Στη Γενική Απεργία της 23ης Φεβρουαρίου 2011 δεν μπορούμε παρά να είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων που περικόπτεται ο μισθός και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Είμαστε στο πλευρό των ανέργων, των φτωχών και των εξαθλιωμένων, των συνταξιούχων που μειώνεται η σύνταξή τους.
Η πολιτική της κυβέρνησης, του μνημονίου και της τρόικας είναι μονομερής σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχότερων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, περιορίζει ασφαλιστικά, εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, είναι σε βάρος κοινωνικών κατακτήσεων όπως είναι η Δημόσια Υγεία, η Παιδεία, η Κοινωνική Ασφάλιση.
Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η δηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης για ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας 50 δισεκατομμυρίων ευρώ: Λιμάνια, αεροδρόμια, παραλίες όπως των Αγίων Αποστόλων και του Λαφονησιού στα Χανιά, δημόσιες εκτάσεις όπως η πρώην αμερικάνικη βάση των Γουρνών κινδυνεύουν με εκποίηση με fast track επενδύσεις παρακάμπτοντας την περιβαλλοντική νομοθεσία. Ακόμη κι η διαχείριση των σκουπιδιών αντί να αντιμετωπιστεί με μείωση, ανακύκλωση και λιπασματοποίηση, επιχειρείται να δοθεί ως εργολαβία σε ιδιωτικά συμφέροντα που προωθούν την καύση των σκουπιδιών παράγοντας καρκινογόνες διοξίνες χρεώνοντας ταυτόχρονα πολλαπλάσιες τιμές.
Η πολιτική της κυβέρνηση βαθαίνει την ύφεση και δε δίνει λύση, ωθώντας ολοένα και μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού στην εξαθλίωση, την ανεργία, την περιθωριοποίηση. Στην οικονομική αυτή κρίση φτάσαμε εξαιτίας της κατασπατάλησης χρημάτων του ελληνικού λαού για τα ολυμπιακά έργα, πολλά από τα οποία παραμένουν σήμερα εγκαταλελειμμένα, εξαιτίας της δικομματικής διαφθοράς (σκάνδαλα SIEMENS και Βατοπεδίου), εξαιτίας της διάλυσης της αγροτικής οικονομίας και της εξάρτησης της χώρας μας από εισαγόμενα καύσιμα.
Πρόκειται για μια διεθνή κρίση: Η ίδια όμως λογική κατάργησης του κοινωνικού κράτους, της Δημόσιας Παιδείας και Υγείας, στοιχειωδών κατακτήσεων όπως οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας προωθείται σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, οδηγώντας στην εξέγερση στην πολιτεία Γουισκόνσιν, όπου 80.000 διαδηλωτές κατέλαβαν το τοπικό Κοινοβούλιο. Ταυτόχρονα, η πολιτική διαφθορά, η εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, οι κοινωνικές ανισότητες, η άρνηση στοιχειωδών πολιτικών δικαιωμάτων και τα αυταρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα οδηγούν αυτές τις μέρες σε εξεγέρσεις σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, τις οποίες πυροδότησε η εκρηκτική αύξηση στις τιμές των βασικών τροφίμων, μιας και πλέον κάποιοι κερδοσκοπούν με τις τιμές των τροφίμων στο χρηματιστήριο, ενώ μεγάλες αγροτικές εκτάσεις σε φτωχές χώρες σταματάνε να παράγουν τρόφιμα και στρέφονται στην παραγωγή βιοκαυσίμων.
Οι εξεγέρσεις αυτές είναι ελπιδοφόρες και δείχνουν ότι σε όλο τον κόσμο οι πολίτες διεκδικούν δημοκρατία, δικαιώματα, κοινωνικό κράτος, υγεία και περίθαλψη για όλους. Λύση στην κρίση είναι η στροφή σε μια πράσινη οικονομία και κοινωνία, στηρίζοντας την εργασία και όχι την ανεργία, στηρίζοντας τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας προς όφελος των απλών πολιτών, της αποκέντρωσης και της απεξάρτησης από το πετρέλαιο, στηρίζοντας τη στροφή σε ποιοτικά βιολογικά αγροτικά προϊόντα και την τοπική οικονομία κόντρα στις πολυεθνικές, στηρίζοντας τον πληθυσμό της υπαίθρου με διατήρηση κι ενίσχυση των σχολείων του, με εναλλακτικό τουρισμό που αναστηλώνει παραδοσιακούς οικισμούς κόντρα στο μαζικό τουρισμό που καταστρέφει τη φύση και τον τοπικό πολιτισμό.
Φώτης Ποντικάκης
Μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων
