκοπίου και σύντομα άρχισε τη διανομή με πολύ φθηνές τιμές στο μεγαλύτερο μέρος της Αττικής, της Θεσσαλονίκης και σε πόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδος.
Η ομάδα έχει Καταστατικό και οι δράσεις που αναλαμβάνουν τα 2.156 εγγεγραμμένα μέλη της, ενοχλούν και θίγουν τα διάφορα συμφέροντα.
Αλλά ας επανέλθουμε στην πρωτοβουλία του Καποδίστρια, για τον ερχομό της πατάτας από την Ελβετία, προκειμένου να εκθρέψει τους πεινασμένους Έλληνες.
Να παραλληλίσουμε τον ίδιο με τον Μωυσή και να ταυτίσουμε την πατάτα με το μάννα, ως προς τον προορισμό τους, να τραφούν ο λαός του Ισραήλ και ο λαός της Ελλάδος, που ήταν πεινασμένοι.
Ας επισημάνουμε στη συνέχεια τα κοινά στοιχεία, που χαρακτηρίζουν τους δύο λαούς, σε δύο περιόδους της ιστορικής τους πορείας.
Η σκλαβιά των Ελλήνων στους Τούρκους και των Ισραηλιτών στους Αιγυπτίους, για τετρακόσια περίπου χρόνια.
Ο λαός του Ισραήλ έκανε την επανάστασή του, με δεδομένη την πίστη του στο Θεό και τον Μωυσή, ενώ ο ελληνικός λαός έκανε τη δική του, στο όνομα της Αγίας και αδιαιρέτου Τριάδος και εμπιστοσύνη στην «Αόρατη Αρχή» υπονοώντας την Ρωσία και τον Καποδίστρια που κινούσε τα νήματα.
Οι Ισραηλίτες βίωσαν το αίσθημα της πείνας στην έρημο, ο δε Ελληνικός λαός εθεμελίωσε αυτό το αίσθημα στην ακαλλιέργητη γη του και ο Ιμπραήμ κατέκαψε ότι υπήρχε.
Το μάννα ήλθε στον λαό του Ισραήλ από τον ουρανό ίσον από του πουθενά, όπως και η πατάτα στους Έλληνες από το ανέλπιστο.
Στο βιβλίο της Εξόδου της Παλαιάς Διαθήκης, αναφέρεται το φυτό κόριον, όπως και η πατάτα είναι φυτό.
Η γεύση της πατάτας είναι γλυκιά, όπως και το μάννα έχει γεύση σαν μέλι.
Έχουμε αντιστοιχία των λόγων του Μωυσή: «Πλήσατε το γόμορ του μαν εις αποθήκην εις τας γεννεάς υμών το άρτιον, ον εφάγατε υμείς εν τη ερήμω».
Έτσι και γενεές επί γενεών Ελλήνων γνωρίζουμε όλοι το δικό μας μάννα, που οι πεινασμένοι μας πρόγονοι έφαγαν.
Μπορεί κανείς να μη συνδυάσει το μεγάλο θαύμα του Θεού, με την διάβαση των Ισραηλιτών από την Ερυθρά Θάλασσα, οδηγούμενοι προς τον δρόμο της Ελευθερίας, με το μεγάλο θαύμα του Θεού, και ήττας του τουρκο – αιγυπτιακού στόλου στον κόλπο του Ναυαρίνου και που οδήγησε τους προγόνους μας στην πολυπόθητη λευτεριά;
Μωυσής και Φαραώ – Ιωάννης Καποδίστριας και Ιμπραήμ. Οι πρωταγωνιστές παράλληλων γεγονότων.
Οι Ισραηλίτες οδηγήθηκαν από τον Μωυσή στη γη της επαγγελίας. Ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε αποστολή να οδηγήσει τους Έλληνες στην εθνική ανεξαρτησία και εθνική ολοκλήρωση στην πρόοδο και στην ανάπτυξη και γενικά στην ανασύνταξη του μπαρουτοκαπνισμένου Έθνους μας.
Μήπως πρέπει εμείς – οι πάντα ευκολόπιστοι και πάντα προδομένοι Έλληνες – να διερωτηθούμε, αν γεννεσιουργοί αιτίες όλων των κακών και των δεινών που μας βρήκαν και που όχι μόνο υποφέρουμε από αυτά, αλλά ο λαός μας αργοπεθαίνει, είναι η άκρατη Δημοκρατία και η ελεύθερη οικονομία αντάμα με την παγκοσμιοποίηση; Ασφαλώς σε αυτές τις ομπρέλλες καταφεύγουν και βρίσκουν κάλυψη οι ημεδαποί και οι αλλοδαποί εχθροί της δύσμοιρης πατρίδας μας.
Φωκίων Θ. Βερυκάκης
Επίτιμος Διευθυντής
Πολυτεχνείου Κρήτης
