Αφορμή γι’αυτό το μήνυμα στάθηκαν πολλοί γνωστοί και φίλοι οι οποίοι παρ’ ότι τους προέτρεπα να μην χρησιμοποιούν πλαστικές σακκούλες και να τις αντικαθιστούν με υφασμάτινες ή δικτυωτές μου απαντούσαν με ειρωνεία, θυμό ή έκπληξη πως για την παραγωγή των πλαστικών σακκουλών δεν απαιτείται σχεδόν καθόλου ενέργεια και πετρέλαιο και άρα είναι ένα ζήτημα άνευ σημασίας για να ασχολείται κανείς. Επειδή όμως η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την άγνοια ορίστε μερικά σημαντικά στοιχεία για τις πλαστικές σακκούλες.
Γράφει ο Νικ. Γρυσπολάκης
Παγκοσμίως παράγουμε σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο πλαστικές σακκούλες κατ’έτος. Δηλαδή αντιστοιχούν πάνω από 150 στον καθένα μας.
Για την παραγωγή τους απαιτούνται πάνω από 52 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου. Δηλαδή όσο πετρέλαιο καταναλώνει ολόκληρη η Ελλάδα μέσα σε 132 ημέρες. Με τις σημερινές τιμές πετρελαίου αυτό ισοδυναμεί με 6 δις $….κι αυτό μόνον για το κόστος της πρώτης ύλης χωρίς να συνυπολογίζουμε την ενέργεια για την παραγωγή τους και την μεταφορά τους. Με αυτά τα χρήματα και μόνον θα λύναμε το πρόβλημα σίτισης όλου του τρίτου κόσμου.
Οι πλαστικές σακκούλες δεν είναι βιοδιασπώμενες, είναι φωτοδιασπώμενες. Δηλαδή διασπώνται σε μικρότερα κομμάτια που διατηρούν τις ιδιότητές τους δηλητηριάζοντας το έδαφος και το νερό.
Πάνω από 100.000 θαλάσσια θηλαστικά και 1 εκατομμύριο πτηνά βρίσκουν τον θάνατο λόγω κατάποσης κομματιών από πλαστικές σακκούλες.
Χημικά υψηλής τοξικότητας όπως το DDT και τα PCB βρίσκονται στα πλαστικά σε συγκεντρώσεις 1 εκατομμυρίου φορές υψηλότερες από τα ασφαλή όρια για τους ανθρώπους. Στον βόρειο Ειρηνικό ωκεανό, λόγω των ρευμάτων έχει δημιουργηθεί ένας απέραντος σκουπιδότοπος ο οποίος αποτελείται από πλαστικά κατά 90%, έκτασης 3.43 m2. Δηλαδή σχεδόν το ένα τρίτο της έκτασης της Ευρώπης.
