Ο πύργος του Αληδάκη βρίσκεται στο πανέμορφο ορεινό χωριό Εμπρόσνερο του Αποκόρωνα στο οποίο φτάνουμε πηγαίνοντας δεξιά από τις Βρύσσες.
Ένα τμήμα του πύργου, που αξίζει να τον επισκεφτείτε, υπάρχει ακόμα και μάλιστα σε καλή κατάσταση, αλλά ένα μεγάλο μέρος του δυστυχώς είναι υπό κατάρρευση.
Είναι καθήκον της πολιτείας να συντηρήσει το μνημείο αυτό, να το αναπαλαιώσει, να βάλει μια πλακέτα που να λέει περιληπτικά την ιστορία του και να γίνει επισκέψιμο.
Ο Αληδάκης ήταν ένας πολύ αιμοβόρος γενίτσαρος που μέσα στο κάστρο του καταλύθηκε από τους ανυπότακτους Σφακιανούς.
Οι πολεμίστρες του πύργου παραμένουν ανέπαφες καθώς και αυτό το τμήμα που γινόταν η ανταλλαγή των πυροβολισμών.
Παραθέτουμε στη συνέχεια απόσπασμα από το βιβλίο του Πάρι Κελαϊδή «Ριζίτικα για τα Σφακιά» σελ 68-69, με τίτλο «Το τραγούδι του Αληδάκη»
Το τραγούδι του Αληδάκη
Σα θέλετε να μάθετε, ακούσετε λιγάκι,
πως τον εσυγυρίσασι το δόλιο Αληδάκη.
Είντα λογιώς οι γαργεροί στον Πύργο τον εκλείσα(ν),
την αφορμή πως ήτανε που τον εκαταλύσα(ν)…
[το πλήρες κείμενο αποτελείται από 573 στίχους].
Σφακιά, 1755… Μετά την καταστολή της επαναστάσεως του Δασκαλογιάννη και την καταστροφή της επαρχίας, οι λίγοι (σχετικά) Σφακιανοί που ‘χαν μείνει ζωντανοί αντιμετώπιζαν καινούργιο κίνδυνο.
Δεν ήταν τώρα ο τακτικός τούρκικος στρατός, αλλά ο φοβερός άρχοντας του Αποκορώνου Ιμπραήμ Αγάς Αληδάκης – πάμπλουτος, πανίσχυρος και αιμοβόρος – που είχε την έδρα του στο χωριό Μπρόσνερο.
Είχε υποτάξει εντελώς τους Αποκορωνιώτες κι η τρομερή φήμη του δέσποζε πολύ πέρα απ’ την επαρχία αυτή. Μόνο οι Σφακιανοί αψηφούσαν την παντοδυναμία του και την οργή της εκδικήσεώς του: Κατέβαιναν στους κάμπους του και αρπούσαν μερικά από τα αναρίθμητα αιγοπρόβατα και βόδια που είχε.
Εξαγριωμένος ο Αγάς από την «προσβολή», λογαριάζει να κάμει ολόκληρη εκστρατεία εναντίον του «ψηλού τόπου». Μα οι Σφακιανοί πληροφορούνται τα σχέδιά του κι αντιδρούν με τον κατάλληλο τρόπο: Αντί να περιμένουν να ολοκληρώσει εκείνος την προετοιμασία του και να τον «υποδεχτούν» στο χωριό τους, τον «επισκέφτηκαν» οι ίδιοι στο δικό του.
Βέβαια ο πύργος του είχε τη φήμη του απόρθητου. Κι ο Αληδάκης, πραγματικό παλικάρι. Οι διακόσιοι σωματοφύλακές του, διαλεγμένοι ένας κι ένας. Και πέρα απ’ αυτούς, πάμπολλοι οι μισθοφόροι στρατιώτες. Έτσι η επιχείρηση ήταν δύσκολη.
Έγινε μάχη ομηρική. Αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθεί ο Αγάς κι οι περισσότεροι απ’ τους συμπολεμιστές του, ενώ οι υπόλοιποι διασκορπίστηκαν. Ευνόητο, πως κι οι επιτιθέντες είχαν αξιόλογες απώλειες.
Ακολούθησε αρπαγή όλου του πλούτου που είχε συγκεντρώσει ο τοπικός τύραννος. Και η κλοπή των αμέτρητων ζώων του θεωρείται από μερικούς σαν η αρχή ενός εθίμου, που απλώθηκε στα Σφακιά: της ζωοκλοπής.
