Το παρακάτω κείμενο αποτελεί τη δημόσια τοποθέτηση πάνω στο κάλεσμα του ΕΣΥΝ για τους εκλογικούς συνδυασμούς με τις θέσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης για την αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών.
Οι νέοι που κάνουν χρήση των ναρκωτικών ουσιών προσπαθούν να ξεφύγουν από μια κοινωνία που τους συνθλίβει.
Το γεγονός ότι η τοξικομανία μπορεί να αντιμετωπιστεί από μια κοινωνία χωρίς ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, δεν αναιρεί τη δυνατότητα ο εξαρτημένος να λυτρωθεί, αν το θέλει και είναι αποφασισμένος, αν υπάρχει πολιτική με κεντρικό σχεδιασμό και υποδομή κατάλληλη για την αντιμετώπιση της μάστιγας.
Η αναγκαιότητα για τη λήψη μέτρων στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης πολιτικής καθίσταται περισσότερο επείγουσα με στόχο τη στήριξη της νεολαίας. Η αντιμετώπιση της εξάρτησης, για να έχει αποτέλεσμα, πρέπει να περιλαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα και στους τρεις άξονες: Πρόληψη – έγκαιρη παρέμβαση, θεραπεία και κοινωνική επανένταξη. Η χρηματοδότηση πρέπει να αυξηθεί και να παραμείνει κρατική. Η παροχή όλων των υπηρεσιών να διατηρήσει το δημόσιο χαρακτήρα της και να αποκλειστούν οι ιδιώτες που εκμεταλλεύονται την απελπισία των χρηστών και των οικογενειών τους.
Για την πρόληψη και την έγκαιρη παρέμβαση στη χρήση πρέπει να δημιουργηθούν προγράμματα στα σχολεία, για εκπαιδευτικούς και μαθητές, στη γειτονιά αλλά και στους χώρους εργασίας. Παράλληλα, για την υποστήριξη των οικογενειών στα θέματα αυτά χρειάζεται να δημιουργηθούν σχολές γονέων. Η πρόληψη θα πρέπει να στοχεύει στις αιτίες που οδηγούν στη χρήση και όχι στις συνέπειές της. Ειδικά προγράμματα πρέπει να στοχεύουν σε πιο ευάλωτες ομάδες με αυξημένη επικινδυνότητα να εμπλακούν στη χρήση.
Πρέπει να σταματήσει η άνιση μεταχείριση που ευνοεί τους φορείς που δίνουν υποκατάστατα και δυσκολεύει το έργο των οργανισμών που στοχεύουν στην πλήρη απεξάρτηση. Είναι απαραίτητη η άμεση ενίσχυση των στεγνών προγραμμάτων που δίνουν τους εξαρτημένους τη δυνατότητα για απεμπλοκή από τη χρήση και την παραβατικότητα και στοχεύουν στην ένταξή τους στην κοινωνία.
Τώρα με την εφαρμογή του Καλλικράτη υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να συνεχιστεί η υποχρηματοδότηση και η χρηματοδότηση για εμάς δε μπορεί να στηρίζεται μόνο στην εξασφάλιση – οπωσδήποτε και αυτό – των μισθών των εργαζομένων και μάλιστα μισθών ανεβασμένων και όχι σαν αυτούς τους μισθούς που παίρνουν, αλλά πρέπει να παρθεί υπόψη ότι το ζήτημα της πρόληψης της εξάπλωσης των ναρκωτικών είναι ένα ζήτημα που αφορά όλο τον ελληνικό πληθυσμό, δεν απευθύνονται τα κέντρα πρόληψης σε ανθρώπους που έχουν μπει στο λούκι των ναρκωτικών.
Τέλος είναι γνωστό ότι η ΚΝΕ και το ΚΚΕ που στηρίζουν τη Λαϊκή Συσπείρωση είναι οι μόνοι πολιτικοί φορείς που έχουν ξεκάθαρη θέση απέναντι στο πρόβλημα των ναρκωτικών. Στηρίζουμε τη δημιουργία στεγνού προγράμματος και με όλες μας τις δυνάμεις μέσα και από μαζικούς φορείς παλεύουμε για συγκεκριμένους στόχους συσπείρωσης :
Στόχοι συσπείρωσης και πάλης σήμερα είναι:
ΟΧΙ – σε όλα τα ναρκωτικά.
– στο διαχωρισμό «σκληρών» και «μαλακών».
– στην αποποινικοποίηση του χασίς.
– στα προγράμματα υποκατάστασης που συντηρούν και δε θεραπεύουν.
– στην ιδιωτικοποίηση της απεξάρτησης.
Πολιτική «μείωσης της ζήτησης» και «μείωσης της διαθεσιμότητας» και όχι «πολιτική μείωσης της βλάβης».
Αύξηση των κονδυλίων για κοινωνική πολιτική και εφαρμογή πανελλαδικού αντιναρκωτικού σχεδίου δράσης, που να βασίζεται στο τρίπτυχο πρόληψη – θεραπεία – επανένταξη.
Ανάπτυξη των προγραμμάτων πρόληψης και θεραπευτικών προγραμμάτων στο επίπεδο των αναγκών της χώρας.
Περισσότερες προσλήψεις προσωπικού στις ήδη υπάρχουσες μονάδες απεξάρτησης.
Οικονομικά, επιστημονικά κίνητρα στους εργαζόμενους στην απεξάρτηση.
Πολιτική για την κοινωνική επανένταξη με ιδιαίτερη μέριμνα και μέτρα για εργασιακή προοπτική.
Η ευθύνη της πολιτικής να βρίσκεται αποκλειστικά στο κράτος που πρέπει να έχει και την ευθύνη επιχορήγησης και στήριξης των προγραμμάτων
Η πάλη ενάντια σ’ όλα τα ναρκωτικά είναι υπόθεση πρώτης γραμμής για τη Λαϊκή Συσπείρωση. Το σύνθημα «ζωή ολόκληρη, όχι με δόσεις» επίκαιρο όσο ποτέ, δείχνει το δρόμο του αγώνα, του μοναδικού που μπορεί να οδηγήσει το λαό μας και τη νεολαία στο να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους και να ζήσουν έτσι όπως αξίζει σ’ αυτούς που παράγουν τον πλούτο αυτής της χώρας: χωρίς εκμετάλλευση.
