ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΥΡΙΑΖΗ
«Σύννεφο πάνε» οι παραδοξότητες λογίς – λογιών στη χώρα μας. Πρωταθλητές και ήρωές τους, κατ’ αποκλειστικότητα σχεδόν, οι κυβερνήσαντες και οι κάθε φορά κυβερνώντες. Λίγα παραδείγματα: κάθε βλαβερό που συμβαίνει στη χώρα μας εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής, οι κυβερνώντες το «φορτώνουν» στο «…ανίκανο – κοπρίτες οι υπάλ. – άσχετο, μιζαδωροβίωτο, πελατεία – διορισμένο, ντεμπέλικο – και με παρόμοια επίθετα ων ουκ έστιν αριθμός – κράτος που ΑΥΤΟΙ συγκροτήσανε καθ’ εικόνα και ομοίωσή τους, είναι ακριβώς οι καθρέφτης τους!!!… Και τι να πεις για κείνες της «οφ σορ» εταιρίες και το «νόμιμο – ηθικό», που ανακαλύψανε ότι το νόμιμο μπορεί να είναι ταυτόχρονα και ανήθικο. Γιατί δεν προσδιορίζανε όταν νομοθετούσανε το «νόμιμο» ότι, όμως, το δείνα και το τάδε «νόμιμο» είναι «ανήθικο». Μπάχαλο… δε βρίσκεις άκρη με τους κυβερνήτες μας… Αλλά για να μην τους φάμε το δίκιο τους πρέπει να πούμε ότι πού και πού πετάνε και καμιά σαχλαμάρα για τις αποτυχίες τους, όπως: «αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη!»
«Κάτι τρέχει στα γύφτικα…» καμιά φορά που μπορεί να πλησιάζει η τσιμπίδα της δικαιοσύνης, ένα κλείσιμο της Βουλής κι όλοι τους λευκές περιστέρες αθωότητας και αξιοσύνης…
Πρόσφατα, την «πέσανε» στους γιατρούς του ΙΚΑ που απεργήσανε. Τι δεν τους σούρανε… Έχουνε ιδιωτικά ιατρεία… ψαρεύονε πελατεία από το ΙΚΑ… δίνουν κάρτες τους στους ασφαλισμένους να τους επισκέπτονται σε αυτά… «Και τα κανάλια – που οι Πρωθυιερείς που προβάλλονται ως «ξερόλες» ενώ σε πλείστα θέματα έχουν άγνοια και σε πάμπολλα ελλειπή γνώση και περίσσια ιδιοτέλεια – αρπάξανε και δυνάμωσαν το κυβερνητικό ψαλτήρι, το κεντράρανε προπαντός ως πονόψυχοι υπέρ των δύστυχων «ηλικιωμένων, ασθενών… που ταλαιπωρούνται, μπορεί να χάσουν και τη ζωή τους, από τους γιατρούς που ξεχνούν πως ασκούν λειτούργημα…», προσπαθώντας έτσι να μπει σε λειτουργία ο «κοινωνικός αυτοματισμός» – μια κοινωνική ομάδα εργαζομένων εναντίον άλλης» που δρα πάντα υπέρ του κατεστημένου. Και, φυσικά, δεν ομολογούν ότι αυτούς τους γιατρούς αυτοί τους διορίζουν με τετράωρη απασχόληση και νομίμως μπορεί να έχουν ιδιωτικά ιατρεία και ακριβώς γι’ αυτό τους αμείβουν κατά μήνα από 500 έως 100 ε. για 25 στο ωράριό τους εξετάσεις – αμοιβή που είναι μικρότερη από αυτής μιας αλλοδαπής καθαρίστριας σπιτιών… Ούτε ποτέ κατηγορηθήκαν ότι αρνήθηκαν να εξετάσουν 25.
Μαρτυρώ «μαρτυρίαν αληθινήν»: ασφαλίστηκα στο Υπ/μα ΙΚΑ Θεσ/νίκης το 1939 – θυμάμαι ακόμα τον ΑΜ 667874. Από το ξεσκλάβωμα και δώθε κατοικώ στην Αθήνα. Έζησα σε όλες, σχεδόν τις γειτονιές της και επισκέφτηκα τα Ιατρεία τους του ΙΚΑ και γιατρούς πολλών ειδικοτήτων. Το ίδιο και η γυναίκα μου που ασφαλίστηκε το 1949 σε Υπ/μα της Αθήνας, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ούτε κάρτα που μας έδωσε ούτε προφορικά μας είπε να τον επισκεφθούμε στο ιατρείο του. Πήγαμε ελάχιστες φορές για επείγοντα περιστατικά επειδή ήξερε το ιστορικό μας και αργούσε το ραντεβού στο ΙΚΑ ελλείψει γιατρών που οφείλεται όχι στους υπηρετούντες γιατρούς που παλεύουν για να διοριστούν, αλλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στους κυβερνώντες. Επίσης, για πολλά χρόνια ήμουνα Πρόεδρος ή μέλος Δ.Σ. Σωματείων Ασφαλισμένων, συνταξιούχων του ΙΚΑ. «Έζησα» με χιλιάδες ασφαλισμένους. Ούτε μία περίπτωση από τις αναφερόμενες δεν άκουσα. Ασφαλώς, όμως, υπάρχει η νοοτροπία ότι εάν πληρώσεις θα τύχεις μεγαλύτερης προσοχής και συνταγογράφησης αποτελεσματικότερων φαρμάκων. Υπό αυτήν την έννοια μπορεί ασφαλισμένοι να πήγαιναν σε ιδ/κά ιατρεία. Αυτό και τα μείον, γενικά, της ιατρικής περίθαλψης είναι εκτός αυτού του κειμένου.
