Είναι γνωστό πως η φορολογία στην Ελλάδα ήταν πάντα εξαιρετικά άνιση και άδικη, ευνοούσε σκανδαλωδώς τις τράπεζες, τους εφοπλιστές, τις μεγάλες επιχειρήσεις γενικά και «χαράτσωνε» τα χαμηλά εισοδήματα, κυρίως τους μισθωτούς, χωρίς, παράλληλα, να εντάσσεται σε κάποιο γενικότερο σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής παρέμβασης.
Τα νέα μέτρα που εφαρμόζονται τώρα, δεν αλλάζουν την εικόνα αυτή: οι φορολογικές ρυθίσεις αντιμετωπίζονται αποκλειστικά ως πηγή δημόσιων εσόδων και όχι ως εργαλείο για ενθάρρυνση ή αποθάρρυνση δραστηριοτήτων ανάλογα με τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον και στην κοινωνική συνοχή. Απουσιάζει επίσης ο στόχος της αναδιανομής, απαραίτητος για τη διόρθωση των ανισοτήτων που επιτείνει η κρίση.
Προσηλωμένη στα δημοσιονομικά ελλείμματα και τους στόχους για μείωσή τους, η κυβέρνηση δείχνει να αγνοεί ότι η κρίση αφορά επίσης το περιβάλλον, τα συλλογικά αγαθά και την ποιότητα ζωής, την κοινωνική συνοχή, αλλά και την πραγματική οικονομία. Χωρίς συνολικό σχέδιο για ταυτόχρονη αντιμετώπιση όλων των πλευρών της κρίσης κινδυνεύουμε να εγκλωβιστούμε σε καταστάσεις που θα την ανατροφοδοτούν.
Θα ολοκληρώσουμε την κριτική μας όταν ανακοινωθεί το σύνολο των ρυθμίσεων και ξεκαθαρίσουν κάποιες πρακτικές λεπτομέρειες, που θα κρίνουν άλλωστε και κατά πόσο θα πετύχει η φιλοδοξία για διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Επισημαίνουμε όμως ότι η φορολογική μεταρρύθμιση δεν επιτρέπεται να διαιωνίζει και να επιτείνει τις σημερινές αδικίες, ούτε να περιορίζεται σε λεπτές ισορροπίες μεταξύ επαγγελματικών κλάδων.
Π.Κ.Χανίων
