Η υπογραφή ένταξης της Ελλάδος στην ΕΟΚ τον Μάϊο του 1979, αποτέλεσμα οραματικών πολιτικών πράξεων, δημιούργησε και κατοχύρωσε το θεσμικό πλαίσιο εντός του οποίου η χώρα κατόρθωσε να εδραιώσει το δημοκρατικό της πολίτευμα, ενίσχυσε την θέση της στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα σαν παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή.
Η συμμετοχή μας στην ΕΟΚ πέρασε από διάφορες φάσεις έως ότου καταλήξει σε μια κοινά αποδεκτή θέση του συνόλου σχεδόν του πολιτικού κόσμου για την αναγκαιότητα της, και σήμερα, οι διαχρονικές προσπάθειες για ενίσχυση της παρουσίας μας μέσα στο κοινοτικό σύστημα, προσδιορίζονται από την κρίση την οποία αντιμετωπίζουμε.
Παρά το ότι μέσα από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, δημιουργήθηκαν χρηματοδοτικά κίνητρα για την ανάπτυξη των ελληνικών περιφερειών, χάσαμε σημαντικές αναπτυξιακές ευκαιρίες, διογκώσαμε ένα αντιπαραγωγικό κράτος, αντιμετωπίσαμε τα μείζονα προβλήματα της χώρας με περίσσευμα δημαγωγίας και σήμερα, καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις για το αύριο, να ξεπεράσουμε παθογένειες και στρεβλώσεις, να παγιώσουμε και να διευρύνουμε την συνεννόηση, κυρίως μεταξύ δυνάμεων που έχουν εκφρασμένη μια σταθερή θέση ως προς τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.
Τριάντα τρία χρόνια μετά, καλούμαστε να διαφυλάξουμε το κεκτημένο της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, μακρυά απο τον πολιτικό και οικονομικό λαϊκισμό και ιδεοληψίες άλλων εποχών, να αντικαταστήσουμε τις εύκολες λύσεις με ένα συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης.Και αυτό είναι ευθύνη τόσο του πολιτικού συστήματος, πολύ περισσότερο των ίδιων των Πολιτών.
