Οι κουκούλες

Έχουμε γράψει πολλές φορές για την έξαρση της εγκληματικότητας που παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις τον τελευταίο καιρό. Έχουμε κατά κόρον αναφερθεί ότι η «ομαδική», κυρίως, εγκληματικότητα, μεταξύ άλλων, έχει οικονομικά καθώς και κοινωνικά αίτια. Και τα αίτια αυτά, ως γενεσιουργά βίαιων εκδηλώσεων, πρέπει να μελετηθούν από την πολιτεία και να εξαλειφθούν.

Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*

Παράλληλα, έχουμε επισημάνει την ανάγκη προστασίας των ατομικών και κοινωνικών αγαθών χωρίς, όμως, περιστολή των ελευθεριών του πολίτη. Και δεν χρειάζεται να επαναλάβει κανείς την ανάγκη της εμπέδωσης του αισθήματος ασφάλειας στην συνείδηση του κάθε πολίτη αλλά και της κοινωνίας συνολικά. Το αίσθημα της ασφάλειας είναι ηθικό, αγαθό και αποτελεί την πεμπτουσία της ελεύθερης προσωπικότητας. Ταυτόχρονα, αποτελεί το αίσθημα ασφάλειας τη δημιουργική προϋπόθεση για κάθε μορφή προόδου, τόσο για το άτομο όσο και για το κοινωνικό σύνολο. Θα το επαναλάβουμε ακόμα μια φορά: Δεν υπάρχει χειρότερη μορφή δουλείας από τη δουλεία στο φόβο. Μια κοινωνία η οποία κυριαρχείται από το φόβο, γίνεται εσωστρεφής και ανελεύθερη κοινωνία. Το ίδιο ισχύει και για κάθε πολίτη. Και το σύνδρομο του φόβου γίνεται τραγικό ψυχικό γεγονός όταν «συνοδεύει» το άτομο ακόμα και εκεί που εκ προορισμού θα έπρεπε να το αποβάλει. Δηλαδή μέσα στο ίδιο του το σπίτι.

Οι βίαιες πράξεις, οι βανδαλισμοί κατά της περιουσίας ανυποψίαστων πολιτών είναι, ή πρέπει να είναι, κακουργηματικές πράξεις. Και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται από τη συντεταγμένη Πολιτεία. Να σημειωθεί δε ότι οι πράξεις τυφλής βίας είναι χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, αναγόμενες στην αποκλειστικότητα του κοινού ποινικού δικαίου και ως εκ τούτου, προκαλεί κατάπληξη η «αδυναμία» κοινής αντιμετώπισης από τον πολιτικό κόσμο.

Το νομικό οπλοστάσιο για την αντιμετώπιση του φαινομένου, τόσο για την πρόληψη όσο και για την καταστολή του, είναι επαρκές. Αρκεί να εφαρμοστεί. Σε ό,τι αφορά στην περίφημη κουκούλα, η οποία τείνει να γίνει από τα ηλεκτρονικά κυρίως ΜΜΕ το κύριο, το αποκλειστικό και το πρωτεύον ζήτημα εις βάρος της ουσίας του προβλήματος, θα πρέπει, με νομοθετική ρύθμιση, να αποτελέσει επιβαρυντικό στοιχείο αρχής τελέσεως αξιόποινης πράξης. Γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνει η κάλυψη του προσώπου με κουκούλα, παρά μόνο την «προετοιμασία» τέλεσης παράνομης πράξης, δηλαδή με δόλο και στόχο την αποφυγή των ποινικών συνεπειών της παράνομης πράξης. Να θεσπιστεί επίσης η αποζημίωση κάθε περιουσιακής ζημίας τρίτου ή του δημοσίου εις βάρος της περιουσίας του δράστη ή- εφόσον είναι ανήλικος- και σε βάρος του έχοντος την επιμέλεια.

«Ελευθερία και νόμος» ήταν μια ιστορική φράση του αείμνηστου Γεωργίου Παπανδρέου, την οποία είχε πει σε άλλες εποχές και για άλλους λόγους, εξακολουθεί όμως να ισχύει σε κάθε περίπτωση, ο οποίος τόνιζε ότι οι πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες είναι ελεύθεροι. Εκείνη η οποία δεν είναι ελεύθερη είναι η παράνομη πράξη. Και ως τέτοια πρέπει να καταστέλλεται με την εφαρμογή των νόμων. Και σε αυτή τη βάση πρέπει να ομονοήσουμε όλοι. Ανεξαιρέτως όλοι. Γιατί όταν πάρει η κοινωνία, οι πολίτες το νόμο στα χέρια τους (αυτοδικία)- και δεν είμαστε πολύ μακριά από αυτό- τότε ο πολιτικός κόσμος δεν θα έχει κανένα άλλοθι.

*Ο Παναγιώτης Κρητικός είναι Πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» και πρ. Αντ/ος της Βουλής