Ιδιαίτερα τα δερματολογικά προβλήματα είναι σε μεγάλη έξαρση καθώς μας είπε γιατρός δερματολόγος.
Σε νέα κυρίως παιδιά που δεν αντέχουν αυτό το βάρος. Της ανεργίας, των οικονομικών προβλημάτων του άγχους, της ανασφάλειας, της αβεβαιότητας για το μέλλον τους.
Ψωρίαση, να δεις λέει ο γιατρός, λεύκη σε νέες κοπέλες σαν τα κρύα νερά και να λυπηθεί η ψυχή σου. Και όλα αυτά θέλουν φάρμακα ακριβά, πολλές φορές νοσοκομειακά που σημαίνει πως δεν μπορείς και τα χρήματα να ‘χεις (που δεν τα ‘χεις) να τα αγοράσεις από φαρμακείο. Και τα παιδιά τα περισσότερα ανασφάλιστα. Και όσα έχουν κάποια δουλίτσα, ένα μαγαζάκι και έχουν σταματήσει να πληρώνουν τα ταμεία να μην δικαιούνται περίθαλψης. Ή , αν ακόμα δικαιούνται να μην υπάρχουν τα φάρμακα στα Νοσοκομεία, στον ΕΟΠΠΥ. Και πρέπει να τα ψάχνουν σε άλλους νομούς. Γιατί η θεραπεία των δερματολογικών είναι μακρόχρονη και δεν κάνει να σταματήσει στη μέση μέχρι να αποκτηθεί το φάρμακο.
Και σεις κε Πολάκη μιλάτε για ανασφάλιστους και φάρμακα που δικαιούνται. Τους κατατάσσετε όμως σε κατηγορίες. Τι λέτε όμως για όλους αυτούς που επί χρόνια πληρώνουν τα ταμεία τους αλλά τώρα αδυνατούν;
Τι λέτε γι’ αυτούς που έχουν μαγαζιά, που έχουν επιχειρήσεις αλλά τώρα «αδυνατούν»;
Και όχι από δική τους υπαιτιότητα το ξέρετε πολύ καλά.
Όταν δεν έχουν 900 € το μήνα για το φάρμακο. Ή όταν είναι Νοσοκομειακό που δεν μπορούν να τ’ αγοράσουν από φαρμακείο αλλά πρέπει να το προμηθευθούν από Νοσοκομείο η ΕΟΠΠΥ και το ΑΜΚΑ τους να βγάζει ΟΧΙ.
Μπορείτε να φανταστείτε την απόγνωση κε Πολάκη;
Καρφί
