Του Α. Χαρχαλάκη, Συγγραφέα – μελετητή
Από έφηβος – όταν τα αποφθέγματα και οι λέξεις είχαν νόημα – άκουγα αυτό το απόφθεγμα. Δυστυχώς όμως ήρθε το πλήρωμα του Χρόνου, για να γίνεται αυτό, χωρίς να αποκρύπτει το παραμικρότερο ηθικό μήνυμα!
Γιατί και οι υπάρχουσες φυλακές έχουν το αδιαχώρητο, με συνέπεια να ανοίγουν νέες, αλλά και σχολεία κλείνουν, («συμπτύσσονται» στη γλώσσα της χρεωκοπημένης χώρας μας). Είναι κι αυτό μια ένδειξις – κοντά στο κλείσιμο νοσοκομειακών μονάδων, «μη παραγωγικών ΔΕΚΟ» και άλλων φορέων του δημοσίου – πως η λέξη «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» θα συναντάται στο εξής μόνο στα λεξικά, δίπλα στις λέξεις Δημοκρατία, Εργασία, Έρευνα, Κουλτούρα, Προοπτική, Μέλλον κ.α.
Γιατί πράγματι, όλα που σημαίνουν οι παραπάνω λέξεις, έχουν μεταξύ τους τη σχέση του κρέατος με το νύχι! Χωρίς Παιδεία, ή εν πάσει περιπτώσει με το… πασάλημα του Έλληνα με ξηρές γνώσεις, χωρίς πραγματική Παιδεία και καλλιέργεια, τούτος ο λαός, όπως και κάθε λαός, είναι καταδικασμένος στην κοπαδοποίηση. Που σημαίνει αγριανθρωπισμό – εγκληματικότητα – αποξένωση από κάθε αξία και ποιότητα ζωής! Ήδη από πολλά χρόνια βλέπουμε με ανησυχία, σημάδια τέτοιων τραγικών εξελίξεων και ανθρώπινης κατρακύλας. Βλέπουμε την Παιδεία να αγοράζεται από τους έχοντες και κατέχοντες, κοινώς να εμπορευματοποιείται. Βλέπουμε να λοιδορείται από τους πολλούς η Κουλτούρα, να αγνοούνται άνθρωποι που άφησαν αθάνατες πνευματικές υποθήκες.
Να μένει πίσω τούτος ο λαός σε επιστημονικά και πνευματικά επιτεύγματα, σε σχέση με άλλους λαούς. Να ασχολείται (και να εκτονώνεται) με το «όπιο του λαού» που έχει στρογγυλό σχήμα. Νάχουν γίνει οι πόλεις αυτής της χώρας, ακόμα και οι κωμοπόλεις, χώροι ποικίλης εγκληματικότητας. Να επικρατεί πολιτική αφασία, χωρίς σωστή αποτίμηση των προτάσεων που σωρηδών απευθύνονται στο λαό. Με συνέπεια νάχουμε φτάσει νάμαστε περίγελως του Κόσμου και να γελάνε οι ξένοι όταν αυτοπροσαγορευόμαστε Έλληνες!!! Ενώ οι Έλληνες, αυτή η περίφημη φυλή, έχουν παραχωρήσει τη θέση τους στους επούληδες πούχουν εισβάλλει στον Ελληνικό χώρο, από τα τέσσερα σημεία… του Παγκοσμιοποιημένου ορίζοντα!
Κάποιοι μπορεί να αντιτείνουν με επιχειρήματα του είδους: Μα έχουμε δωρεάν και υποχρεωτική δωδεκάχρονη Παιδεία! Μα έχουμε τεράστιο αριθμό πτυχιούχων! Μα η Κουλτούρα είναι προσβάσιμη για όλους, με την πληθώρα προσφοράς βιβλίων – περιοδικών. Με τις εκδηλώσεις, παρουσιάσεις, ομιλίες κάθε είδους; Από το πνευματικό δυναμικό της χώρας. Με τις θεατρικές παραστάσεις, τις συναυλίες, τις εκθέσεις στις διάφορες γκαλερί…
Απαντώντας στα παραπάνω, μπορούμε να πούμε: Βασικοί παράγοντες της παιδευτικής διαδικασίας, είναι αφ’ ενός οι άξιοι, καλά αμειβόμενοι και υπολογίσημοι από την Πολιτεία εκπαιδευτικοί λειτουργοί όλων των βαθμίδων.
Αφ’ ετέρου η συνύπαρξη της κλασσικής παιδείας με τα νέα δεδομένα, καθώς και η καλή έως άριστη κατάσταση των χωρών όπου τα παιδιά μας λαμβάνουν «τα φώτα» για να βγουν πράγματι με προδιαγραφές προσωπικής και κοινωνικής ανέλιξης! Πέραν τούτου, αν μιλήσουμε για τους φοιτητικούς πληθυσμούς ΑΕΙ – ΤΕΙ, κατανοούμε τον αρνητικό συναισθηματικό φόρτο, φοιτητών – γονέων, από την (σχεδόν) βεβαιότητα πως οι προοπτικές των θα είναι η Ανεργία ή το εξόρισμα «σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη» όπου θα επενδύσουν τις γνώσεις που έλαβαν; Για να μην πολυλογούμε – όπως φλυαρούν οι παράγοντες της πολιτείας και οι κολαούζοι των – πως «Η Παιδεία είναι η πρώτη εθνική προτεραιότης» και άλλα φαιδρά, πιστεύουμε ακράδαντα πως τα κονδύλια για την Παιδεία (στο σύνολό της) είναι η πιο σπουδαία, η πιοβασική επένδυση. Γιατί ακριβώς είναι εθνική επένδυση, σε μια εποχή που οι λέξεις «έθνος», «εθνικό» κι όλα τα σχετικά, γίνεται προσπάθεια να εξαλειφθούν από το λεξιλόγιό μας! Και να αντικατασταθούν από λέξεις όπως «Αγορές», «Ανταγωνιστικότητα», «Αναδιάρθρωση», «εκχώριση» και δεν συμμαζεύεται…
Είμαι σίγουρος – και πρέπει να είστε κι εσείς αγαπητοί μου – πως αυτές τις λέξεις τις έχουν μετουσιώσει σε… βαριοπούλες οι τυχάρπαστοι που μας κυβερνούν, για να χαλάσουν ό,τι μένει από το οικοδόμημα της Παιδείας μας ή σε λουκέτα για να κλείσουν το δρόμο της χώρας και του λαού μας προς το Μέλλον! Όμως σ’ έναν λαό που κυτάζει μόνο πώς να επιβιώσει, έτσι που τον κατάντησαν, θα επαναλάβω το στίχο μιας μαύρης Αμερικανίδας ποιήτριας: «ώ λαέ μου, εγέρθητι και περιπάτει!». Ας μην αφήσουμε λοιπόν μόνους τους εκπαιδευτικούς να παλεύουν για να μην κλείσουν σχολεία! Ας συμπαραταχθούμε μ’ αυτούς, το θέμα μας αφορά όλους, χάριν του πολυτιμότερου αγαθού πούχωμε: των Παιδιών μας! Αυτά είναι και πρέπει να είναι, η κυριότερη κινητήρια δύναμή μας, για να μην ισοπεδωθούμε από τον οδοστρωτήρα της «Νέας Τάξης».
