Το να γνωρίζεις ένα πρόβλημα και να το αποσιωπάς, μάλλον κακές υπηρεσίες προσφέρεις στον τομέα ακριβώς, που θες να προστατέψεις με τη σιωπή σου. Και περισσότερο όταν ο κόσμος τόχει τούμπανο. Γιατί το χει τούμπανο ο κόσμος για το τι συμβαίνει εδώ και τέσσερα χρόνια στο ΠΑΣΟΚ. Όλοι το χουν τούμπανο, και ο κόσμος του πονάει, αφού έχουν περάσει τέσσερα και πλέον χρόνια και το Κίνημα, όχι μονάχα αδυνατεί να βρει τον βηματισμό του, αλλά συναγωνίζεται σε φθορά την Κυβέρνηση, αντί να επωφελείται την φθορά της.
Του Κώστα Π. Μανιά
Το χω ξαναπεί: Το φαινόμενο – ίσως- δεν έχει προηγούμενο στην πολιτική ιστορία της χώρας μας. Και διερωτάται κανείς. Πότε ένα κόμμα εξουσίας- όπως είναι το ΠΑΣΟΚ- περιμένει να ανακτήσει τις δυνάμεις του, αν δεν συμβεί αυτό, όταν η Χώρα μαστίζεται και ταλαιπωρείται από μια ανύπαρκτη από μια ανίκανη και επικίνδυνη Κυβέρνηση; Ήρθε νομίζω η ώρα να ειπωθούνε αλήθειες. Να παρθούνε αποφάσεις από τα στελέχη που βρίσκονται συναισθηματικά δεμένοι με την μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου και δεν το κάνουν.
Η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δοκιμάστηκε πολλές φορές στα τέσσερα χρόνια που περάσανε και απέτυχε. Η παράδοση του δακτυλιδιού αποδείχθηκε εκ των υστέρων πως δεν είχε καλή τύχη και το Κίνημα δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Η Χώρα ο λαός , δεν μπορούν, δεν επιτρέπεται να περιμένουν άλλο χωρίς όραμα, χωρίς προσδοκία. Η σημερινή ηγεσία θέλησε να τα διαγράψει όλα στο ΠΑΣΟΚ, θετικά και αρνητικά.
Θέλησε να γυρίσει σελίδα. Θέλησε να απαρνηθεί – μέσα στα παρατράγουδα- και μια λαμπρή ιστορία για να γράψει δική της, όμως αστόχησε. Σήμερα όλα του φταίνε. Όλοι του φταίνε, γιατί προσπαθούν να καλύψουν τα δικά της κενά, τις δικές της αδυναμίες. Τον Σημίτη τον είχε απορρίψει προ πολλού. Σήμερα απλά παραμερίστηκαν τα προσχήματα. Μα ο Σημίτης δεν είναι ένα παλιό στέλεχος.
Κυβέρνησε για 10 ολόκληρα χρόνια αυτόν τον τόπο, και αλλοίμονο αν δεν έχει άποψη. Και αλλοίμονο αν δεν είχε το δικαίωμα της δημοσιοποίησης των απόψεων του. Η εκτίμηση μου είναι πως και ο Ανδρέας Παπανδρέου ο ιδρυτής του Κινήματος αν ζούσε θα χε τη μοίρα του Σημίτη αφού και το έργο, του μεγάλου πολιτικού – στην πράξη- έχει απαξιωθεί από την σημερινή ηγεσία.
Πολλοί πιστεύουν πως με τις διαδικασίες του περασμένου Νοεμβρίου στο Κίνημα το πρόβλημα ηγεσίας λύθηκε. Και όμως δεν είναι αλήθεια. Και δεν είναι γιατί η ηγεσία, δεν έκανε μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη αυτό που έπρεπε ένα κάνει. Ας τα κάνει λοιπόν τώρα, και στην ανάγκη, ας τον υποχρεώσουν αν το κάνει, εκείνοι που δεν το έπραξαν μέχρι τώρα. Το κίνημα και ο λαός του- όπως είπαμε- δεν μπορούν άλλο να περιμένουν.
